မိန္႔ခြန္းအသံဟာကူးထားတာ အသံေတြေရာၿပီး ဝါးေနတဲ့ အတြက္ သိပ္မၾကည္လင္ဖူး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္ ျပည္တြင္းကလည္း ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပေအာင္ စာသားသက္သက္ စာ႐ုိက္ၿပီး အင္တာနက္ကေန ျဖန္႔ေပးတဲ့ The Voice ဂ်ာနယ္ကေန ျပန္လည္ မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။ (အသံ ျဖင့္ ၾကားလုိသူမ်ားအတြက္)
ၾကားလား
ဝလာလိုက္တာ။ ( ပရိသတ္တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုး၍)
ဒီလို ကၽြန္မတို႔ကို လာေထာက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ့စကားနဲ႔ပဲ စ,ပါရေစ။ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရမွာက အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။
တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါၿပီ ---- ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေတြ႕ရတာ ၾကာၾကာ ကၽြန္မအေပၚမွာ ျပည္သူေတြရဲ့ ထားတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ အရ ကၽြန္မတို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႔ အင္မတန္မွ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါတယ္၊ အင္မတန္မွ အားတက္ ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ သိပါတယ္။ သိတယ္လို႔ ထင္တယ္ေနာ္ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ
(သိပါတယ္ ----ဒီမိုကေရစီ--------- ျပည္သူမ်ား)
လိုခ်င္တာေတာ့ သိၿပီ လိုခ်င္တဲ့ ဟာကို ရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုတာ သိဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတယ္။ ကၽြန္မ အျမင္မွာေတာ့ နိုင္ငံေရး ဆိုတာ သင္ယူေရးပဲ *သင္ယူရမယ္* ကၽြန္မ ခဏ၊ ခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ စကား ေျပာတဲ့အခါ က်ရင္ လူေကာင္းရယ္လို႔၊ လူဆိုးရယ္လို႔ အဲဒီလို မယုံဘူး၊ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး၊ လူေတာ္ ရယ္လို႔ လူညံ့ ရယ္လို႔ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး။
သင္လို႔ ရတဲ့သူနဲ႔ သင္လို႔ မရတဲ့သူလို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ သင္လို႔ရတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ လိုခ်င္႐ုံနဲ႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ လုပ္တဲ့အခါ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ေစလိုပါတယ္။ အဲလို ကၽြန္မေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ဖို႔ ဘာျဖစ္လို႔ လိုသလဲဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းႀကီး၊ ဘာႀကီး ဒီလိုပုံစံ ထြက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ့အေတြ႕အၾကဳံအရ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မလုပ္လို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ပန္းတိုင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါေစ ပန္းတိုင္ပါ ေနာက္က်ေတာ့ ေကြ႕ေကာက္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္မကို ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ျပည္သူရဲ့ အသံကို နားေထာင္ခ်င္ ပါတယ္။ ခက္တာက အားလုံးဝိုင္းေအာ္ ေနေတာ့ ဘာေတြ ေျပာၾကမွန္း ကၽြန္မမသိဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အခု နားေထာင္ပိုင္ခြင့္ ရမယ္လို႔ ကၽြန္မ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီလို အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ ငါးနာရီ၊ ေျခာက္နာရီေလာက္ နားေထာင္ေနရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းသလဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ နားေထာင္ေနတာ။
အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ
ျပည္သူေတြ ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ သိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လုံးေစ့ေပါက္ေစ့ သိတယ္လို႔ ကၽြန္မ မဆိုလိုပါဘူး အဲဒီေလာက္ထိလည္း ကၽြန္မ မသိနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ကိုယ္ရဲ့အသံေတြကို ကၽြန္မတို႔ ၾကားေလာက္ေအာင္ ေျပာၾကေပါ့။ ဒါမွလည္း ကၽြန္မတို႔ ဘာလုပ္ေပးနိုင္မလဲ ပိုစဥ္းစားနိုင္မယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက ကၽြန္မတို႔ --- ေနာက္က မၾကားရလို႔ ေအာ္ေနၾကတာလား-- ေအာ္ေလ မၾကားေလဘဲ နည္းနည္းေလး ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ နားေထာင္ေပး။ ကိစၥမရွိဘူး မၾကားရရင္ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ (အမွန္ျခစ္ပုံ) ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြမွာ ျပည္သူေတြ မပါဘဲနဲ႔ ဘာကိစၥမွ မၿပီးေျမာက္နိုင္၊ မၿပီးျပတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ အခု နားလည္နိုင္ၿပီလို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ပါမွပဲ ဘယ္ကိစၥမဆို ၿပီးေပ်ာက္နိုင္တာမို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေတြ ကၽြန္မ စိတ္ကူးထဲမွာ ျပည္သူေတြ ကေနၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့နည္းတစ္ခုကို ျမန္မာနိုင္ငံတင္မက တကမၻာလုံးမွာေတာင္ ထပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကည့္မွာပါ။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေအးေအးေဆးေဆး မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ေရာက္နိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါ ခပ္တိုတိုေျပာရရင္ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ရမယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ဘာမွမရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြက ကံပဲ ကံပဲလို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာရတယ္။ ကံဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိရဲ့လား ကံဆိုတာ ျပဳလုပ္ျခင္းပဲ။ အဲေတာ့ ကံပဲ၊ ကံပဲဆိုတာ ခပ္တိုတို ေျပာရရင္ ကိုယ္လုပ္သလိုျဖစ္မွာပဲ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ လိုခ်င္တာရွိရင္ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္လို႔ လုပ္ယူရမယ္။ ကၽြန္မတို႔က မျဖစ္နိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးပါ့မယ္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ အဲဒီလို လာဘ္ေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကို မစည္း႐ုံးနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ လမ္းကို အားလုံး အတူတူခင္းၿပီးေတာ့ အားလုံး အတူတူ ေလၽွာက္သြားနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။
အဲဒီလို ေထာက္ျပျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ကိုလည္း ျပည္သူေတြက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေျမာက္ ေအာင္လို႔ ကူညီရာေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံ ပါရေစ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတၱိရွိရွိ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကပါ။ ကၽြန္မတို႔ကို ဟိုဟာ ေျပာရေကာင္းလား၊ ဒီဟာ ေျပာရ ေကာင္းလားဆိုၿပီး။ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာပါ။ သေဘာမတူ လို႔ရွိရင္ သေဘာ မတူဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ျပန္ေျပာမွာပါ။ ဒါကေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အေျခခံေလ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ ဆိုတာ လြတ္လပ္စြာ ဆဲဆိုပိုင္ခြင့္နဲ႔ မတူဘူးေလ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႀကိမ္းေမာင္း တာေလးေတာ့ ပါခ်င္ပါမွာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ဖို႔ အတြက္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေလ့က်င့္ယူရ ပါမယ္။ ေလ့က်င့္ယူရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ပိုၿပီး တတ္လာမွာပါ။ အခု ကၽြန္မထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဓိက ေျပာင္းလဲခ်က္ အျဖစ္ ဘာေတြ႕ရလဲ ဆိုေတာ့ တစ္ျခားဟာေတြ သိပ္မေတြ႕ေသးဘူး။ ေတြ႕မိတာကေတာ့ ဖုန္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဟိုနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး၊ ဒီနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး။ အဲဒါဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး ဘက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာပါတယ္။ ဒီတိုးတက္မွုကို အမ်ားေကာင္းက်ိဳး အတြက္ တတ္နိုင္တဲ့ နည္းနဲ႔ သုံးၾကပါ။ ဆက္သြယ္ေရးအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္းမွာ နားလည္မွုရေအာင္ ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္မွု ရေအာင္ သုံးၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဖုန္းေတြ ပါလာရင္ ေထာင္ျပေပးၾကပါ။ ဘယ္ေလာက္ အမ်ားႀကီး ရွိလဲ သိရေအာင္။
(ဖုန္းပါလာသူမ်ားက ဖုန္းမ်ား ေျမႇာက္ျပၾကသည္။)ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။ ကၽြန္မ မေန႔ကမွ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အဲဒီလိုဖုန္းေလး သုံးဖူးတယ္။ အရင္ ၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက ဒါေတြ ဒီမွာမရွိေသးဘူး။ သုံးတဲ့အခါၾကေတာ့ ပါးစပ္ ဘယ္မွာ ထားရမွန္းမသိဘူး။ မၾကားရဘူးဆိုတဲ့သူေတြကို စာသားနဲ႔ ေထာင္ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ အမွန္ျခစ္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ခ်စ္ေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အလုပ္လုပ္ရမွာ။ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိၿပီး အဲဒီ ဆႏၵအရလုပ္မွ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ ပါတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔ ခ်စ္ပါတယ္၊ ခ်စ္ပါတယ္။ ခ်စ္ပါတယ္ ေျပာလို႔ကေတာ့ အေရခြံသာ ခ်စ္လိုက္တာမ်ိဳးကေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ၾကက္ေျခခတ္ပဲ။
(မွန္လိုက္တာကြ - ပရိတ္သတ္ထဲမွ အသံ)
ပန္းကေပးရင္လည္း ေပးလိုက္ေလ ဘာလို႔ကိုင္ထားတာလဲ။(ပရိသတ္ တစ္ဉီးထံတြင္ ကိုင္ထားေသာ ပန္းစည္းကို လက္ညႇိုးထိုးရင္းေျပာကာ ထိုပရိသတ္က လက္ဆင့္ကမ္း လွမ္းေပးလိုက္ေသာ ပန္းစည္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေဘးတြင္ ရွိေနသူတစ္ဦးက ယူလိုက္သည္)
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ ေစာေစာက ကၽြန္မ ေျပာသလိုပဲေပါ့ ကိုယ္စိတ္ ထဲမွာ ရွိတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ကို အသိေပးပါ။ စာေရးၿပီးေတာ့ ပို႔လို႔လည္း ရပါတယ္။ စာတိုက္ကို စိတ္မခ်ရရင္ ဒီမွာပဲ လာေပးပါ။(ပရိသတ္ထံမွ ရယ္သံမ်ားႏွင့္ လက္ခုပ္သံမ်ား)
ျပည္သူေတြ ဘာေတြ စိတ္ထဲမွာ ရွိသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မသိခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ လူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေျပာင္း သြားသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာ မသိလို႔မရဘူး ခ်က္ျခင္းသိဖို႔ဆိုတာမရဘူး။ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာရ ဦးမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ဆိုတာလည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေျပာတာေပါ့။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ကၽြန္မ ထိုင္နားေထာင္မယ္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ မိုက္ေပးၿပီးေတာ့ ေျပာၾကေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုလည္း ၿပီးမွာ မဟုတ္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုေျပာတာ ေတြက ကၽြန္မေတာ့ သေဘာက်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ထၿပီး ေျပာတာေတြက အင္မတန္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။ ဟိုဘက္ ျပန္ေျပာ။ ဒီဘက္က ျပန္ေျပာဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့လည္း စုံတယ္။ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတယ္။တစ္ေယာက္ထဲက ေျပာတာကို က်န္တဲ့သူေတြက နားေထာင္ေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ နည္းနည္း ဒီမိုကေရစီ မက်လို႔။(ရယ္သံႏွင့္ လက္ခုပ္သံမ်ား) ကၽြန္မတို႔ သြားၿပီးေတာ့ ဒီလူထဲက တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပပါမယ္။ ထၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ဆႏၵကို ခပ္တိုတိုေလးေျပာေတာ့။(ပရိသတ္ထဲမွ အမ်ားအျပား လက္ေထာင္ၾကသည္)
"အေမစုနဲ႔ အတူ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႀကီးကို ရယူပိုင္ဆိုင္ ခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား" (ပရိသတ္ထဲမွ လူငယ္တစ္ဉီးက ထလာကာ အေရွ႕ထြက္ၿပီးေျပာ)
ကၽြန္မတို႔ေလ တစ္ေန႔က်ရင္ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္ တစ္ခုလုပ္ရမယ္ အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ေျပာခ်င္တာ ေျပာလို႔ ရေအာင္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို ၾကား-- ဟိုဘက္က ဘာျပသနာရွိလဲ ကူညီလို႔ရမလား။ အေနာက္က တိုးေနလို႔လား။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ညာဘက္တြင္ရွိေနေသာ ပရိသတ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ကာေျပာ)
"စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။"(ပရိသတ္မ်ားက အခ်င္းခ်င္း ညီညာစြာ ေအာ္ေျပာသံ)
သိပ္ၿပီးေတာ့ မေလာၾကပါနဲ႔။ ေနာက္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အမ်ားႀကီး စကားေတြ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပၚလာမွာပါ။
ဒီတစ္ခါတည္း နဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ရွိမွာပါ။ အဲဒီက်ရင္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္နဲ႔ သီးခံေပးၾကပါ။ ဒီတစ္ခါ မၾကားရမွ ေနာင္တစ္ခါ ျပန္လာမွာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ျပန္မလာဘဲ ေနမယ္။ ၾကာၾကာ ေျပာလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြလည္း ပင္ပန္းမယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့ ပင္ပန္းတာ။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို က်င့္သားရေနၿပီေပါ့။
ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၾကၿပီေပါ့ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုတာက ကိစၥမရွိပါဘူး။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ဖို႔က အေရးႀကီးတာ။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းရ ပင္ပန္းရ ရတယ္ ခံနိုင္တယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အားေတြကို ပင္ပန္းရက်ိဳး နပ္ေအာင္လို႔ အသုံးခ်ရမယ္။ ကၽြန္မအခု ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္ ၾကတာ ျဖစ္မွာပဲ။ ရွိမွာပဲ။ အခုထက္ထိ ဘယ္မွ မေရာက္ေသး ပါလား။ အခုထက္ထိ ဘာမွလည္း တိုးတက္မွုမရွိပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဝီရိယဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဝီရိယထုတ္ရမယ္။
အလုပ္စလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ အလယ္ပိုင္းေရာက္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ ေနာက္ဆုံးပိုင္း ေရာက္ခါနီးမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ဆိုတာ ၿပီးတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးရင္လည္း ေနာက္အလုပ္က ေပၚလာမွာပဲ။ အဲေတာ့ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံကို တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတာလည္း အဲလိုပဲ အလုပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္သြားရမွာ ဒီေလာကႀကီးမွာ ေက်နပ္စရာ၊ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိေတာ့ လိုကိုလိုတယ္။ အဲဒီလို ေက်နပ္နိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေရာက္ဖို႔ေတာ့ အားလုံး ဝိုင္းတြန္းၾကရမယ္။ မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔ မရဘူး။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မကေတာ့ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကၽြန္မ မေျပာနိုင္ဘူး။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ အားကိုးမွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ ေထာက္ခံမွုရွိလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မမွာ လုပ္အားေတြ အမ်ားႀကီးတက္လာမယ္။ အဲဒီလုပ္အားေတြနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ အတူလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲလုပ္တယ္ ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
(ေဟး၊ ေဟး-------------------------------)
ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ဖို႔ လုံးဝ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘူး။ အမ်ားနဲ႔ အတူလုပ္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ၾကင္နာမွု ရွိတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြနဲ႔ အတူ လုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အားလုံး အတူတူ လုပ္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ထင္သလို လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကေန ၿပီးေတာ့ ဟီးရိုးႀကီး လုပ္တာ။ အဲဒါမ်ိဳးက သတၱိ မဟုတ္ဘူး။ သတၱိ ဆိုတာဟာ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လို႔ ပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ လုပ္နိုင္တာ။ ဒါမွ အဲဒီလို သတၱိမ်ိဳးေတြ ေမြးရမယ္။ တကယ္ေတာ့ သတၱိဆိုတာ နိစၥဓူဝ လုပ္ေနရမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ ဒီကေန႔ တစ္ေန႔ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိေတြ ထုတ္ေနၾကရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒီသတၱိေတြကို အက်ိဳးရွိေအာင္လို႔ သုံးၾကမယ္။ တကယ့္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ သုံးရမယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ စဥ္းစားဖို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ့္မိသားစု တစ္ခုတည္းအတြက္ စဥ္းစားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္မ ထပ္တလဲလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးဟာ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို မထားပါနဲ႔။ ဒါေဖေဖ အရင္ကတည္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြပ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္းက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ နိုင္ငံေရးဟာ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္ နိုင္ငံေရးက လာၿပီးေတာ့ ဆိုင္ေနလိမ့္မယ္တဲ့ ေရွာင္ေနလို႔မရဘူး။ အားလုံးဟာ နိုင္ငံေရးပဲ။ အခုဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကို ေထာက္ခံေနတာတင္ နိုင္ငံေရးမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာေနၿပီးေတာ့ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလဲ နိုင္ငံေရး လုပ္ေနရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သူ႔ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ေနရလို႔ေလ။ အဲဒါလဲ နိုင္ငံေရးပဲ။ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းေနနိုင္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ရတာလည္း နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးနဲ႔ မလြတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒို႔က နိုင္ငံေရးထဲ မပါခ်င္ဘူးလို႔။ ေျပာတာဟာ နိုင္ငံေရးကို နားမလည္လို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြဟာ နိုင္ငံေရးကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ကၽြန္မတို႔လည္း သင္ေပးပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သင္ယူရမွာ။ ျပည္သူကေန ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီအတြက္ လွုပ္ရွားေနတဲ့သူေတြကို သင္ေပးမွ ကၽြန္မတို႔လည္း မမွားမွာ။ ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခုက ဘာလည္း ဆိုေတာ့ အေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူေတြကို အေနာက္ကလူေတြက ထိန္းနိုင္ရမယ္။ ထိန္းပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ အဲဒါဒီမိုကေရစီပဲ။
ျပည္သူေတြရဲ့၊ ျပည္သူေတြ ထိန္းတာကို ကၽြန္မတို႔ေတြ ခံပါ့မယ္။ ျပည္သူမဟုတ္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတာကို သိပ္မခံခ်င္ဘူး(ရယ္လ်က္)။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။
ကၽြန္မထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ေပါ့ေနာ္ လုံျခဳံေရး တာဝန္ယူရတဲ့သူေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ဆက္ဆံရပါ တယ္။ သူတို႔ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲေတာ့ ဒါကေတာ့ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ကၽြန္မေျပာရမွာပါ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ အဲဒီလို သာမန္ လုံျခဳံေရး ဝန္ထမ္းေတြထဲက ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ကို ကၽြန္မစိတ္ရင္းနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းမွာ တစ္ေယာက္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ ေစတနာထားနိုင္ေအာင္လို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်းဇူးတင္ နိုင္ေအာင္လို႔။ ျမင္နိုင္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ကၽြန္မ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေဟာခဲ့ တယ္။ ေက်းဇူးျပဳတဲ့သူ ဆိုတာ ရွားတယ္တဲ့။ ေက်းဇူးကို သိတတ္တဲ့သူဆိုတာ ရွားတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မ အဲဒီတုန္းက ငယ္တာကိုး အဲဒီစကားကို သိပ္သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ေက်းဇူး ျပဳနိုင္တဲ့ သူဆိုတာ ရွားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ လက္ခံတာေပါ့ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူး ျပဳတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းကလည္း ဒီေလာက္ထိလုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သူဟာ ရွားတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပ္ၿပီး လက္မခံပါဘူး။
လူပဲ၊ လူပဲေပါ့ လူျဖစ္မွ ေက်းဇူးသိရမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးကြာ ျငင္းတဲ့သူက ရွိတယ္။ ေက်းဇူးသိတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ေနာက္က်ေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထားတတ္တာပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထား တတ္လိုက္ရင္ --- ဟာ နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံပါဦးေဟ့ -- ခဏေလး ေနာက္ကထလိုက္လို႔ ဘာျဖစ္သြား တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတာ့ သည္းခံရမွာပဲ။ တစ္ေယာက္က မတ္တပ္ထလိုက္လို႔ စိတ္ဆိုးစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ေဒါသ ႀကီးပဲ။----- ေရွ႕က ကၽြန္မ မေန႔တုန္းက အိမ္ေရွ႕မွာ ေျပာသလိုေပါ့။ အေရွ႕ကလူကလည္း အေနာက္ကလူကို သိတတ္မွု၊ နားလည္မွုရွိရမယ္။ အေနာက္ကလူကလည္း အေရွ႕က လူကို နားလည္မွု သည္းခံမွုရွိရမယ္။ အဲဒါမွ ကၽြန္မအတြက္ အဆင္ေျပမွာ။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုဆက္ၿပီးေတာ့ နိုင္ငံေရး ခရီးသြားမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လာမယ္။
(သိခ်င္ပါတယ္။---------- )
သိတန္သေရြ႕လည္း သိမယ္။ ျပည္သူကို အားကိုးၿပီး လုပ္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူနဲ႔ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ထားရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီ--ဒီ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ကၽြန္မတို႔က အားလုံးၾကားမွာေပါ့ေနာ္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး ကိစၥကို ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမွာပါ။ ဒါဟာ အေရးကို ႀကီးတယ္။
(ေထာက္ခံပါတယ္။------------------)
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူပဲ ဘာျဖစ္လို႔။ ဘယ္သူနဲ႔ေတာ့ျဖင့္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္လို႔မရဘူး။ ဘယ္သူနဲ႔ ေတာ့ျဖင့္ စကားေျပာလို႔မရဘူး ဆိုတာ လုံးဝမရွိဘူး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရင္ လုပ္လို႔ရရမယ္။ စကားေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိရင္ စကားေျပာလို႔ ရရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားမွာပဲ။ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘက္က ျပည္သူ႔အင္အားေတြ လိုပါတယ္ဆိုတာ အခု ဒီမွာ ေျပာၿပီးေတာ့ အသိေပး ေၾကညာလိုက္ၿပီ။
(ညီပါတယ္။--- ညီညြတ္ေရး၊ ညီညြတ္ေရး ------- )
ကၽြန္မတို႔ ဘာပဲလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္၊ ဆုံးျဖတ္ ျပည္သူကို အသိေပးပါ့မယ္။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒါ--- အဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ၿပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတာ မရွိဘူး။ ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးၿပီး ကၽြန္မက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တစ္ခုထဲနဲ႔ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတြဲၿပီး လုပ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူကလဲ အဲဒီထဲမွာ ဝင္ပါ ေပးေစခ်င္တယ္။ တစ္ခုခု လုပ္ၿပီလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကို ေျပာျပမယ္။ ရွင္းျပမယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ဆိုရင္ ျပည္သူက ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ကိစၥေတြကို ျပည္သူက သေဘာမတူတာလည္း ရွိမယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီလိုပဲ။ လူတိုင္းေတာ့ တစ္သေဘာတည္း မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အဲဒီသေဘာမတူတာကို လက္ခံနိုင္တာ လည္း ဒီမိုကေရစီရဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မတို႔ ရွင္းျပမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ဒီလိုလုပ္ရသလဲ။
ျပည္သူ သေဘာမတူေပမယ့္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္ရတာလည္း ဆိုေတာ့ ျပည္သူကို စည္း႐ုံး ယူရမွာေပါ့။ စည္း႐ုံးတယ္ ဆိုတာ ဒါပဲေလ။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွု၊ နားလည္မွု အဲဒါကို ရေအာင္ လုပ္မယ္။ မဲရေအာင္ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ နားလည္မွု ျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမွု အဲဒါေတြကို ရယူၿပီး ေတာ့ ဆက္လုပ္သြားမယ္။ အခုခ်ိန္မွာ တိတိက်က် မေျပာနိုင္တာကို ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခုပဲ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္ ေျပာတာလည္း ဒါ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ေျပာတဲ့စကားလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဒီအခ်ိဳးအေကြ႕မွာ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အမ်ားႀကီး ၾကားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအသံေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ခရီးကို ဘယ္လို ဆက္ၿပီးေတာ့ သြားမလဲ ဆိုတာ။ သြားသင့္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ကၽြန္မတို႔ ေျပာသလိုပဲ အေရးႀကီးဆုံးဟာ ျပည္သူရဲ့ အင္အားနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္မယ္။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လက္တြဲၿပီး ေတာ့ လုပ္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဒီကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံမွာ ရင္ၾကားေစ့ေရး အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ သြားမယ္။ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လုပ္သြားၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြ အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းနဲ႔၊ လုံးလုံး မနာဘူးလို႔ လည္း ကၽြန္မမေျပာနိုင္ဘူး။ ဒါက ဒီလို ကၽြန္မ အာမခံလိုက္လို႔ရွိရင္ ဒါလည္း လာဘ္ေပးတာတစ္မ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ လိုက္လို႔ မနာေစရဘူး ဆိုတာ အဲဒီလိုလည္း ကၽြန္မေျပာလို႔ မရဘူး။ နာခ်င္လည္း နာတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔လည္း ခံရတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြလည္း ခံရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပည္သူလူထု အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ ရွာၿပီးေတာ့ လုပ္ပါ့မယ္။ ျပည္သူကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ နည္းနည္း အနာခံရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သည္းခံၿပီး အနာခံပါလို႔။ ကၽြန္မ အခုကတည္းက ေျပာထားခ်င္ပါတယ္။ လိုေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္။ အနာေတာ့ မခံခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔။
သည္းခံေနတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မဟုတ္တဲ့ဟာေတြကို သည္းခံေနတာလား။ သည္းခံသင့္တာေတြကို သည္းခံေန တာလား။ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ ဟို အမွားနဲ႔ အမွန္ကို ခြဲျခားၿပီးေတာ့ သိရမယ္။ အမွန္ဘက္ကေန ရပ္တည္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရမယ္။ အမွားနဲ႔ အမွန္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တူတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္း သလို အေျခအေနေတြ ေျပာင္းသလို အေျဖေတြကလည္း ေျပာင္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဟာကို လုပ္သင့္တာ မလုပ္သင့္တာကေတာ့ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ လိပ္ျပာ၊ ဒါဘယ္လိုေျပာသလဲ ေဖေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကား တစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ သူ႔လိပ္ျပာရဲ့ ခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ သူ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ၿပီးေတာ့ အစစ္ခံရဲတယ္တဲ့။
(ႀကိဳက္တယ္၊ ႀကိဳက္တယ္----------)
ကၽြန္မရဲ့ လိပ္ျပာခုံ႐ုံး ေရွ႕မွာလည္း ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့၊ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ရဲ့လိပ္ျပာခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့ မားမားမတ္မတ္ အစစ္ခံၾကည့္ၾကပါ။ အဲဒီလို အစစ္ခံ ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ေနသလား ဆိုတဲ့ အေျဖက ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေပၚလာလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အင္အားေတြက အရမ္းတန္ဖိုးတက္မွာ။ အင္အားဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးမွတကယ့္ကို အဖိုးတန္တာ ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးတဲ့ အင္အားရဲ့ အာနိသင္ကို ဘယ္သူမွ ၿဖိဳလို႔မရဘူး။ အဲဒါကိုေတာ့ မွတ္ထားၾကမွ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကိုေလ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္တဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္သည္းခံတဲ့စိတ္ကေလး၊ အခုနည္းနည္း စမ္းၾကည့္ရေအာင္၊ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ေနာ္။ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ ဆိုေတာ့။ စမ္းၾကည့္မယ္။ ဟိုဘက္ကလူေတြက မၾကားရလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေျပာတာၿပီးေတာ့မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေရွ႕က လူေတြက ဟိုဘက္ကို နည္းနည္း ထြက္သြားၿပီေတာ့ ဟိုဘက္ကလူေတြကို ေနရာေပးပါလား။
(ေပးမယ္ေဟ့--- ေပးမယ္--------------)
------------ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အင္အားေတြ မရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အင္အားေတြကို စနစ္တက်လုပ္မွပဲ စနစ္တက်သုံးမွပဲ ထိေရာက္မွာ ဒီေတာ့ နည္းနည္းေလး စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကၽြန္မေျပာျပမယ္။ အေရွ႕ကလူေတြက မတ္တပ္ထတဲ့ အခါ ေနာက္ကလူေတြက စိတ္တိုၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ အေရွ႕ကလူေတြကလည္း အၾကာႀကီး မထပါနဲ႔။ ေနာက္ကလူေတြက ခဏေလာက္ထတာကို သည္းညည္း ခံၾကပါ။။ ခဏထတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ထရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မွာပါရေစ။ ေမၽွာ္လင့္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္တာ ရေအာင္ကို လုပ္တတ္မွ၊ လုပ္ရဲမွ၊ လုပ္နိုင္မွ ------------------ ကၽြန္မတို႔ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းေတြ ရွာၿပီး ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္။ ကၽြန္မက အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အျမဲတမ္း ယုံၾကည္တယ္။ ဒီနည္းကို သြားကို သြားရမယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မယုံၾကည္တယ္။ ေထာက္ခံေနတဲ့ သူေတြေရွ႕မွာ
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မယုံၾကည္တာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါေတြ အတြက္ေတာ့ကၽြန္မ အျမဲတမ္း လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ဘယ္သူ႔ကို မုန္းလို႔၊ ဘယ္ဝါ့ကို မုန္းလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီစိတ္ေတြ ကၽြန္မမရွိဘူး။ အခ်ိန္လည္း မရွိဘူး။ ဒီေလာကႀကီးမွာ အလုပ္ အမ်ားဆုံး (လက္ခုပ္သံမ်ား-----)
အခု ကၽြန္မ ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ကာလတစ္ေလၽွာက္ ကၽြန္မရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ တာဝန္ယူတဲ့ တာဝန္ယူရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေပါ့ေနာ္ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ ကၽြန္မ အမွန္အတိုင္း ေျပာတာ။ အဲဒါကိုလည္း ကၽြန္မ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုပဲ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ က႑အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေကာင္း ေကာင္း မြန္မြန္ ဆက္ဆံၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ သလို ျပည္သူေတြအားလုံးအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မလိုပဲ ျပည္သူေတြအေပၚမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ၿပီးေတာ့ မဆက္ဆံေစခ်င္ဘူး
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံသလို ျပည္သူေတြ အေပၚမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါလို႔ ကၽြန္မက ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကိစၥကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ကိုယ္ မႀကိဳက္လို႔ အားလုံး မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာ မေကာင္းဘူး ေျပာရင္လည္း စိတ္ဆိုးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မလုပ္နဲ႔ ။
(လက္ခုပ္သံမ်ား မစဲ---)
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေက်းဇူးကို ပြဲထုတ္ရတာေလာက္ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတာ မရွိဘူး။ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတယ္။ အင္မတန္မွ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မက လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္စရာ ေတြသာ လုပ္ၾကစမ္းပါ ကၽြန္မက တစ္ခ်ိန္လုံးေခၚၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနပါ့မယ္။ အခုလည္း ျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြရဲ့ သတၱိက ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲလို႔ ခဏခဏ ေျပာတာ ကၽြန္မ လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို မျဖစ္ရဘူး။ လူဆိုတာ လူျဖစ္ကာမွ လူပီပီေနရတယ္။ လူ႔သိကၡာ ဆိုတာရွိတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းမွာ ဘာနဲ႔ စလဲဆိုေတာ့ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာရွိတယ္။ အဲဒီ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံလ်က္)
သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။ အဲဒါကို ေျပာတာ။ ျပည္သူေတြအတြက္ပဲ လုပ္ေပး၊ ျပည္သူေတြ အတြက္ပဲ လုပ္ေပးလို႔။ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ရမယ္။ အဲဒီလိုလုပ္နိုင္မွ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံတိုးတက္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံ မတိုးတက္လား။ တိုးတက္လားဆိုတာ။ ကၽြန္မထက္ ျပည္သူေတြ ပိုၿပီးေတာ့ သိတယ္။ မတိုးတက္လို႔ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါ့ေၾကာင့္လို႔ ေျပာမယ့္အစား ကၽြန္မတို႔ အားလုံး လက္ညီတက္ညီ နဲ႔ လက္တြဲၿပီးေတာ့ တိုးတက္ေအာင္လို႔ လုပ္နိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပးပါလို႔ပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္မေျပာခ်င္တယ္။
လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းတာလဲ မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ျဖန္႔ မေတာင္းခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကလည္း လက္ျဖန္႔ၿပီးေတာ့ ေတာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိဘူးလို႔ ယုံၾကည္တယ္။
(ဟုတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ -------------------)
ကၽြန္မတို႔ တိုးတက္ေရးအတြက္၊ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ေတြကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ကိုယ့္တိုးတက္ေရးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေပးရမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အားလုံးကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းေဝဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ ဝေအာင္ ရွာနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ အခြင့္ အလမ္းေတြ ရွိဖို႔။
(လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား ဆူညံလ်က္)
ကၽြန္မတို႔ ဆက္လုပ္သြားမယ့္ အလုပ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီကို ယုံၾကည္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ လုပ္သြားမယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဆိုၿပီး အဲဒီလို ကၽြန္မတို႔ ထီးထီးႀကီး လုပ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ တူတူ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္။ အဲဒီအမ်ားကို ဝန္းရံရမွာ ျပည္သူပဲ။ ျပည္သူေတြ မဝန္းရံဘဲ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ ျပည္သူတို႔ အကူအညီကိုလိုလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတဲ့ အခါၾကရင္ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လိုလိုလားလားနဲ႔ ဒီအင္အားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးပါလို႔။ အခုကတည္းကေန ေမတၱာရပ္ခံထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အားေတြေမြးထား။ ထမင္းမ်ားမ်ားစားထားလို႔ ေျပာရမွာလည္း အားနာတယ္။ ထမင္းသိပ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲလို႔။ အားေတြ ေမြးထားၾက။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ --- စိတ္အားေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္အားေရာ ေမြးထားၾက။ အဲဒီအားေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အတူတူ လက္တြဲၿပီးလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အတူလက္တြဲၿပီး လုပ္ၾကၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ လူေတြထဲမွာ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့ဟာကို မျမင္လိုက္ရတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွန္ကန္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ရည္မွန္းၿပီး ေလၽွာက္သြားရတယ္ဆိုတဲ့ ဘဝတစ္ခုရဲ့ တန္ဖိုးက ဘယ္လိုမွ ျဖတ္လို႔ မရဘူး။ လူတိုင္းက အနိစၥသေဘာ မကင္းပါဘူး။ တစ္ေန႔က် ကိစၥၿပီးသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၿပီးခင္ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ အနည္းဆုံး ကိုယ္ဘယ္လို ေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိၾကဖို႔။ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႕တုန္းမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အခု အထိျပင္းျပေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အားလုံး အျမန္ဆုံး လုပ္နိုင္ပါေစလို႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းၿပီး ---------
(လက္ခုပ္သံ ၾသဘာသံမ်ား အေမစု က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုေသာ အသံမ်ား မစဲေတာ့ေပ။)
ၿပီးပါၿပီ။ ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ပရိသတ္မ်ား၏ ၾသဘာသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား၊ အသံကူးယူမွု ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စာသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးသားရာတြင္ အက်အေပါက္အခ်ိဳ႕ က်န္ရွိနိုင္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)
ၾကားလား
ဝလာလိုက္တာ။ ( ပရိသတ္တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုး၍)
ဒီလို ကၽြန္မတို႔ကို လာေထာက္ခံတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တဲ့စကားနဲ႔ပဲ စ,ပါရေစ။ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ေျပာရမွာက အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။
တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါၿပီ ---- ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ မေတြ႕ရတာ ၾကာၾကာ ကၽြန္မအေပၚမွာ ျပည္သူေတြရဲ့ ထားတဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ အရ ကၽြန္မတို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွိတယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရလို႔ အင္မတန္မွ စိတ္ခ်မ္းသာ ပါတယ္၊ အင္မတန္မွ အားတက္ ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ သိပါတယ္။ သိတယ္လို႔ ထင္တယ္ေနာ္ ဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာ
(သိပါတယ္ ----ဒီမိုကေရစီ--------- ျပည္သူမ်ား)
လိုခ်င္တာေတာ့ သိၿပီ လိုခ်င္တဲ့ ဟာကို ရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ ဆိုတာ သိဖို႔ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတယ္။ ကၽြန္မ အျမင္မွာေတာ့ နိုင္ငံေရး ဆိုတာ သင္ယူေရးပဲ *သင္ယူရမယ္* ကၽြန္မ ခဏ၊ ခဏ ေျပာဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြနဲ႔ စကား ေျပာတဲ့အခါ က်ရင္ လူေကာင္းရယ္လို႔၊ လူဆိုးရယ္လို႔ အဲဒီလို မယုံဘူး၊ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး၊ လူေတာ္ ရယ္လို႔ လူညံ့ ရယ္လို႔ အယုံ အၾကည္ မရွိဘူး။
သင္လို႔ ရတဲ့သူနဲ႔ သင္လို႔ မရတဲ့သူလို႔ ကၽြန္မျမင္ပါတယ္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ သင္လို႔ရတယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ လိုခ်င္႐ုံနဲ႔ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ လုပ္တဲ့အခါ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ေစလိုပါတယ္။ အဲလို ကၽြန္မေျပာတာဟာ မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ လုပ္ဖို႔ ဘာျဖစ္လို႔ လိုသလဲဆိုရင္ သိပ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူေတာ္ေကာင္းႀကီး၊ ဘာႀကီး ဒီလိုပုံစံ ထြက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မရဲ့အေတြ႕အၾကဳံအရ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ မလုပ္လို႔ရွိရင္ ကိုယ့္ပန္းတိုင္က ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းပါေစ ပန္းတိုင္ပါ ေနာက္က်ေတာ့ ေကြ႕ေကာက္ၿပီးေတာ့ ပ်က္စီးသြားရတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္မကို ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း ျပည္သူရဲ့ အသံကို နားေထာင္ခ်င္ ပါတယ္။ ခက္တာက အားလုံးဝိုင္းေအာ္ ေနေတာ့ ဘာေတြ ေျပာၾကမွန္း ကၽြန္မမသိဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အခု နားေထာင္ပိုင္ခြင့္ ရမယ္လို႔ ကၽြန္မ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။ ဒီလို အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ ငါးနာရီ၊ ေျခာက္နာရီေလာက္ နားေထာင္ေနရေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းသလဲလို႔။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ နားေထာင္ေနတာ။
အထိန္းသိမ္းခံ ေနရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ကၽြန္မ အသံလြင့္ ဌာနေတြကို ေသခ်ာ နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူ ေတြက ဘာေျပာေနၾကလည္း ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ၊ ဘာလိုခ်င္ၾကလဲ ဆိုတာ ေန႔တိုင္း၊ ေန႔တိုင္း ေလ့လာေနပါတယ
ျပည္သူေတြ ဘာလိုခ်င္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေတာ့ သိတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ လုံးေစ့ေပါက္ေစ့ သိတယ္လို႔ ကၽြန္မ မဆိုလိုပါဘူး အဲဒီေလာက္ထိလည္း ကၽြန္မ မသိနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ကိုယ္ရဲ့အသံေတြကို ကၽြန္မတို႔ ၾကားေလာက္ေအာင္ ေျပာၾကေပါ့။ ဒါမွလည္း ကၽြန္မတို႔ ဘာလုပ္ေပးနိုင္မလဲ ပိုစဥ္းစားနိုင္မယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက ကၽြန္မတို႔ --- ေနာက္က မၾကားရလို႔ ေအာ္ေနၾကတာလား-- ေအာ္ေလ မၾကားေလဘဲ နည္းနည္းေလး ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ နားေထာင္ေပး။ ကိစၥမရွိဘူး မၾကားရရင္ ဆိုင္းဘုတ္ေထာင္ၿပီး ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ (အမွန္ျခစ္ပုံ) ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြမွာ ျပည္သူေတြ မပါဘဲနဲ႔ ဘာကိစၥမွ မၿပီးေျမာက္နိုင္၊ မၿပီးျပတ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ အခု နားလည္နိုင္ၿပီလို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ပါမွပဲ ဘယ္ကိစၥမဆို ၿပီးေပ်ာက္နိုင္တာမို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေတြ ကၽြန္မ စိတ္ကူးထဲမွာ ျပည္သူေတြ ကေနၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတဲ့နည္းတစ္ခုကို ျမန္မာနိုင္ငံတင္မက တကမၻာလုံးမွာေတာင္ ထပ္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကည့္မွာပါ။ အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ကၽြန္မတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေအးေအးေဆးေဆး မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ေရာက္နိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါ ခပ္တိုတိုေျပာရရင္ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ရမယ္။ အလုပ္မလုပ္ဘဲနဲ႔ ဘာမွမရဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြက ကံပဲ ကံပဲလို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မတို႔ လူငယ္ေတြကို ထပ္တလဲလဲ ေျပာရတယ္။ ကံဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို သိရဲ့လား ကံဆိုတာ ျပဳလုပ္ျခင္းပဲ။ အဲေတာ့ ကံပဲ၊ ကံပဲဆိုတာ ခပ္တိုတို ေျပာရရင္ ကိုယ္လုပ္သလိုျဖစ္မွာပဲ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အတိုင္းပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ လိုခ်င္တာရွိရင္ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္လို႔ လုပ္ယူရမယ္။ ကၽြန္မတို႔က မျဖစ္နိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးပါ့မယ္လို႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ အဲဒီလို လာဘ္ေပးၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကို မစည္း႐ုံးနိုင္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ ျပည္သူေတြ လိုခ်င္တဲ့ လမ္းကို အားလုံး အတူတူခင္းၿပီးေတာ့ အားလုံး အတူတူ ေလၽွာက္သြားနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။
အဲဒီလို ေထာက္ျပျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ကိုလည္း ျပည္သူေတြက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥေတြ ျဖစ္ေျမာက္ ေအာင္လို႔ ကူညီရာေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံ ပါရေစ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတၱိရွိရွိ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကပါ။ ကၽြန္မတို႔ကို ဟိုဟာ ေျပာရေကာင္းလား၊ ဒီဟာ ေျပာရ ေကာင္းလားဆိုၿပီး။ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာပါ။ သေဘာမတူ လို႔ရွိရင္ သေဘာ မတူဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ ျပန္ေျပာမွာပါ။ ဒါကေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အေျခခံေလ။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ ဆိုတာ လြတ္လပ္စြာ ဆဲဆိုပိုင္ခြင့္နဲ႔ မတူဘူးေလ။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ႀကိမ္းေမာင္း တာေလးေတာ့ ပါခ်င္ပါမွာေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ဖို႔ အတြက္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေလ့က်င့္ယူရ ပါမယ္။ ေလ့က်င့္ယူရင္းနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ပိုၿပီး တတ္လာမွာပါ။ အခု ကၽြန္မထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဓိက ေျပာင္းလဲခ်က္ အျဖစ္ ဘာေတြ႕ရလဲ ဆိုေတာ့ တစ္ျခားဟာေတြ သိပ္မေတြ႕ေသးဘူး။ ေတြ႕မိတာကေတာ့ ဖုန္းေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဟိုနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး၊ ဒီနားၾကည့္လဲ ကင္မရာဖုန္းေလး။ အဲဒါဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ ဆက္သြယ္ေရး ဘက္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အမ်ားႀကီး တိုးတက္လာပါတယ္။ ဒီတိုးတက္မွုကို အမ်ားေကာင္းက်ိဳး အတြက္ တတ္နိုင္တဲ့ နည္းနဲ႔ သုံးၾကပါ။ ဆက္သြယ္ေရးအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္းမွာ နားလည္မွုရေအာင္ ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္မွု ရေအာင္ သုံးၾကပါလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ဖုန္းေတြ ပါလာရင္ ေထာင္ျပေပးၾကပါ။ ဘယ္ေလာက္ အမ်ားႀကီး ရွိလဲ သိရေအာင္။
(ဖုန္းပါလာသူမ်ားက ဖုန္းမ်ား ေျမႇာက္ျပၾကသည္။)ေတာ္ေတာ္မ်ားတာပဲ။ ကၽြန္မ မေန႔ကမွ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ အဲဒီလိုဖုန္းေလး သုံးဖူးတယ္။ အရင္ ၉၆ ခုႏွစ္တုန္းက ဒါေတြ ဒီမွာမရွိေသးဘူး။ သုံးတဲ့အခါၾကေတာ့ ပါးစပ္ ဘယ္မွာ ထားရမွန္းမသိဘူး။ မၾကားရဘူးဆိုတဲ့သူေတြကို စာသားနဲ႔ ေထာင္ျပမယ္။
(ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည့္စာ - ကၽြန္မကလဲ ျပည္သူေတြခ်စ္ပါတယ္ အမွန္ျခစ္ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)
ခ်စ္ေန႐ုံနဲ႔ မၿပီးေသးဘူး။ အလုပ္လုပ္ရမွာ။ ကၽြန္မစဥ္းစားတယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိၿပီး အဲဒီ ဆႏၵအရလုပ္မွ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ ပါတယ္။ ပါးစပ္နဲ႔ ခ်စ္ပါတယ္၊ ခ်စ္ပါတယ္။ ခ်စ္ပါတယ္ ေျပာလို႔ကေတာ့ အေရခြံသာ ခ်စ္လိုက္တာမ်ိဳးကေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ၾကက္ေျခခတ္ပဲ။
(မွန္လိုက္တာကြ - ပရိတ္သတ္ထဲမွ အသံ)
ပန္းကေပးရင္လည္း ေပးလိုက္ေလ ဘာလို႔ကိုင္ထားတာလဲ။(ပရိသတ္ တစ္ဉီးထံတြင္ ကိုင္ထားေသာ ပန္းစည္းကို လက္ညႇိုးထိုးရင္းေျပာကာ ထိုပရိသတ္က လက္ဆင့္ကမ္း လွမ္းေပးလိုက္ေသာ ပန္းစည္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေဘးတြင္ ရွိေနသူတစ္ဦးက ယူလိုက္သည္)
ကၽြန္မတို႔ အခု ျပည္သူေတြကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ ေစာေစာက ကၽြန္မ ေျပာသလိုပဲေပါ့ ကိုယ္စိတ္ ထဲမွာ ရွိတာေတြကို ကၽြန္မတို႔ကို အသိေပးပါ။ စာေရးၿပီးေတာ့ ပို႔လို႔လည္း ရပါတယ္။ စာတိုက္ကို စိတ္မခ်ရရင္ ဒီမွာပဲ လာေပးပါ။(ပရိသတ္ထံမွ ရယ္သံမ်ားႏွင့္ လက္ခုပ္သံမ်ား)
ျပည္သူေတြ ဘာေတြ စိတ္ထဲမွာ ရွိသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မသိခ်င္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူ ေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ လူေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနမလဲ။ ဘယ္လိုျဖစ္ေနမလဲ။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေျပာင္း သြားသလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာ မသိလို႔မရဘူး ခ်က္ျခင္းသိဖို႔ဆိုတာမရဘူး။ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလ့လာရ ဦးမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာဖို႔ ဆိုတာလည္း တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ ေျပာတာေပါ့။ ျဖစ္နိုင္ရင္ေတာ့ကၽြန္မ ထိုင္နားေထာင္မယ္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ မိုက္ေပးၿပီးေတာ့ ေျပာၾကေတာ့။ အဲဒီလိုဆိုလည္း ၿပီးမွာ မဟုတ္ဘူး။
ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုေျပာတာ ေတြက ကၽြန္မေတာ့ သေဘာက်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ထၿပီး ေျပာတာေတြက အင္မတန္ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတယ္။ ဟိုဘက္ ျပန္ေျပာ။ ဒီဘက္က ျပန္ေျပာဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့လည္း စုံတယ္။ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့လည္း အားလုံးအတြက္ တန္ဖိုးရွိတယ္။တစ္ေယာက္ထဲက ေျပာတာကို က်န္တဲ့သူေတြက နားေထာင္ေနရတာ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ နည္းနည္း ဒီမိုကေရစီ မက်လို႔။(ရယ္သံႏွင့္ လက္ခုပ္သံမ်ား) ကၽြန္မတို႔ သြားၿပီးေတာ့ ဒီလူထဲက တစ္ေယာက္ကို လက္ညႇိုးထိုးျပပါမယ္။ ထၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ဆႏၵကို ခပ္တိုတိုေလးေျပာေတာ့။(ပရိသတ္ထဲမွ အမ်ားအျပား လက္ေထာင္ၾကသည္)
"အေမစုနဲ႔ အတူ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီႀကီးကို ရယူပိုင္ဆိုင္ ခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား" (ပရိသတ္ထဲမွ လူငယ္တစ္ဉီးက ထလာကာ အေရွ႕ထြက္ၿပီးေျပာ)
ကၽြန္မတို႔ေလ တစ္ေန႔က်ရင္ ျပည္သူ႔ဟစ္တိုင္ တစ္ခုလုပ္ရမယ္ အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာဆိုရင္ ျပည္သူေတြက ေျပာခ်င္တာ ေျပာလို႔ ရေအာင္။ ကၽြန္မတို႔ကလည္း ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို ၾကား-- ဟိုဘက္က ဘာျပသနာရွိလဲ ကူညီလို႔ရမလား။ အေနာက္က တိုးေနလို႔လား။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ညာဘက္တြင္ရွိေနေသာ ပရိသတ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ကာေျပာ)
"စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။ စည္းကမ္းရွိပါ။"(ပရိသတ္မ်ားက အခ်င္းခ်င္း ညီညာစြာ ေအာ္ေျပာသံ)
သိပ္ၿပီးေတာ့ မေလာၾကပါနဲ႔။ ေနာက္ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အမ်ားႀကီး စကားေတြ ေျပာဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပၚလာမွာပါ။
ဒီတစ္ခါတည္း နဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ရွိမွာပါ။ အဲဒီက်ရင္ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္နဲ႔ သီးခံေပးၾကပါ။ ဒီတစ္ခါ မၾကားရမွ ေနာင္တစ္ခါ ျပန္လာမွာေပါ့။ ေတာ္ၾကာ ျပန္မလာဘဲ ေနမယ္။ ၾကာၾကာ ေျပာလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြလည္း ပင္ပန္းမယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့ ပင္ပန္းတာ။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို က်င့္သားရေနၿပီေပါ့။
ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းေနၾကၿပီေပါ့ ပင္ပန္းတယ္ ဆိုတာက ကိစၥမရွိပါဘူး။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္ဖို႔က အေရးႀကီးတာ။ ပင္ပန္းရက်ိဳးနပ္တယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းရ ပင္ပန္းရ ရတယ္ ခံနိုင္တယ္။ အဲေတာ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အားေတြကို ပင္ပန္းရက်ိဳး နပ္ေအာင္လို႔ အသုံးခ်ရမယ္။ ကၽြန္မအခု ေျပာခ်င္တာက စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔။ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ဓာတ္က်ခ်င္ ၾကတာ ျဖစ္မွာပဲ။ ရွိမွာပဲ။ အခုထက္ထိ ဘယ္မွ မေရာက္ေသး ပါလား။ အခုထက္ထိ ဘာမွလည္း တိုးတက္မွုမရွိပါလားဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ရွိနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစိတ္ပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဝီရိယဆိုတာဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီး ပါတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲ ဝီရိယထုတ္ရမယ္။
အလုပ္စလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ အလယ္ပိုင္းေရာက္တဲ့ အခါမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ ေနာက္ဆုံးပိုင္း ေရာက္ခါနီးမွာ ဝီရိယ ထုတ္ရမယ္။ အလုပ္ဆိုတာ ၿပီးတယ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးရင္လည္း ေနာက္အလုပ္က ေပၚလာမွာပဲ။ အဲေတာ့ နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံကို တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုတာလည္း အဲလိုပဲ အလုပ္ေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု လုပ္သြားရမွာ ဒီေလာကႀကီးမွာ ေက်နပ္စရာ၊ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း ကၽြန္မတို႔အတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာ အခ်ိန္ေတြ အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိေတာ့ လိုကိုလိုတယ္။ အဲဒီလို ေက်နပ္နိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိေရာက္ဖို႔ေတာ့ အားလုံး ဝိုင္းတြန္းၾကရမယ္။ မႀကိဳးစားဘဲနဲ႔ မရဘူး။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မကေတာ့ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကၽြန္မ မေျပာနိုင္ဘူး။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ အားကိုးမွုရွိရင္၊ ျပည္သူရဲ့ ေထာက္ခံမွုရွိလို႔ ရွိရင္ ကၽြန္မမွာ လုပ္အားေတြ အမ်ားႀကီးတက္လာမယ္။ အဲဒီလုပ္အားေတြနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ အတူလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲေတာ့ လုပ္လို႔မရဘူး။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲလဲ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ တစ္ေယာက္ထဲလုပ္တယ္ ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူးေနာ္။
(ေဟး၊ ေဟး-------------------------------)
ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ လုပ္ဖို႔ လုံးဝ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိဘူး။ အမ်ားနဲ႔ အတူလုပ္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ၾကင္နာမွု ရွိတဲ့ ကမၻာသူ ကမၻာသားေတြနဲ႔ အတူ လုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အားလုံး အတူတူ လုပ္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ ထင္သလို လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကေန ၿပီးေတာ့ ဟီးရိုးႀကီး လုပ္တာ။ အဲဒါမ်ိဳးက သတၱိ မဟုတ္ဘူး။ သတၱိ ဆိုတာဟာ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကိစၥကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လို႔ ပင္ပန္းခံၿပီးေတာ့ လုပ္နိုင္တာ။ ဒါမွ အဲဒီလို သတၱိမ်ိဳးေတြ ေမြးရမယ္။ တကယ္ေတာ့ သတၱိဆိုတာ နိစၥဓူဝ လုပ္ေနရမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ ဒီကေန႔ တစ္ေန႔ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သတၱိေတြ ထုတ္ေနၾကရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒီသတၱိေတြကို အက်ိဳးရွိေအာင္လို႔ သုံးၾကမယ္။ တကယ့္ကို ထိထိေရာက္ေရာက္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ သုံးရမယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ စဥ္းစားဖို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ့္မိသားစု တစ္ခုတည္းအတြက္ စဥ္းစားလို႔မျဖစ္ဘူး။ ကၽြန္မ ထပ္တလဲလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးဟာ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို မထားပါနဲ႔။ ဒါေဖေဖ အရင္ကတည္းက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လြပ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္းက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ နိုင္ငံေရးဟာ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္ နိုင္ငံေရးက လာၿပီးေတာ့ ဆိုင္ေနလိမ့္မယ္တဲ့ ေရွာင္ေနလို႔မရဘူး။ အားလုံးဟာ နိုင္ငံေရးပဲ။ အခုဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကို ေထာက္ခံေနတာတင္ နိုင္ငံေရးမဟုတ္ဘူး။ အိမ္မွာေနၿပီးေတာ့ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးလဲ နိုင္ငံေရး လုပ္ေနရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သူ႔ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေလာက္ေအာင္ ခ်က္ေနရလို႔ေလ။ အဲဒါလဲ နိုင္ငံေရးပဲ။ သားသမီးေတြ ေက်ာင္းေနနိုင္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ရတာလည္း နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးပဲ။ အားလုံး နိုင္ငံေရးနဲ႔ မလြတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ နိုင္ငံေရးနဲ႔ ဒို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူး။ ဒို႔က နိုင္ငံေရးထဲ မပါခ်င္ဘူးလို႔။ ေျပာတာဟာ နိုင္ငံေရးကို နားမလည္လို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြဟာ နိုင္ငံေရးကို နားလည္ေအာင္ လုပ္ပါ။ ကၽြန္မတို႔လည္း သင္ေပးပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သင္ယူရမွာ။ ျပည္သူကေန ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီအတြက္ လွုပ္ရွားေနတဲ့သူေတြကို သင္ေပးမွ ကၽြန္မတို႔လည္း မမွားမွာ။ ဒီမိုကေရစီမွာ အေရးႀကီးတဲ့ တစ္ခုက ဘာလည္း ဆိုေတာ့ အေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူေတြကို အေနာက္ကလူေတြက ထိန္းနိုင္ရမယ္။ ထိန္းပိုင္ခြင့္ ရွိရမယ္။ အဲဒါဒီမိုကေရစီပဲ။
ျပည္သူေတြရဲ့၊ ျပည္သူေတြ ထိန္းတာကို ကၽြန္မတို႔ေတြ ခံပါ့မယ္။ ျပည္သူမဟုတ္ဘဲ ထိန္းသိမ္းတာကို သိပ္မခံခ်င္ဘူး(ရယ္လ်က္)။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။
ကၽြန္မထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ ေပါ့ေနာ္ လုံျခဳံေရး တာဝန္ယူရတဲ့သူေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး ဆက္ဆံရပါ တယ္။ သူတို႔ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲေတာ့ ဒါကေတာ့ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ကၽြန္မေျပာရမွာပါ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ အဲဒီလို သာမန္ လုံျခဳံေရး ဝန္ထမ္းေတြထဲက ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ တကယ့္ကို ကၽြန္မစိတ္ရင္းနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းမွာ တစ္ေယာက္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ ေစတနာထားနိုင္ေအာင္လို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေက်းဇူးတင္ နိုင္ေအာင္လို႔။ ျမင္နိုင္ေစခ်င္တယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ကၽြန္မ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေဟာခဲ့ တယ္။ ေက်းဇူးျပဳတဲ့သူ ဆိုတာ ရွားတယ္တဲ့။ ေက်းဇူးကို သိတတ္တဲ့သူဆိုတာ ရွားတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မ အဲဒီတုန္းက ငယ္တာကိုး အဲဒီစကားကို သိပ္သေဘာမတူခ်င္ဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ေက်းဇူး ျပဳနိုင္တဲ့ သူဆိုတာ ရွားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ လက္ခံတာေပါ့ေနာ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူး ျပဳတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းကလည္း ဒီေလာက္ထိလုပ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သူဟာ ရွားတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပ္ၿပီး လက္မခံပါဘူး။
လူပဲ၊ လူပဲေပါ့ လူျဖစ္မွ ေက်းဇူးသိရမွာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးကြာ ျငင္းတဲ့သူက ရွိတယ္။ ေက်းဇူးသိတယ္ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က ေနာက္က်ေတာ့ ရိုးရိုးေလးပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထားတတ္တာပဲ။ အခ်င္းခ်င္းကို တန္ဖိုးထား တတ္လိုက္ရင္ --- ဟာ နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံပါဦးေဟ့ -- ခဏေလး ေနာက္ကထလိုက္လို႔ ဘာျဖစ္သြား တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတာ့ သည္းခံရမွာပဲ။ တစ္ေယာက္က မတ္တပ္ထလိုက္လို႔ စိတ္ဆိုးစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ေဒါသ ႀကီးပဲ။----- ေရွ႕က ကၽြန္မ မေန႔တုန္းက အိမ္ေရွ႕မွာ ေျပာသလိုေပါ့။ အေရွ႕ကလူကလည္း အေနာက္ကလူကို သိတတ္မွု၊ နားလည္မွုရွိရမယ္။ အေနာက္ကလူကလည္း အေရွ႕က လူကို နားလည္မွု သည္းခံမွုရွိရမယ္။ အဲဒါမွ ကၽြန္မအတြက္ အဆင္ေျပမွာ။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြ အေနနဲ႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုဆက္ၿပီးေတာ့ နိုင္ငံေရး ခရီးသြားမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လာမယ္။
(သိခ်င္ပါတယ္။---------- )
သိတန္သေရြ႕လည္း သိမယ္။ ျပည္သူကို အားကိုးၿပီး လုပ္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူနဲ႔ အျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ထားရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီ--ဒီ ျပည္သူေတြၾကားမွာ ကၽြန္မတို႔က အားလုံးၾကားမွာေပါ့ေနာ္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရး ကိစၥကို ဆက္ၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမွာပါ။ ဒါဟာ အေရးကို ႀကီးတယ္။
(ေထာက္ခံပါတယ္။------------------)
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူပဲ ဘာျဖစ္လို႔။ ဘယ္သူနဲ႔ေတာ့ျဖင့္ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္လို႔မရဘူး။ ဘယ္သူနဲ႔ ေတာ့ျဖင့္ စကားေျပာလို႔မရဘူး ဆိုတာ လုံးဝမရွိဘူး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိရင္ လုပ္လို႔ရရမယ္။ စကားေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိရင္ စကားေျပာလို႔ ရရမယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားမွာပဲ။ ဒီလမ္းအတိုင္း သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဘက္က ျပည္သူ႔အင္အားေတြ လိုပါတယ္ဆိုတာ အခု ဒီမွာ ေျပာၿပီးေတာ့ အသိေပး ေၾကညာလိုက္ၿပီ။
(ညီပါတယ္။--- ညီညြတ္ေရး၊ ညီညြတ္ေရး ------- )
ကၽြန္မတို႔ ဘာပဲလုပ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္၊ ဆုံးျဖတ္ ျပည္သူကို အသိေပးပါ့မယ္။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒါ--- အဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ၿပီးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတာ မရွိဘူး။ ေျပာၿပီး ေဆြးေႏြးၿပီး ကၽြန္မက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တစ္ခုထဲနဲ႔ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကၽြန္မကေနၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ လုပ္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတြဲၿပီး လုပ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူကလဲ အဲဒီထဲမွာ ဝင္ပါ ေပးေစခ်င္တယ္။ တစ္ခုခု လုပ္ၿပီလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကို ေျပာျပမယ္။ ရွင္းျပမယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ဆိုရင္ ျပည္သူက ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ကိစၥေတြကို ျပည္သူက သေဘာမတူတာလည္း ရွိမယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီလိုပဲ။ လူတိုင္းေတာ့ တစ္သေဘာတည္း မျဖစ္နိုင္ဘူး။ အဲဒီသေဘာမတူတာကို လက္ခံနိုင္တာ လည္း ဒီမိုကေရစီရဲ့ သေဘာတရားတစ္ခုပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မတို႔ ရွင္းျပမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ဒီလိုလုပ္ရသလဲ။
ျပည္သူ သေဘာမတူေပမယ့္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္ရတာလည္း ဆိုေတာ့ ျပည္သူကို စည္း႐ုံး ယူရမွာေပါ့။ စည္း႐ုံးတယ္ ဆိုတာ ဒါပဲေလ။ ျပည္သူရဲ့ ယုံၾကည္မွု၊ နားလည္မွု အဲဒါကို ရေအာင္ လုပ္မယ္။ မဲရေအာင္ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ နားလည္မွု ျပည္သူေတြရဲ့ ေထာက္ခံမွု အဲဒါေတြကို ရယူၿပီး ေတာ့ ဆက္လုပ္သြားမယ္။ အခုခ်ိန္မွာ တိတိက်က် မေျပာနိုင္တာကို ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အခုပဲ ထြက္လာၿပီးေတာ့ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္၊ ဒါလုပ္မယ္ ေျပာတာလည္း ဒါ မစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္ဘဲနဲ႔ ေျပာတဲ့စကားလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဒီအခ်ိဳးအေကြ႕မွာ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံေတြကို အမ်ားႀကီး ၾကားခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအသံေတြကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ေရွ႕ခရီးကို ဘယ္လို ဆက္ၿပီးေတာ့ သြားမလဲ ဆိုတာ။ သြားသင့္လဲ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆုံးျဖတ္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ကၽြန္မတို႔ ေျပာသလိုပဲ အေရးႀကီးဆုံးဟာ ျပည္သူရဲ့ အင္အားနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္မယ္။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြ အားလုံးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လက္တြဲၿပီး ေတာ့ လုပ္မယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဟာ ဒီကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံမွာ ရင္ၾကားေစ့ေရး အတြက္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ သြားမယ္။ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လုပ္သြားၿပီးေတာ့ ျပည္သူေတြ အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းနဲ႔၊ လုံးလုံး မနာဘူးလို႔ လည္း ကၽြန္မမေျပာနိုင္ဘူး။ ဒါက ဒီလို ကၽြန္မ အာမခံလိုက္လို႔ရွိရင္ ဒါလည္း လာဘ္ေပးတာတစ္မ်ိဳးပဲ။ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ လိုက္လို႔ မနာေစရဘူး ဆိုတာ အဲဒီလိုလည္း ကၽြန္မေျပာလို႔ မရဘူး။ နာခ်င္လည္း နာတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔လည္း ခံရတာပဲ။ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြလည္း ခံရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္လည္း ျပည္သူလူထု အနည္းဆုံး နာမယ့္နည္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ ရွာၿပီးေတာ့ လုပ္ပါ့မယ္။ ျပည္သူကလည္း တစ္ခါတစ္ေလ နည္းနည္း အနာခံရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သည္းခံၿပီး အနာခံပါလို႔။ ကၽြန္မ အခုကတည္းက ေျပာထားခ်င္ပါတယ္။ လိုေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္။ အနာေတာ့ မခံခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔။
သည္းခံေနတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မဟုတ္တဲ့ဟာေတြကို သည္းခံေနတာလား။ သည္းခံသင့္တာေတြကို သည္းခံေန တာလား။ ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တယ္ေနာ္။ ဟို အမွားနဲ႔ အမွန္ကို ခြဲျခားၿပီးေတာ့ သိရမယ္။ အမွန္ဘက္ကေန ရပ္တည္ရဲတဲ့ သတၱိရွိရမယ္။ အမွားနဲ႔ အမွန္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တစ္ခ်ိန္နဲ႔ တူတာမဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္း သလို အေျခအေနေတြ ေျပာင္းသလို အေျဖေတြကလည္း ေျပာင္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဟာကို လုပ္သင့္တာ မလုပ္သင့္တာကေတာ့ ဆင္ျခင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ လိပ္ျပာ၊ ဒါဘယ္လိုေျပာသလဲ ေဖေဖေျပာခဲ့တဲ့ စကား တစ္ခြန္းရွိပါတယ္။ သူ႔လိပ္ျပာရဲ့ ခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ သူ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ၿပီးေတာ့ အစစ္ခံရဲတယ္တဲ့။
(ႀကိဳက္တယ္၊ ႀကိဳက္တယ္----------)
ကၽြန္မရဲ့ လိပ္ျပာခုံ႐ုံး ေရွ႕မွာလည္း ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့၊ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလဲ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္ရဲ့လိပ္ျပာခုံ႐ုံးေရွ႕မွာ ေန႔တိုင္း မတ္တပ္ရပ္ၿပီးေတာ့ မားမားမတ္မတ္ အစစ္ခံၾကည့္ၾကပါ။ အဲဒီလို အစစ္ခံ ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ေနသလား ဆိုတဲ့ အေျဖက ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလိုေပၚလာလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ အင္အားေတြက အရမ္းတန္ဖိုးတက္မွာ။ အင္အားဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးမွတကယ့္ကို အဖိုးတန္တာ ၊ မွန္မွန္ကန္ကန္ သုံးတဲ့ အင္အားရဲ့ အာနိသင္ကို ဘယ္သူမွ ၿဖိဳလို႔မရဘူး။ အဲဒါကိုေတာ့ မွတ္ထားၾကမွ။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကိုေလ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္တဲ့စိတ္၊ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္သည္းခံတဲ့စိတ္ကေလး၊ အခုနည္းနည္း စမ္းၾကည့္ရေအာင္၊ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ေနာ္။ နည္းနည္းစမ္းၾကည့္မယ္ ဆိုေတာ့။ စမ္းၾကည့္မယ္။ ဟိုဘက္ကလူေတြက မၾကားရလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ေနၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေျပာတာၿပီးေတာ့မယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေရွ႕က လူေတြက ဟိုဘက္ကို နည္းနည္း ထြက္သြားၿပီေတာ့ ဟိုဘက္ကလူေတြကို ေနရာေပးပါလား။
(ေပးမယ္ေဟ့--- ေပးမယ္--------------)
------------ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အင္အားေတြ မရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အင္အားေတြကို စနစ္တက်လုပ္မွပဲ စနစ္တက်သုံးမွပဲ ထိေရာက္မွာ ဒီေတာ့ နည္းနည္းေလး စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကၽြန္မေျပာျပမယ္။ အေရွ႕ကလူေတြက မတ္တပ္ထတဲ့ အခါ ေနာက္ကလူေတြက စိတ္တိုၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မေျပာခ်င္တာ အေရွ႕ကလူေတြကလည္း အၾကာႀကီး မထပါနဲ႔။ ေနာက္ကလူေတြက ခဏေလာက္ထတာကို သည္းညည္း ခံၾကပါ။။ ခဏထတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ထရင္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မွာပါရေစ။ ေမၽွာ္လင့္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္ေန႐ုံနဲ႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ လိုခ်င္တာ ရေအာင္ကို လုပ္တတ္မွ၊ လုပ္ရဲမွ၊ လုပ္နိုင္မွ ------------------ ကၽြန္မတို႔ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းေတြ ရွာၿပီး ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္။ ကၽြန္မက အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးကို အျမဲတမ္း ယုံၾကည္တယ္။ ဒီနည္းကို သြားကို သြားရမယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မယုံၾကည္တယ္။ ေထာက္ခံေနတဲ့ သူေတြေရွ႕မွာ
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မယုံၾကည္တာ လူ႔အခြင့္အေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါေတြ အတြက္ေတာ့ကၽြန္မ အျမဲတမ္း လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ဘယ္သူ႔ကို မုန္းလို႔၊ ဘယ္ဝါ့ကို မုန္းလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီစိတ္ေတြ ကၽြန္မမရွိဘူး။ အခ်ိန္လည္း မရွိဘူး။ ဒီေလာကႀကီးမွာ အလုပ္ အမ်ားဆုံး (လက္ခုပ္သံမ်ား-----)
အခု ကၽြန္မ ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ကာလတစ္ေလၽွာက္ ကၽြန္မရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ တာဝန္ယူတဲ့ တာဝန္ယူရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေပါ့ေနာ္ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ ကၽြန္မ အမွန္အတိုင္း ေျပာတာ။ အဲဒါကိုလည္း ကၽြန္မ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီလိုပဲ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ က႑အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေကာင္း ေကာင္း မြန္မြန္ ဆက္ဆံၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလိုကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ သလို ျပည္သူေတြအားလုံးအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေစခ်င္တယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မလိုပဲ ျပည္သူေတြအေပၚမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ၿပီးေတာ့ မဆက္ဆံေစခ်င္ဘူး
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံပြက္ေလာရိုက္လ်က္)
ကၽြန္မအေပၚမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံသလို ျပည္သူေတြ အေပၚမွာလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါလို႔ ကၽြန္မက ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ ကိစၥကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ကိုယ္ မႀကိဳက္လို႔ အားလုံး မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာလည္း ရွိတယ္။ မေကာင္းတာ မေကာင္းဘူး ေျပာရင္လည္း စိတ္ဆိုးေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ မလုပ္နဲ႔ ။
(လက္ခုပ္သံမ်ား မစဲ---)
လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ေက်းဇူးကို ပြဲထုတ္ရတာေလာက္ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတာ မရွိဘူး။ အင္မတန္မွ အားရစရာ ေကာင္းတယ္။ အင္မတန္မွ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မက လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္စရာ ေတြသာ လုပ္ၾကစမ္းပါ ကၽြန္မက တစ္ခ်ိန္လုံးေခၚၿပီး ေက်းဇူးတင္ေနပါ့မယ္။ အခုလည္း ျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပဲ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ဗမာေတြရဲ့ သတၱိက ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲလို႔ ခဏခဏ ေျပာတာ ကၽြန္မ လုံးဝ မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒါဟာ ကၽြန္မတို႔ ျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို မျဖစ္ရဘူး။ လူဆိုတာ လူျဖစ္ကာမွ လူပီပီေနရတယ္။ လူ႔သိကၡာ ဆိုတာရွိတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းမွာ ဘာနဲ႔ စလဲဆိုေတာ့ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာရွိတယ္။ အဲဒီ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။
(လက္ခုပ္သံမ်ား ဆူညံလ်က္)
သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းရမယ္။ အဲဒါကို ေျပာတာ။ ျပည္သူေတြအတြက္ပဲ လုပ္ေပး၊ ျပည္သူေတြ အတြက္ပဲ လုပ္ေပးလို႔။ လူတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေက်ပြန္ရမယ္။ အဲဒီလိုလုပ္နိုင္မွ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံတိုးတက္မွာ။ ကၽြန္မတို႔ နိုင္ငံ မတိုးတက္လား။ တိုးတက္လားဆိုတာ။ ကၽြန္မထက္ ျပည္သူေတြ ပိုၿပီးေတာ့ သိတယ္။ မတိုးတက္လို႔ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါ့ေၾကာင့္လို႔ ေျပာမယ့္အစား ကၽြန္မတို႔ အားလုံး လက္ညီတက္ညီ နဲ႔ လက္တြဲၿပီးေတာ့ တိုးတက္ေအာင္လို႔ လုပ္နိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ေပးပါလို႔ပဲ။ အဲဒီလိုပဲ ကၽြန္မေျပာခ်င္တယ္။
လက္ျဖန္႔ၿပီး ေတာင္းတာလဲ မႀကိဳက္ဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ျဖန္႔ မေတာင္းခ်င္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူကလည္း လက္ျဖန္႔ၿပီးေတာ့ ေတာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္မရွိဘူးလို႔ ယုံၾကည္တယ္။
(ဟုတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ -------------------)
ကၽြန္မတို႔ တိုးတက္ေရးအတြက္၊ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ေတြကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မတို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ကိုယ့္တိုးတက္ေရးအတြက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ရေအာင္လို႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ေပးရမယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အားလုံးကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ထမင္းေဝဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္ ဝေအာင္ ရွာနိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ၊ အခြင့္ အလမ္းေတြ ရွိဖို႔။
(လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား ဆူညံလ်က္)
ကၽြန္မတို႔ ဆက္လုပ္သြားမယ့္ အလုပ္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ ဒီမိုကေရစီကို ယုံၾကည္တဲ့ အစုအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ လုပ္သြားမယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဆိုၿပီး အဲဒီလို ကၽြန္မတို႔ ထီးထီးႀကီး လုပ္သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားနဲ႔ တူတူ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္သြားမယ္။ အဲဒီအမ်ားကို ဝန္းရံရမွာ ျပည္သူပဲ။ ျပည္သူေတြ မဝန္းရံဘဲ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး။ ျပည္သူတို႔ အကူအညီကိုလိုလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေတာင္းတယ္။ ေတာင္းတဲ့ အခါၾကရင္ ကၽြန္မတို႔ အေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လိုလိုလားလားနဲ႔ ဒီအင္အားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးပါလို႔။ အခုကတည္းကေန ေမတၱာရပ္ခံထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အားေတြေမြးထား။ ထမင္းမ်ားမ်ားစားထားလို႔ ေျပာရမွာလည္း အားနာတယ္။ ထမင္းသိပ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရမလဲလို႔။ အားေတြ ေမြးထားၾက။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ --- စိတ္အားေရာ၊ ခႏၶာကိုယ္အားေရာ ေမြးထားၾက။ အဲဒီအားေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အတူတူ လက္တြဲၿပီးလုပ္မယ္။ ကၽြန္မတို႔ အတူလက္တြဲၿပီး လုပ္ၾကၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္ေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ လူေတြထဲမွာ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့ဟာကို မျမင္လိုက္ရတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွန္ကန္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ရည္မွန္းၿပီး ေလၽွာက္သြားရတယ္ဆိုတဲ့ ဘဝတစ္ခုရဲ့ တန္ဖိုးက ဘယ္လိုမွ ျဖတ္လို႔ မရဘူး။ လူတိုင္းက အနိစၥသေဘာ မကင္းပါဘူး။ တစ္ေန႔က် ကိစၥၿပီးသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၿပီးခင္ အခ်ိန္ အတြင္းမွာ အနည္းဆုံး ကိုယ္ဘယ္လို ေနခဲ့တယ္။ ထိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သိၾကဖို႔။ ကၽြန္မတို႔ ေတြ႕တုန္းမွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ကို ကၽြန္မ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အခု အထိျပင္းျပေနၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တယ္။ အားလုံး အျမန္ဆုံး လုပ္နိုင္ပါေစလို႔ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းၿပီး ---------
(လက္ခုပ္သံ ၾသဘာသံမ်ား အေမစု က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစဆိုေသာ အသံမ်ား မစဲေတာ့ေပ။)
ၿပီးပါၿပီ။ ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ပရိသတ္မ်ား၏ ၾသဘာသံမ်ား၊ လက္ခုပ္သံမ်ား၊ အသံကူးယူမွု ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ စာသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးသားရာတြင္ အက်အေပါက္အခ်ိဳ႕ က်န္ရွိနိုင္ပါေၾကာင္း ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)