ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္လို႔ ေျပာရင္ အဲဒါ အေကာင္း ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ... ရြဲ႕တာပဲ။ ျမန္မာ စံေတာ္ခ်ိန္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ငယ္ကတည္းက ဓန Magazine မွာ ပဲ နဲ႔ ခဲ ဂဲဟု အသံ ထြက္သည္။ (စင္ကာပူ ေရာက္ ျမန္မာ ကေလးမ်ား ဖတ္တတ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ေသာ အားျဖင့္ အသံထြက္ပါ ထည့္ထားေပးသည္။) ေဆာင္းပါးမွာ ပဲထဲမွာ ေရာဖုိ႔ ခဲကို ေသခ်ာ ထုခြဲ ထားတယ္ ဆိုလုိ႔ မစားရပါပဲ သြားက်ိန္း သြားတယ္။ အားရပါးရမ်ား ၀ါးလိုက္မိတဲ့ သြားကေတာ့ ပဲ့႐ြဲ႕ ထြက္ကုန္ ေလာက္တယ္။ အခု အထိလည္း ေရာတုန္း .. ေရာဆဲ ေရာလတၱံ႔လို႔ သိရတယ္။ အဲဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေနာက္တစ္ခုက ၾကက္သားကို ေရထုိးတာ။ ဆရာ၀န္ မျဖစ္လုိက္တဲ့ ၾကက္သားသည္ တစ္ေယာက္ ငယ္အိမ္မက္ကို လြမ္းျပီး ၾကက္သားထဲ ေရထိုးၾကည့္ရာကေန မၾကံဳစဖူး အတုခိုး ခံလုိက္ရတဲ့ နည္းလမ္းလုိ႔ သိရတယ္။ ျမန္မာ အိမ္ရွင္မေတြ အိမ္မွာ ၾကက္သားကို ေရထည့္ ျပဳတ္စရာ မလိုေအာင္ ေစတနာနဲ႔ ေရထိုး ေပးလုိက္တာ လုိ႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ဒါတင္ မကေသးဘူး။ တကမာၻလံုး ၾကိဳက္တဲ့ ေနရာသြားရွာၾကည့္ ခ်က္ႏို႔ဆီလို ခဲေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ႏို႔ဆီ မေတြ႔ရဘူး။ မေတြ႔ရတာကို အေကာင္း မမွတ္ပါနဲ႔။ လုပ္ဖုိ႔ မသင့္လုိ႔ မလုပ္တာပါပဲ။ အဲဒါကိုလည္း အင္မတန္မွ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ ထက္ျမက္ေတာ္ မူတဲ့ ငနဲေတြက ႏို႔ဆီကို ရိွတဲ့ chemical ေတြ သံုးျပီး ခဲေအာင္ လုပ္ၾက ပါတယ္။ အင္မတန္မွ က်န္မာေရးကို ဆိုးရြားစြာ ထိခိုက္ေစႏိုင္တဲ့ ခ်က္ႏို႔ဆီကို ထုတ္ယူ ရရိွပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေတြးၾကည့္ရင္းနဲ႔ တရုတ္မွာ ႏို႔မႈန္ထဲ မယ္(လ္)မင္း ေရာတာ ေလာက္ေတာ့ တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြက ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး တယ္လို႔ ေျပာလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ အပူက်ေဆး တစ္မ်ိဳး ဆိုရင္ ပါရာစီတေမာကို အမႈန္႔ ၾကိတ္ျပီး ျမန္မာမႈ ျပဳလုိက္လုိ႔ အပိတ္ ခံလုိက္ ရတာလည္း ရိွပါတယ္။ ျမန္မာ တုိင္းရင္းေဆး အစ ပါရာစီတေမာ ကလို႔ေတာင္ အသိအမွတ္ အျပဳခံရမလို ျဖစ္သြား ပါတယ္။ အဲဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေမာ္ေတာ္ကား ေမာင္းတတ္တယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ အေတာ္ေလး လြယ္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကမာၻလံုး က ဒရုိင္ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္တယ္ ေျပာေျပာ တုတ္နဲ႔ ဂီယာတိုင္ကို ေထာက္ထားဖုိ႔ ဘယ္သူမွ မေတြးမိ ခဲ့ၾကဘူး။ ျမန္မာေတြက ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
အစားအစာ ဆိုးေဆးကို အေရာင္ သိပ္မလွလို႔ အ၀တ္ ဆိုးေဆးေတြ ဘာေတြ သံုးေပးတဲ့ သဒၶါ တရားမ်ိဳး ျမန္မာ ေတြမွာပဲ ရိွတယ္။ ေစတနာ သံုးတန္ (သံုးတန္ ဆိုရင္ အလတ္စား ယာဥ္ျဖစ္ျပီ) ျပဌာန္းျပီး သံုးေပးတာ။ အေရာင္ လွတဲ့ မွ်ဥ္ ငါးပိတို႔ ဘာတို႔ စားရင္ အူေတြပါ ေဆးဆိုး ျပီးသား ျဖစ္တဲ့ အတြက္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ ျပတ္တာ ေပါ႔ေလ။ ဖရဲသီး ေရာင္းရင္ ဓားမွာ ေဆးသၾကား သုတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးလည္း သိပ္မ်ားမ်ား မရိွေလာက္ဘူး။ အဲဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ဂ်ပန္က လာတဲ့ ကားေတြ ေညာင္ပင္ေရွ႕မွာ တက္လုိက္ ဆင္းလိုက္ မလုပ္ရင္ အင္ဂ်င္ ျပႆနာ ရိွႏိုင္တယ္၊ အတိုက္အခိုက္ မ်ားမယ္လို႔ ယံုတာမ်ိဳးလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္ပဲ။ ေရႊေညာင္ပင္လုိ႔ ေခၚတယ္။ အခု ေရးျပီးသေလာက္ကို ကေလး ေတြကိုပဲ ဖတ္ခိုင္းၾကည့္ ကိုယ္တို႔ သီကင္၀ါေတြ အေတာ္ေလး ေပါတာ၊ ခ်ာတာ၊ ညံ့တာ၊ သံုးမရတာ အေတာ္ေလး သေဘာေပါက္ ေလာက္ျပီ။
တကမာၻလံုးမွာ စားဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလုိ႔ တညီတညြတ္တည္း သတ္မွတ္ ထားတဲ့ စားအုန္းဆီကို ေပါေပါ ေလာေလာ ေရာင္းေပး တာမ်ိဳးကို ၾကေတာ့ ကြက္လပ္ ကြက္လပ္ရဲ႕ ေစတနာလုိ႔ပဲ ထားလုိက္ ၾကရေအာင္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။ (ပန္းႏွမ္းနဲ႔ ဆီအုန္းမွ မစုိက္ရင္ ဘိန္း ျပန္စိုက္ ရမလားလုိ႔ လက္ညိဳး ျပန္ထုိး မွာလည္း စိုးရပါတယ္။ ဘိန္းက စိုက္ကို မစုိက္ေတာ႔ဘူး။ မိတဲ့ အခါၾကေတာ့ ကြန္တိန္နာနဲ႔ကို မိတယ္ .....။) Made in Myanmar ေတြခ်ည္း ပါပဲ။
အစားအေသာက္ေတြမွာExpiryDate ဆိုတာ ပါတယ္။ မုန္႔ လုပ္ငန္းေတြက အဲဒါ မထည့္ရင္ ေရာင္းလုိ႔ မရဘူး။ တစ္ပါတ္ တစ္ခါ ဆိုင္ေတြဆီ သြားျပီး၊ က်န္တဲ့ မုန္႕ထုပ္ေတြ၊ Expired ျဖစ္သြား တာေတြကို သြားသိမ္း တယ္လုိ႔ေတာ့ မေတြးပါနဲ႔။ Expiry Date အသစ္ လာကပ္ ေပးတယ္။ အံ႕ဖြယ္ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြ မ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံပါတကား။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
အေၾကာ္ေၾကာ္ရင္ ထပ္ခါ တလဲလဲ ေၾကာ္တယ္။ ျပည့္၀ ဆီေတြဟာ ဘာျဖစ္ေစတတ္လဲ လာမေျပာနဲ႔ မသိဘူး။ စားခ်င္ရင္ ၀ယ္။ အဲဒီလို က်န္းမာေရး အသိျပည္႕၀ၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး သမာရိုးက် အေၾကာ္သမားထက္ တစ္ပန္းသာတဲ့ သူက အခု ပလတ္စတစ္ ထည့္ေၾကာ္ ေနျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ recycle လုပ္မရတဲ့ ဘာမဆို ထည့္ေၾကာ္ဖို႔ စိတ္ကူး ထားသလားေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို တစ္စိုက္ မတ္မတ္ ေထာက္ခံခဲ့ေပမဲ့ ဒီ reuse ၊ replace ၊ recycle အေၾကာ္ၾကီး ကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ Green အေၾကာ္ ေျပာေျပာ မစား ႏိုင္ဘူး။ ျမန္မာျပည္တြင္ ပလတ္စတစ္ ေၾကာ္ေနျပီ။ ေသဒဏ္ ေပးခံလုိက္ရတဲ့ ႏို႔မႈန္ထဲ မယ္(လ္)မင္း ေရာတဲ့ တရုတ္က သက္ၾကီး ရြယ္အုိ လင္မယား ခမ်ာ ျမန္မာျပည္မွာ လူျဖစ္တာ အရ ေတာ္ေလစြလုိ႔ တဖြဖြ ေျပာသြားခဲ့ ရွာမွာ။ အသားကင္ အတြက္ ယမ္းစိမ္း ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ကင္ဆာ ျဖစ္မယ့္ အမ်ိဳးအစားပဲ ရွာေဖြျပီး သံုးေပးတယ္။ အကင္ေတြက ဖရီးရာဒီကယ္လ္ မ်ားျပီးသားကို ယမ္းကလည္း ျဖစ္ကတက္ဆန္း ဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ လႊတ္ကို ညီညြတ္ ေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေရသန္႔ ဗူးထဲမွာ ပိုးေလာက္လန္း ေလးေတြ ေမြးထားတာ မ်ိဳးကိုလည္း ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္သည္။ ဗူးေတြက ေရညိွတတ္ေနတဲ့ ေရသန္႔ဗူး ေတြကိုလည္း ဦးေဆြး ဆံျမည့္ သံုးတယ္။ ေရသန္႔ ေရာင္းတဲ့ သူကလည္း သူ႔ဗူးေတြကို ရာသက္ပန္ ရိုးေျမက် သံုးစြဲတယ္။ အဲဒါက မထူးဆန္း ေသးဘူး။ အဲဒီ ေရသန္႔ ကုမၸဏီ အိုင္ဆက္အို လက္မွတ္ ရသြားေလသတည္း ကမွ ထူးဆန္းတာ။ မယံုမရိွနဲ႕ ... ျမန္မာ ေတြက ပါရမီ႐ွင္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ပါရမီေသ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။ အိမ္မွာ သတင္းစာ ေရာင္းတိုင္း စိတ္ညစ္ရတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ မေရာင္းခင္ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ ေလးပိႆာေလာက္ ရိွရာကေန သူတုိ႔ ခ်ိန္ရင္ ႏွစ္ပိႆာ ကကို မတက္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အင္ဂ်င္နီယာ ေကာင္း မပီသဘူးေတာ့ အထင္ မခံႏိုင္ဘူး။ သူ႔အေလး တစ္ပိႆာကို ေတာင္းျပီး ကိုယ့္အေလး ႏွစ္ပိႆာနဲ႔ ခ်ိန္ျပ လိုက္တယ္။ ေတြ႕လား .. မင္း တစ္ပိႆာက ငါ့ ႏွစ္ပိႆာ ရိွတယ္ ပိုက္ဆံ တိုးေပးမလား အားလံုး ျပန္ထုတ္ မလားဆိုမွ တုိးေပးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၾကေတာ့ သူလည္း ညာလို႔ေကာင္း၊ ကိုယ္လည္း အခ်င္း မမ်ားရေအာင္ သတင္းစာေတြကို ေရစိမ္ ထားရတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေအာ္ေမ့ေတာ့မလို႔ ... ဆီကို ေရထုိးတဲ့ ကိစၥ ရိွေသးတယ္။ ညဘက္ ဓာတ္ဆီ လမ္းမွာ ထည့္ရင္ တစ္ဂါလံ ထည့္ရင္ ဂါလံ၀က္ ေလာက္ပဲ ပါတယ္။ ဂါလံခြက္ကိုက လုပ္ထားတာ။ ဒီထက္ နားလည္တဲ့ ငနဲေတြ ၾကေတာ႔ ဓာတ္ဆီကို ေရေႏြးနဲ႔ ေရာျပီး ေရာင္းတာ ရိွေသးတယ္။ ၾကံဳဖူးသူမ်ား သိၾကမွာပါေလ။ ျမန္မာေတြရဲ႕ ထိုးထြင္း ဉာဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုမႈ မွာေတာ့ စံထား ေလာက္တယ္ မဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ာ။ .... ဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။ သနပ္ခါးထဲ ေျမမႈန္႔ ေရာတာလည္း ရိွေသးတယ္။ ေျမၾကီး ၀ယ္ထား တာတင္ မနည္းဘူး။ ေရာဖုိ႔ ဆိုပဲ။ အင္မတန္ ၾကီးက်ယ္တဲ့ အေျမာ္အျမင္ ေပတကား။
ျမန္မာျပည္တြင္လုပ္သည္။ သနပ္ခါး အတုလည္း ရိွေသးတယ္။ ၾကက္ဥ အတု ထုတ္တဲ့ တရုတ္ေတြကို သနားတာေပါ႔။ ေသြးၾကည့္ရင္ သနပ္ခါး အနံ႔ေတာင္ ထြက္ေသးတယ္။ အေပၚယံ ေလးမွာ မည္သို႔ မည္ပံု လုပ္လုိက္သည္ မသိ၊ သနပ္ခါး အနံ႔ ထြက္ေလ သတည္းေတြပဲ။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေနာက္တစ္ခုက ၾကက္သားကို ေရထုိးတာ။ ဆရာ၀န္ မျဖစ္လုိက္တဲ့ ၾကက္သားသည္ တစ္ေယာက္ ငယ္အိမ္မက္ကို လြမ္းျပီး ၾကက္သားထဲ ေရထိုးၾကည့္ရာကေန မၾကံဳစဖူး အတုခိုး ခံလုိက္ရတဲ့ နည္းလမ္းလုိ႔ သိရတယ္။ ျမန္မာ အိမ္ရွင္မေတြ အိမ္မွာ ၾကက္သားကို ေရထည့္ ျပဳတ္စရာ မလိုေအာင္ ေစတနာနဲ႔ ေရထိုး ေပးလုိက္တာ လုိ႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ႏိုင္ငံတကာမွ ေလ့လာ လိုသူမ်ား သြားေရာက္ ေလ့လာ ႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ခုက ပုစြန္ထုတ္ ေခါင္းထဲ ခဲထည့္တာ။ အဲဒီ ခဲကိုၾကေတာ့ ဂဲလို႔ အသံ မထြက္ဘူး။ ခဲပဲ။ ခဲေလသမွ် သဲေရက်က ခဲလို ခဲလုိ႔ အသံ ထြက္တယ္။ ပုစြန္ထုတ္ ေတြက အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္ လြမ္းျပီး ... အိတ္စပို႔စ္ ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ လုိက္သြား ေလေတာ႔ ... ျမန္မာ ျပည္သူ ျပည္သားေတြ အတြက္ အင္မတန္ၾကီးတဲ့ ပုစြန္ထုတ္ ေခါင္းေတြ က်န္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီ ေခါင္းကိုေတာင္ ေလးေလးပင္ပင္ ရိွေအာင္ ခဲေလး ဘာေလးထည့္ ေပးတယ္။ .... အင္မတန္မွ ေစတနာ ေကာင္းတဲ့ တို႔လူမ်ိဳးပါ တကား။ ဒါကလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္ပဲ။
ဒါတင္ မကေသးဘူး။ တကမာၻလံုး ၾကိဳက္တဲ့ ေနရာသြားရွာၾကည့္ ခ်က္ႏို႔ဆီလို ခဲေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ ႏို႔ဆီ မေတြ႔ရဘူး။ မေတြ႔ရတာကို အေကာင္း မမွတ္ပါနဲ႔။ လုပ္ဖုိ႔ မသင့္လုိ႔ မလုပ္တာပါပဲ။ အဲဒါကိုလည္း အင္မတန္မွ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ ထက္ျမက္ေတာ္ မူတဲ့ ငနဲေတြက ႏို႔ဆီကို ရိွတဲ့ chemical ေတြ သံုးျပီး ခဲေအာင္ လုပ္ၾက ပါတယ္။ အင္မတန္မွ က်န္မာေရးကို ဆိုးရြားစြာ ထိခိုက္ေစႏိုင္တဲ့ ခ်က္ႏို႔ဆီကို ထုတ္ယူ ရရိွပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေတြးၾကည့္ရင္းနဲ႔ တရုတ္မွာ ႏို႔မႈန္ထဲ မယ္(လ္)မင္း ေရာတာ ေလာက္ေတာ့ တို႔ ႏိုင္ငံသားေတြက ပ်င္းေတာင္ ပ်င္းေသး တယ္လို႔ ေျပာလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ အပူက်ေဆး တစ္မ်ိဳး ဆိုရင္ ပါရာစီတေမာကို အမႈန္႔ ၾကိတ္ျပီး ျမန္မာမႈ ျပဳလုိက္လုိ႔ အပိတ္ ခံလုိက္ ရတာလည္း ရိွပါတယ္။ ျမန္မာ တုိင္းရင္းေဆး အစ ပါရာစီတေမာ ကလို႔ေတာင္ အသိအမွတ္ အျပဳခံရမလို ျဖစ္သြား ပါတယ္။ အဲဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေမာ္ေတာ္ကား ေမာင္းတတ္တယ္ ဆိုတာ မဆန္းပါဘူး။ အေတာ္ေလး လြယ္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တကမာၻလံုး က ဒရုိင္ဘာေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာ္တယ္ ေျပာေျပာ တုတ္နဲ႔ ဂီယာတိုင္ကို ေထာက္ထားဖုိ႔ ဘယ္သူမွ မေတြးမိ ခဲ့ၾကဘူး။ ျမန္မာေတြက ေတြးမိတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
အစားအစာ ဆိုးေဆးကို အေရာင္ သိပ္မလွလို႔ အ၀တ္ ဆိုးေဆးေတြ ဘာေတြ သံုးေပးတဲ့ သဒၶါ တရားမ်ိဳး ျမန္မာ ေတြမွာပဲ ရိွတယ္။ ေစတနာ သံုးတန္ (သံုးတန္ ဆိုရင္ အလတ္စား ယာဥ္ျဖစ္ျပီ) ျပဌာန္းျပီး သံုးေပးတာ။ အေရာင္ လွတဲ့ မွ်ဥ္ ငါးပိတို႔ ဘာတို႔ စားရင္ အူေတြပါ ေဆးဆိုး ျပီးသား ျဖစ္တဲ့ အတြက္ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ ျပတ္တာ ေပါ႔ေလ။ ဖရဲသီး ေရာင္းရင္ ဓားမွာ ေဆးသၾကား သုတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးလည္း သိပ္မ်ားမ်ား မရိွေလာက္ဘူး။ အဲဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ဂ်ပန္က လာတဲ့ ကားေတြ ေညာင္ပင္ေရွ႕မွာ တက္လုိက္ ဆင္းလိုက္ မလုပ္ရင္ အင္ဂ်င္ ျပႆနာ ရိွႏိုင္တယ္၊ အတိုက္အခိုက္ မ်ားမယ္လို႔ ယံုတာမ်ိဳးလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္ပဲ။ ေရႊေညာင္ပင္လုိ႔ ေခၚတယ္။ အခု ေရးျပီးသေလာက္ကို ကေလး ေတြကိုပဲ ဖတ္ခိုင္းၾကည့္ ကိုယ္တို႔ သီကင္၀ါေတြ အေတာ္ေလး ေပါတာ၊ ခ်ာတာ၊ ညံ့တာ၊ သံုးမရတာ အေတာ္ေလး သေဘာေပါက္ ေလာက္ျပီ။
တကမာၻလံုးမွာ စားဖုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလုိ႔ တညီတညြတ္တည္း သတ္မွတ္ ထားတဲ့ စားအုန္းဆီကို ေပါေပါ ေလာေလာ ေရာင္းေပး တာမ်ိဳးကို ၾကေတာ့ ကြက္လပ္ ကြက္လပ္ရဲ႕ ေစတနာလုိ႔ပဲ ထားလုိက္ ၾကရေအာင္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။ (ပန္းႏွမ္းနဲ႔ ဆီအုန္းမွ မစုိက္ရင္ ဘိန္း ျပန္စိုက္ ရမလားလုိ႔ လက္ညိဳး ျပန္ထုိး မွာလည္း စိုးရပါတယ္။ ဘိန္းက စိုက္ကို မစုိက္ေတာ႔ဘူး။ မိတဲ့ အခါၾကေတာ့ ကြန္တိန္နာနဲ႔ကို မိတယ္ .....။) Made in Myanmar ေတြခ်ည္း ပါပဲ။
အစားအေသာက္ေတြမွာExpiryDate ဆိုတာ ပါတယ္။ မုန္႔ လုပ္ငန္းေတြက အဲဒါ မထည့္ရင္ ေရာင္းလုိ႔ မရဘူး။ တစ္ပါတ္ တစ္ခါ ဆိုင္ေတြဆီ သြားျပီး၊ က်န္တဲ့ မုန္႕ထုပ္ေတြ၊ Expired ျဖစ္သြား တာေတြကို သြားသိမ္း တယ္လုိ႔ေတာ့ မေတြးပါနဲ႔။ Expiry Date အသစ္ လာကပ္ ေပးတယ္။ အံ႕ဖြယ္ ဥာဏ္ၾကီးရွင္ေတြ မ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံပါတကား။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
အေၾကာ္ေၾကာ္ရင္ ထပ္ခါ တလဲလဲ ေၾကာ္တယ္။ ျပည့္၀ ဆီေတြဟာ ဘာျဖစ္ေစတတ္လဲ လာမေျပာနဲ႔ မသိဘူး။ စားခ်င္ရင္ ၀ယ္။ အဲဒီလို က်န္းမာေရး အသိျပည္႕၀ၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး သမာရိုးက် အေၾကာ္သမားထက္ တစ္ပန္းသာတဲ့ သူက အခု ပလတ္စတစ္ ထည့္ေၾကာ္ ေနျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ recycle လုပ္မရတဲ့ ဘာမဆို ထည့္ေၾကာ္ဖို႔ စိတ္ကူး ထားသလားေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။ ငယ္ကတည္းက ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို တစ္စိုက္ မတ္မတ္ ေထာက္ခံခဲ့ေပမဲ့ ဒီ reuse ၊ replace ၊ recycle အေၾကာ္ၾကီး ကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ Green အေၾကာ္ ေျပာေျပာ မစား ႏိုင္ဘူး။ ျမန္မာျပည္တြင္ ပလတ္စတစ္ ေၾကာ္ေနျပီ။ ေသဒဏ္ ေပးခံလုိက္ရတဲ့ ႏို႔မႈန္ထဲ မယ္(လ္)မင္း ေရာတဲ့ တရုတ္က သက္ၾကီး ရြယ္အုိ လင္မယား ခမ်ာ ျမန္မာျပည္မွာ လူျဖစ္တာ အရ ေတာ္ေလစြလုိ႔ တဖြဖြ ေျပာသြားခဲ့ ရွာမွာ။ အသားကင္ အတြက္ ယမ္းစိမ္း ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ကင္ဆာ ျဖစ္မယ့္ အမ်ိဳးအစားပဲ ရွာေဖြျပီး သံုးေပးတယ္။ အကင္ေတြက ဖရီးရာဒီကယ္လ္ မ်ားျပီးသားကို ယမ္းကလည္း ျဖစ္ကတက္ဆန္း ဆိုေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ လႊတ္ကို ညီညြတ္ ေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေရသန္႔ ဗူးထဲမွာ ပိုးေလာက္လန္း ေလးေတြ ေမြးထားတာ မ်ိဳးကိုလည္း ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္သည္။ ဗူးေတြက ေရညိွတတ္ေနတဲ့ ေရသန္႔ဗူး ေတြကိုလည္း ဦးေဆြး ဆံျမည့္ သံုးတယ္။ ေရသန္႔ ေရာင္းတဲ့ သူကလည္း သူ႔ဗူးေတြကို ရာသက္ပန္ ရိုးေျမက် သံုးစြဲတယ္။ အဲဒါက မထူးဆန္း ေသးဘူး။ အဲဒီ ေရသန္႔ ကုမၸဏီ အိုင္ဆက္အို လက္မွတ္ ရသြားေလသတည္း ကမွ ထူးဆန္းတာ။ မယံုမရိွနဲ႕ ... ျမန္မာ ေတြက ပါရမီ႐ွင္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ ပါရမီေသ တစ္ေယာက္မွ မပါဘူး။ အိမ္မွာ သတင္းစာ ေရာင္းတိုင္း စိတ္ညစ္ရတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကုိယ္ မေရာင္းခင္ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ ေလးပိႆာေလာက္ ရိွရာကေန သူတုိ႔ ခ်ိန္ရင္ ႏွစ္ပိႆာ ကကို မတက္ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အင္ဂ်င္နီယာ ေကာင္း မပီသဘူးေတာ့ အထင္ မခံႏိုင္ဘူး။ သူ႔အေလး တစ္ပိႆာကို ေတာင္းျပီး ကိုယ့္အေလး ႏွစ္ပိႆာနဲ႔ ခ်ိန္ျပ လိုက္တယ္။ ေတြ႕လား .. မင္း တစ္ပိႆာက ငါ့ ႏွစ္ပိႆာ ရိွတယ္ ပိုက္ဆံ တိုးေပးမလား အားလံုး ျပန္ထုတ္ မလားဆိုမွ တုိးေပးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ၾကေတာ့ သူလည္း ညာလို႔ေကာင္း၊ ကိုယ္လည္း အခ်င္း မမ်ားရေအာင္ သတင္းစာေတြကို ေရစိမ္ ထားရတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ေအာ္ေမ့ေတာ့မလို႔ ... ဆီကို ေရထုိးတဲ့ ကိစၥ ရိွေသးတယ္။ ညဘက္ ဓာတ္ဆီ လမ္းမွာ ထည့္ရင္ တစ္ဂါလံ ထည့္ရင္ ဂါလံ၀က္ ေလာက္ပဲ ပါတယ္။ ဂါလံခြက္ကိုက လုပ္ထားတာ။ ဒီထက္ နားလည္တဲ့ ငနဲေတြ ၾကေတာ႔ ဓာတ္ဆီကို ေရေႏြးနဲ႔ ေရာျပီး ေရာင္းတာ ရိွေသးတယ္။ ၾကံဳဖူးသူမ်ား သိၾကမွာပါေလ။ ျမန္မာေတြရဲ႕ ထိုးထြင္း ဉာဏ္နဲ႔ ျပည့္စံုမႈ မွာေတာ့ စံထား ေလာက္တယ္ မဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ာ။ .... ဒါလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။ သနပ္ခါးထဲ ေျမမႈန္႔ ေရာတာလည္း ရိွေသးတယ္။ ေျမၾကီး ၀ယ္ထား တာတင္ မနည္းဘူး။ ေရာဖုိ႔ ဆိုပဲ။ အင္မတန္ ၾကီးက်ယ္တဲ့ အေျမာ္အျမင္ ေပတကား။
ျမန္မာျပည္တြင္လုပ္သည္။ သနပ္ခါး အတုလည္း ရိွေသးတယ္။ ၾကက္ဥ အတု ထုတ္တဲ့ တရုတ္ေတြကို သနားတာေပါ႔။ ေသြးၾကည့္ရင္ သနပ္ခါး အနံ႔ေတာင္ ထြက္ေသးတယ္။ အေပၚယံ ေလးမွာ မည္သို႔ မည္ပံု လုပ္လုိက္သည္ မသိ၊ သနပ္ခါး အနံ႔ ထြက္ေလ သတည္းေတြပဲ။ ျမန္မာျပည္တြင္ လုပ္သည္။
ျမန္မာေတြ လုပ္တတ္တာ အမ်ားၾကီး ရိွေသးတယ္။