ဘန္ေကာက္မွာ အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြ ရသြားတဲ့ ေလးျဖဴနဲ႔ IC

ေအးခ်မ္းေျမ႕ | ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပမည့္ IC ရႈိးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိုးလံုေလလံု ကပြဲ႐ံုႀကီးထဲတြင္ ဆလိုက္ေရာင္စံုမ်ား ေဝေဝဆာဆာ၊ တန္ဖိုးႀကီးကားမ်ားႏွင့္ ေတာက္ပစြာ ဝတ္ဆင္ထားသည့္ လူေရာင္စံုမ်ား ဟု ျမင္ေယာင္ လိုက္လွ်င္ လံုးဝလြဲေခ်ာ္သြားပါလိမ့္မည္။
စက္႐ံုေဆာက္မည့္ ဝင္းႀကီးကို သြပ္ျပားမ်ားျဖင့္ ကာရံထားသည့္အထဲ၌ ပြဲက်င္းပမည့္ သံပိုက္လံုး စင္ႀကီးကို ေတြ႕ရသည္။ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ လူအမ်ား စု႐ံုးေနၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ေစ်းကေလးတေစ်းႏွင့္ အရက္ဆိုင္ ကေလး တဆိုင္ ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

IC ပြဲက်င္းပရာေနရာသို႔သြားရာ လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ မိန္းကေလး၊ ေယာက်္ားေလးလူငယ္မ်ား ေပါ့ပါး သစ္လြင္စြာ သြားလာေနၾကသည္။ သူတို႔အားလံုးမွာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ တြင္ ရွိသည့္ အဝတ္အစား မ်ားထဲမွ အေကာင္းဆံုးကို ဝတ္ဆင္လာၾကပံုရသည္။ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾက သည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။

ပြဲၾကည့္ရန္ တဖြဲဖြဲ ဝင္လာသူ လူငယ္မ်ားက IC အဖြဲ႕သားမ်ားကို မေတြ႕ရေသးမီကပင္ ကခုန္ ေပ်ာ္ရႊင္ေန ၾကသည္။ ပြဲက်င္းပမည့္ စင္ႀကီး ေဘးတြင္ေထာင္ ထားသည့္ ပ႐ိုဂ်က္တာႀကီးမွာေတာ့ IC ၁၅ ႏွစ္ျပည့္ ႐ႈိး ဗီစီဒီကို ဖြင့္ထားသည္။ ထိုဗီစီဒီထဲမွ ထြက္ေပၚလာသမွ် သီခ်င္းတိုင္းကို လုိက္ဆိုရင္း အားလံုးက စတိတ္ရႈိး ၾကည့္ေနသည့္ ပံုစံအတုိင္း လက္မ်ားကိုေျမႇာက္ကာ ျမဴးတူးေနၾကသည္။

ဗီစီဒီထဲတြင္ပါသည့္ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္၏ ျမနႏၵာ သီခ်င္း လိဒ္ ဆိုလိုသံကိုၾကားေတာ့ အားလံုး ေကြးေနေအာင္ ထကၾက ျပန္သည္။ IC အလာကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးႂကြေနၾကသည္။ အခ်ိန္က ည ၈ နာရီနီးပါး ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ပြဲ မစႏုိင္ေသး။

ဂိတ္ဝမွာ လက္မွတ္ေရာင္းေနသည္။ “တေစာင္ ဘတ္ ၄၀၀” ဟု ကပ္ထားသည္။ IC အဖြဲ႕သားမ်ား၏ ဓာတ္ပံုကိုလည္း ဗႏိုင္းစျဖင့္ထုတ္ကာ ပိုစတာအျဖစ္ကပ္ထားသည္။ ေလးျဖဴ၊ အငဲ၊ မ်ိဳးႀကီး၊ ဝုိင္ဝုိင္း၊ ဆုန္သင္းပါရ္ႏွင့္ ႀကိဳးၾကာတို႔ အပါအဝင္ IC ဝုိင္းေတာ္သားမ်ား မတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ ညတြင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ဘန္ေဘာ္ အရပ္၌ ေဖ်ာ္ေျဖမည္ဟု ေရးသားထားသည္။

အမ်ားစုကေတာ့ လက္မွတ္တေစာင္ ဘတ္ ၄၀၀ ကုိ မ်ားသည္ဟု မေျပာၾက။ ေလးျဖဴကို ၾကည့္ရတာပင္ အျမတ္ဟု ေျပာၾကသည္။

“က်ေနာ္က ေကာ့ကရိတ္မွာ ေနတာဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာဆို လံုးဝၾကည့္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခု IC လည္းၾကည့္ရတယ္၊ ကိုေလးျဖဴႀကီးလည္း ပါတယ္ဆိုေတာ့ ၄၀၀ တန္ပါတယ္ဗ်ာ။ အစက ပြဲပ်က္မလို ၾကားေနရတာ။ ခု မပ်က္ဘူးဆိုေတာ့မွ သက္ပ်င္းခ်ႏုိင္တယ္” ဟု ကိုမိုးေအာင္ ဆိုသူ အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္သမား လူငယ္က တက္ႂကြစြာ ေျပာသည္။ သူကအလုပ္သမားကတ္ျဖင့္ တရားဝင္ေနထို္င္သူ ျဖစ္၏။

ဆက္လက္၍သူက တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားမွာ လကုန္ရက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကည့္ႏိုင္ဟု ရွင္းျပသည္။ သူကေတာ့ ၁၅ ရက္တႀကိမ္လုပ္ခ ရွင္းသျဖင့္ ၾကည့္ႏုိင္သည္ဟု ဆိုသည္။ တခ်ိဳ႕ သိပ္ၾကည့္ ခ်င္ေသာ္လည္း ပိုက္ဆံမတတ္ႏို္င္သူတို႔က ေခ်းငွားၾကည့္ၾကသည္ဟု ေျပာသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ထဲမွ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ တက္ေရာက္ေနေသာ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားလည္း လာၾကည့္ ၾကသည္။ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ နီးပါးခန္႔ရွိမည္ ခန္႔မွန္းရသည္။

ပြဲစီစဥ္သူမ်ားကို စံုစမ္းၾကည့္ရာ ၁၀ ဦးခန္႔ရွိသည္။ ထုိင္းေကာ ျမန္မာမ်ားပါ ပါသည္ဟု သိရသည္။ ပြဲေခါင္းစဥ္ ကို ထိုင္း - ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးပြဲဟု တပ္ထားသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးကေတာ့ ဘယ္အဖြဲ႕အစည္း ကမွ စီစဥ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ပုဂၢလိက အစီအစဥ္သာျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။

အဝင္ဝတြင္ ကင္မရာ တလံုး (ႀကီးႀကီး၊ ေသးေသး) ဘတ္ ၃၀၀ အခြန္ေဆာင္ခိုင္းသည္။ ဗီဒီယို ကင္မရာ ကေတာ့ လံုးဝ မယူရ။ အဝင္ေပါက္ဝတြင္ ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္း ၁၅ ဦးခန္႔ တန္းစီရပ္ေနသည္။ သူတို႔ တဘက္တခ်က္ၾကားမွ ဝင္သြားရသည္။

ကန္ထ႐ိုက္ယူထားသူမ်ားက ဗီဒီယိုကင္မရာႀကီး သံုးလံုးဆင္၍ ႐ိုက္ရန္ျပင္ဆင္ေနသည္။

IC အဖြဲ႕ကိုငွားရမ္းရာတြင္ တီးဝုိင္းအဖြဲ႕ဝင္တဦးစီအတြက္ ေဒၚလာ ၂၀၀၀ စီႏွင့္ ကိုေလးျဖဴမွအပ က်န္သည့္ အဆိုေတာ္မ်ား အတြက္ ေဒၚလာ ၂၀၀၀ က်သင့္ၿပီး ကိုေလးျဖဴကို ငွားရမ္းလိုလွ်င္ ေဒၚလာ ၂၅၀၀ ေပးရမည္ဟု ၎အဖြဲ႕၏ တာဝန္ရွိသူ တဦးထံမွ သိရသည္။ ၎ေငြမွာ အဖြဲ႕ကို ငွားရမ္းစရိတ္သာျဖစ္ၿပီး ခရီးစရိတ္၊ ေနစရိတ္တို႔ကို က်ခံရမည္ျဖစ္သည္။

၇ နာရီ ပြဲစမည္ဆိုသည့္ IC က ၈ နာရီေတာ္ေတာ္ေလး ေက်ာ္မွ စျဖစ္သည္။ လာၾကည့္သည့္ လူက ၁၅၀၀ ဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိမည္။ တဖြဲဖြဲလာေနၾကသည္။ ဝန္းအျပင္ဘက္ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ အျပင္မွာလည္း လူေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနသည္။ ထိုသူအားလံုးက လက္မွတ္မဝယ္ႏိုင္သျဖင့္ တီးဝုိင္းကအသံ လာနားေထာင္သူ မ်ားျဖစ္သည္။

ဝန္းႀကီး၏ ေဘး ႏွစ္ဘက္က စက္႐ံုမ်ား၏ ျပဴတင္းေပါက္မ်ားတြင္လည္း ပြဲၾကည့္ေနသူမ်ား ကိုေတြ႕ရသည္။

IC က စစခ်င္းအဖြင့္တီးလံုးပင္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးတီးမေနဘဲ ႀကိဳးၾကာ၏ သီခ်င္းျဖင့္ စဖြင့္လိုက္သည္။ ႀကိဳးၾကာကို ပန္းစည္းမ်ား ဝုိင္းကမ္းၾကသည္။ ႀကိဳးၾကာၿပီးေတာ့ ဆုန္သင္းပါရ္။ ဆုန္သင္းပါရ္က ေရာ့ခ္ အဆူ သီခ်င္းမ်ားသာ ဆိုသည္။ အားလံုးက စည္းခ်က္ညီညီ ကခုန္ရင္း လိုက္ဆိုကာ အားေပးေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ဖုန္း ကင္မရာမ်ားျဖင့္ ႐ိုက္ယူၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးမွ အသံတသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ “လမ္းထိပ္မွာ ဖမ္းေနတယ္။ အလုပ္သမားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ” ဟူ၍ျဖစ္သည္။

စင္ေပၚမွာေတာ့ ဝိုင္ဝုိင္း၊ မ်ိဳးႀကီး၊ အငဲ တို႔က စင္ျမင့္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ားတြင္ သူတို႔ လမိုင္းကပ္ေနက် သီခ်င္း မ်ားျဖင့္ တေယာက္ ၅ ပုဒ္ခန္႔စီ တလွည့္စီ ေဖ်ာ္ေျဖေနသည္။ ပရိသတ္က ကခုန္ျမဴးတူးေနဆဲ ျဖစ္သည္။

ပန္းစည္း မ်ားကို ဝယ္ၿပီး အဆိုေတာ္မ်ားကို ကမ္းေပးေနၾကသည္။ မ်ိဳးႀကီးက “ေလျပည္” သီခ်င္းကို အားရ ပါးရ သီဆို သြားသည္။ သူ႔လိုက္ဖ္ရႈိးအေခြထဲမွ “နားနားၿပီးေျပာ” ကိုဆိုေတာ့ အားလံုးလိုက္ဆိုျပန္သည္။

ကိုအငဲက ဆိုကာနီးတြင္ “ခုလို ဒုကၡေတြၾကားက လာအားေပးၾကတဲ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေက်းဇူး တင္တယ္ဗ်ာ” ဟု ေျပာလိုက္ရာ ပရိသတ္က “ေဝး” ခနဲ ထေအာ္သည္။ လံုၿခံဳေရးမ်ားက နံပါတ္တုတ္မ်ားျဖင့္ ေစာင့္ေန သည္။ သို႔ေသာ္ ပြဲမစခင္မွာ အျပင္ဆြဲထုတ္ခံရသည့္ လူ တေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ ရွိသည္က လြဲ၍ ဘာျပႆနာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိ။

ပြဲခင္းအျပင္ဘက္က အရက္ဆိုင္ကေလး တဆိုင္မွာေတာ့ ဗမာသီခ်င္း ကာရာအိုေက ဆိုေနၾကတာ ေတြ႕သည္။ ဗမာ ကာရာအိုေက တပုဒ္ ဆိုလွ်င္ ၅ ဘတ္ေပးရသည္ဟု သိရသည္။ ပြဲဝင္းထဲမွာ IC က ေခတ္ေပၚ ေရာ့ခ္ဂီတျဖင့္ ျမဴးႂကြေနသလို အျပင္ဘက္က ထိုဆိုင္ကေလး ထဲတြင္လည္း ျမန္မာသံစဥ္ သီခ်င္းသံမ်ား ထြက္ေပၚေန၏။

ပရိသတ္က “ေလးျဖဴ … ေလးျဖဴ” ဟု ေအာ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်န္အဆိုေတာ္မ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္မေပး။ ကိုအငဲ ဆိုေနစဥ္ ကိုေလးျဖဴက စင္ေအာက္မွ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

သူ႔အလွည့္က်ေတာ့ ကိုေလးျဖဴက “ထြက္ေပါက္” သီခ်င္းျဖင့္ စဖြင့္သည္။ ေလဟာျပင္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သီခ်င္းေတြက ေရာ့ခ္ အဆူ မ်ားသည္။ ကိုေလးျဖဴက “႐ူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္မေနနဲ႔” ဆိုေတာ့ ပရိသတ္က အားရပါးရ လိုက္ဆိုသည္။

ကိုေလးျဖဴ၏ သီခ်င္း ဆိုလိုကို ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ တီးေနစဥ္ ကိုေလးျဖဴက ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ကို လက္ညႇိဳး ထုိးကာ “ဗမာကြ … ဒါ ဗမာ” ဟု ေအာ္လိုက္ရာ ပရိသတ္က “ေဝး” ကနဲ ေအာ္ဟစ္ အားေပးျပန္သည္။

ကိုေလးျဖဴႏွင့္ ပရိသတ္က ေတာ္ေတာ္ေလး စီးကပ္ေန၏။ ပန္းစည္းေတြကမ္းၿပီး လက္ကိုဆြဲထားၾကသည္။ ေရာ့ခ္ အျမန္၊ အဆူမ်ား ဆိုအၿပီးတြင္ သူ႔ ေနာက္ဆံုးထုတ္ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ (BOB) အေခြထဲမွ စာမ်က္ႏွာ ၁၅ သီခ်င္းကို သီဆိုသည္။ ပရိသတ္ က ဟုတ္တိပတ္တိ လုိက္မဆိုၾက။ နားပဲ ေထာင္ေနၾက သည္။

“ဒီသီခ်င္းကို လုိက္မဆိုတာ ထူးဆန္းတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဆိုရင္ ဒီသီခ်င္းက ပရိတ္သတ္အကုန္ လိုက္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလ” ဟု ကိုခင္ေမာင္သန္႔က ေျပာျပသည္။ “သူတို႔ေတြဆီ ဒီသီခ်င္း မေရာက္ ေသးဘူးလား မသိဘူး” ဟုလည္း သူက ဆက္ေျပာသည္။

သူ႔ကိုယ္သူ Clay ဟု ေျပာသည့္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား တေယာက္လည္း လာအားေပးတာ ေတြ႕ရသည္။ သူက“ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္အႀကီးဆံုး ေရာ့ခ္ဘန္ပဲ။ က်ေနာ္သိပ္ႀကိဳက္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို သြားလည္ တုန္းက သူတို႔ ဓာတ္ပံုေတြက ေနရာ အႏွံ႔ပဲ” ဟု ဆိုသည္။ ထိုင္းလူငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း လာၾကသည္။

ကိုေလးျဖဴ ဆိုေနစဥ္။ ငလ်င္တခ်က္ လႈပ္ခါသြားရာ သံပိုက္လံုးမ်ားျဖင့္ ေဆာက္ထားသည့္ စင္ႀကီး အနည္းငယ္ ယမ္းခါ သြားသည္။ ပြဲႀကီးၾကပ္သူမ်ားက ေဘးသံတိုင္မ်ားျဖင့္ မလြတ္သူမ်ားကို လာေရာက္ ဖယ္ရွားခိုင္းေနသည္။ ဘာမွေတာ့ ဆက္မျဖစ္။

တီးခတ္သူမ်ား အစြမ္းျပခ်ိန္ကို ပရိသတ္က ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုေလးျဖဴ ဆိုၿပီးတာႏွင့္ ပြဲသိမ္းဖို႔ျပင္တာ ေတြ႕ရသည္။ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက ပြဲကို သိမ္းခိုင္းေနသည္ဟုလည္း ၾကားေနရသည္။

ကိုေလးျဖဴက တပုဒ္သီဆိုအၿပီးတြင္ “က်ေနာ္ သူတို႔ကို ပါးပါးေလး ညႇိၾကည့္လိုက္မယ္” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ပရိသတ္က အရွိန္ရေနဆဲျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ စင္ေပၚသို႔ ကိုေလးျဖဴ၊ ကိုအငဲ၊ ကိုမ်ိဳးႀကီး၊ ကိုဝုိင္ဝုိင္း ေလးေယာက္စလံုး တက္ကာ သူတို႔ပြဲသိမ္း ေနက် “ဒီဇင္ဘာ” သီခ်င္းကို ဆိုသည္။ ၿပီးေတာ့ တေယာက္ တပုဒ္စီဆိုကာ ကိုေလးျဖဴ၏ “စုန္းမ” သီခ်င္းျဖင့္ ပြဲကို အဆံုး သတ္လိုက္ ေတာ့သည္။

“သူတို႔က ခဏခဏ လာၿပီး ပြဲကိုရပ္ေတာ့လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ရပ္လိုက္ရတာ” ဟု ကိုခင္ေမာင္သန္႔က ေျပာျပသည္။ ပြဲက်င္းပမည့္ ေန႔ တေန႔လံုး သူတို႔ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။ စက္မ်ားဆင္ရန္ လာေခၚရမည့္အခ်ိန္ထက္ ၃ နာရီေလာက္ ေနာက္က်သျဖင့္ အစီအစဥ္မ်ား ၾကပ္ကုန္ သည္ဟုလည္း ေျပာသည္။

ပြဲၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ IC ပြဲလာၾကည့္သည့္ ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္း တရားမဝင္ေနထုိင္သူ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ၄၀၀ ေက်ာ္ကို ထိုင္းလူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးက ဖမ္းသြားသည္ဟု ၾကားလိုက္ရသည္။

“က်ေနာ္တို႔ေရွ႕တင္ အခ်ဳပ္ကားႀကီးနဲ႔ ၂ စီး လူေတြကို တင္ဖမ္းသြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္” ဟု ကိုခင္ ေမာင္သန္႔က ေျပာျပသည္။ သူတို႔အားလံုးလည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနၾကသည္။ ဒါမ်ိဳး တခါမွ မႀကံဳဖူးဘူးဟု ဆိုသည္။ သူတို႔အဖြဲ႕၏ ပတ္စ္ပို႔စ္မ်ားကို ေတာင္ယူစစ္ေဆးေနေသာေၾကာင့္ ပြဲ ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္မစႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

လာသမွ်ပရိသတ္တို႔၏ ပတ္စ္ပို႔စ္မ်ားကိုလည္း လမ္းဝမွ ေစာင့္စစ္သည္ဟု သိရသည္။ တခ်ိဳ႕တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းသားကတ္သာ ပါလာၿပီး ပတ္စ္ပို႔စ္ မပါလာေသာေၾကာင့္ အေတာ္ေလး ရွင္းယူရသည္ဟု ေအးပက္ တကၠသိုလ္တြင္ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ေနသည့္ ေက်ာင္းသူတဦးက ေျပာသည္။

“က်မတို႔လည္း IC မို႔လို႔သာ ေစာင့္ၾကည့္တာ။ တျခားတခုခုဆို မေစာင့္ ေတာ့ဘူး။ ေနရာက မလံုၿခံဳဘူးလို႔ ခံစားတယ္” ဟု သူကဆိုသည္။ “အဆိုေတာ္ေတြ ပံုစံနဲ႔ သူတို႔ေျပာေနတဲ့စကားေတြ ၾကားရတာလည္း တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ သူတို႔ ေပ်ာ္ပံုမရဘူး။ ပြဲက တခုခုလိုေနသလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး တနာရီခြဲေလာက္ပဲ တီးၿပီး သိမ္းလိုက္ေတာ့ စိတ္ေက်နပ္မႈမရဘူး” ဟု သူက ဆက္ ေျပာသည္။

IC ပြဲသိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ပြဲခင္းအျပင္ဘက္ အရက္ဆိုင္ကေလးထဲ၌ နတ္ကႏၷားမ်ားတြင္ ဆိုသည့္ သီခ်င္း တပုဒ္ကိုဖြင့္ကာ အားပါးတရ ကခုန္ျမဴးတူးေနသည့္ ဗမာ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳး သမီး အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ခန္႔ကို ေတြ႕ရသည္။ ေရွ႕က လမ္းေပၚမွာေတာ့ ရဲကား ၅ စီးခန္႔ အခ်က္ျပ မီးမ်ားဖြင့္ကာ ဥဒဟို သြားလာေနသည္။

“ဘန္ေကာက္ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႔သြားၿပီ။ အဖမ္းခံရတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ စိတ္ မေကာင္းဘူးဗ်ာ။ သနား ပါတယ္” ဟု ကုိခင္ေမာင္သန္႔က ေျပာသည္။

source by : http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=907:-ic&catid=2:article&Itemid=30