အမ်ိဳး ခ်စ္ၾကသည္ ဆိုရာ၀ယ္...

၀ံသာႏုရကၡိတ ဟူသည့္ မ်ိဳးခ်စ္တရားသည္ လူတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္း၌ ရွိသင့္ေပသည္။ အမ်ိဳးကိုခ်စ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးကိုေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ ေလာကပါလတရားႏွင့္လည္း ညီ၏။ ဘုရားေဟာေဒသနာေတာ္မ်ား၌လည္း အမ်ိဳးကိုခ်စ္ရန္၊ အမ်ိဳးကိုေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ ညႊန္ျပေဟာၾကားထားသည္။ အမ်ိဳးခ်စ္သူကို နတ္၊ လူ ခ်စ္ခင္၏။ သို႔ေသာ္ မိမိလူမ်ိဳးအား မွန္ကန္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ ခ်စ္တတ္ရန္ကား အလြန္တရာ အေရးၾကီးလွေပသည္။

လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ ဘာသာေရးသည္ အသြင္သ႑ာန္အားျဖင့္ တူညီေပ၏။ သိမ့္ေမြနက္နဲသည္။ က်ယ္ေျပာသည္။ ႐ႈပ္ေထြးသည္။ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရ ခက္ခဲသည္။ ဘာသာေရး၌ အၾကင္သူသည္ မိမိကိုးကြယ္သည့္ဘာသာကို အမႊန္းတင္ေျပာဆိုျပီး တျခားဘာသာမ်ားကို ပုတ္ခတ္ထိပါးမည္ဆိုပါက ထိုသူကိုးကြယ္သည့္ဘာသာ၏ ထိန္းကြပ္ပဲ့ျပင္မႈညံ့ဖ်င္းျခင္းကိုသာ ေဖာ္ျပရာေရာက္ျပီး ထိုသူကိုးကြယ္သည့္ ဘုရားသခင္ကိုလည္း တျခားသူမ်ား အ႐ိုအေသေပါ့တန္ေစရာ ေရာက္၏။ အလားတူပင္ လူမ်ိဳးေရး၌လည္း တစံုတေယာက္သည္ မိမိလူမ်ိဳးသာေကာင္း၏ တပါးလူမ်ိဳးသည္ ဤသို႔ ဤပံု ဆိုးသြမ္းၾက၏ ဟု ေစာ္ကားေျပာဆိုပါမူ ထိုလူႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္လူမ်ိဳး၏ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာနိမ့္က်မႈတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရာသာ သက္ေရာက္ျပီး ထိုလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ သြန္သင္ဆံုးမေျပာဆိုမႈ နည္းပါးျခင္းကို ေဖာ္ျပရာသာ ျဖစ္ေခ်၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့လူမ်ိဳးငါခ်စ္သည္ ဟုဆိုတာ ငါတေကာေကာျပီး ထင္တိုင္းလုပ္၍မရ။ ထိုသို႔ျပဳမူ၍ မိမိအေတြးအေခၚ တိမ္းေစာင္းခဲ့သည္ရွိေသာ္ မိမိလူမ်ိဳး ထိခိုက္မည့္အေရးကိုသာ ျဖစ္ေစ၏။ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ မိမိအယူအဆ မွန္၏/ မွား၏ ကို မိမိတဦးတည္း ဆံုးျဖတ္၍မရ။ လူမ်ိဳးတူမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ အယူအဆခ်င္း ဖလွယ္သင့္သည္။ မိမိလူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္မ်ားအား မိမိအယူအဆကိုတင္ျပကာ မွန္၏/ မွား၏ကို ဆံုးျဖတ္ေစသင့္သည္။ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းသင့္သည္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မိမိလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းရာ ျဖစ္ထြန္းေၾကာင္းကို အျမဲမျပတ္ ေတြးေတာၾကံဆ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေနရမည္ ျဖစ္သည္။

အမ်ိဳးခ်စ္ပါသည္ဟု ပါးစပ္မွထုတ္ေဖာ္ေအာ္ျပေန႐ံုႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိပါသည္ဟု မမွတ္ယူသင့္။ အၾကင္သူသည္ မိမိလူမ်ိဳးမ်ား ေလွေမွာက္၍ ျမစ္လယ္တြင္ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ သြားေရာက္ကူညီရန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းမရွိဘဲ ကမ္းစပ္မွေန၍ “ငါမင္းတို႔ကို ခ်စ္ပါသည္။ ငါ့မွာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိပါသည္” ဟု ေအာ္ဟစ္ေန႐ံုမွ်ျဖင့္ ထိုသူအား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိသူဟု ဆိုႏိုင္ပါအံ့ေလာ။ ထိုမွတဖန္ ျမစ္ႏွင့္ေ၀းရာ ကုန္းတြင္းပိုင္းသို႔ ေျပး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး ၾကားသာ႐ံု အသံသဲ့သဲ့ျဖင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိပါသည္ ဟု ေျပးေအာ္ေအာ္သြားသူမ်ားအား အသို႔ဆိုႏိုင္ပါအံ့နည္း။

စစ္မွန္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွိသူသည္ အနီးအနားရွိ ရရာ ေလွ၊ ေဖာင္၊ အကူအညီ ဟူသမွ်တို႔ကို အလွ်င္အျမန္႐ံုးစုကာ မိမိအသက္ကို မငဲ့ကြပ္ဘဲ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားအား သြားေရာက္ကယ္တင္မည္သာ ျဖစ္သည္။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ကာ ပစ္ေျပး႐ိုးထံုးစံမရွိ။ ေလွေမွာက္၍ ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားအား “မင္းတို႔ခဏေနၾကအံုး။ မင္းတို႔ကိုလာကယ္ဖို႔ ငါေလွထြင္းလိုက္အံုးမယ္” ဟုဆိုကာ ကုန္းေပၚတက္၊ သစ္ပင္ခုတ္၊ ေလွထြင္းေနမည္လည္း မဟုတ္။ မွန္ကန္သည့္စိတ္ထားျဖင့္ အမ်ိဳးခ်စ္သူသည္ ဒုကၡအတိျပည့္ေနေသာ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အတူတကြ ၾက့ံၾကံ့ခံရပ္တည္ေနျပီး မိမိလူမ်ိဳးမ်ား ဒုကၡမွကင္းလြတ္ေစရန္သာ အျမဲၾကံဆျပဳလုပ္ေနမည္သာ ျဖစ္၏။ အေ၀း၌ရွိေနလွ်င္ပင္ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေ၀းသည္ထက္ေ၀းေအာင္မေျပးဘဲ နီးသည္ထက္နီးေအာင္ကပ္ကာ မိမိလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အတူတကြ သာလည္းစံ၊ နာလည္းခံမည္သာ ျဖစ္သည္။

မိမိလူမ်ိဳးအား ခ်စ္သည့္စိတ္သာ ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ တျခားလူမ်ိဳးမ်ားအား မေကာင္းျမင္တတ္သည့္ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္သည္လည္း မိမိလူမ်ိဳး တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုျဖစ္ေစမည့္ စစ္မွန္ေသာ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ မဟုတ္ေပ။ ဂ်ာမဏီျပည္မွ နာဇီပါတီေခါင္းေဆာင္ အေဒါ့ဖ္ဟစ္တလာသည္ ထင္ရွားသည့္ သာဓက ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမဏီသည္ ပထမကမၻာစစ္တြင္ စစ္႐ံႈးျပီး စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရသည့္အတြက္ ခၽြတ္ျခံဳက်ကာ ဆင္းရဲငတ္ျပတ္လ်က္ရွိသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ဆင္းရဲမြဲေတမႈသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား စီးပြားေရးနယ္ခ်ဲ႕မႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု ဟစ္တလာက ယူဆသည္။ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး မေကာင္းေၾကာင္းေျပာသည္။ ဂ်ဴးမုန္းတီးေရးတရား တြင္တြင္ေဟာသည္။ ဂ်ာမဏီတြင္ ဟစ္တလာအာဏာရလာသည့္အခ်ိန္တြင္ မဟာဂ်ာမာန္ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒကို စြဲကိုင္ကာ ဂ်ဴးမ်ားကို အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ သတ္ပစ္ခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မဟာလူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ လက္ကိုင္ထားပါသည္ဟု တပါးလူမ်ိဳးျခားကို လက္ညိႈးထိုး ယိုးစြပ္၍မရ။ မိမိ၏ အတြင္းအဇၨတၱ၌ ကိန္း၀ပ္တည္ရွိေနေသာ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္စိတ္မွသာလွ်င္ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲအျမစ္တြယ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႕ ျဖစ္တည္လာသည္ႏွင့္အမွ် မိမိလူမ်ိဳး၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္လည္း အမ်ားတကာအလယ္တြင္ ထိခိုက္က်ဆင္းကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ မလွမပ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားရစျမဲသာ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။

မွန္ကန္သည့္စိတ္ထားမ်ားျဖင့္ အမ်ိဳးခ်စ္တတ္ၾကပါေစ......။

ေမာင္ပါလ

၂၈.၇.၂၀၁၁