ဘီရုမာ | ေက်ာင္းခဏပိတ္၍ ျမန္မာျပည္ အလည္ျပန္လာစဥ္က ကမာၻ႔ဖလား ေဘာလံုး ရံႈးထြက္ပြဲေတြ ကန္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာတီဗီေတြကလည္း တိုက္ရိုက္ ထုတ္လႊင့္ေပးမယ္ဟု ေၾကညာထားေသာ္လည္း ၾကည့္ရဖို႔က မက်ိန္းေသဘူးဟု ထင္သည္။ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ဆို ေတာင္အာဖရိကတြင္ ဗူဗူဇီးလားသံေတြ ညံေနေလာက္ၿပီ။
ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္မီး မလာ၍ မီးစက္သံေတြက တထုံးထုံး ညံေနသည္။ တကမာၻလံုးက စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည့္ ကမာၻ႔ဖလားကို က်ေနာ္လည္း ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။တခ်ိန္က ကမာၻ႔ေျမပံုေပၚ ရွိမရွိ က်ေနာ္ေသခ်ာ မသိခဲ့ေသာ ေတာင္အာဖရိကလို ႏိုင္ငံမွာ ခမ္းခမ္းနားနား ကမာၻ႔ အဆင့္မွီ ေဘာလံုးပြဲေတာ္ႀကီး က်င္းပေနပါသည္။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာမွ ဟိုးတုန္းက အာဖရိက ကႏာၱရနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း တူလာၿပီျဖစ္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာမိသျဖင့္ ေနာင္တ ရခ်င္မိသည္။
ဂ်ပန္မွာတုန္းက အုပ္စုပြဲေတြကို သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အတူ ေန႔တိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၾကည့္ခဲ့ရသည္။ ပိုစိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းေသာ ရံႈးထြက္ပြဲေတြ ေရာက္ကာမွ က်ေနာ္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမိခဲ့သည္။ အနီးအနားက မီးစက္ ေမာင္းထားသည့္ တိုက္ခန္းေတြကိုပဲ တံခါးေခါက္ၿပီး ၀င္ၾကည့္လိုက္ခ်င္သည္။ ဒါလည္း မျဖစ္ႏိုင္။ အကယ္၍ သူတို႔က ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ေနတာ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ္ အမ်ိဳးသမီးေရးရာကို ေရာက္သြားႏိုင္သည္။
ထိုင္လိုက္၊ ထလိုက္၊ ပါးစပ္ကပြစိပြစိဆဲလိုက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သည့္ တရက္၊ ႏွစ္ရက္မွာပဲ ျမန္မာျပည္သား ဘ၀ကို ေကာင္းေကာင္း ျပန္ရခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အၾကံတခု ရမိသည္။ ၿမိဳ႕ထဲက မီးစက္ ေမာင္းၿပီး စေလာင္းကေန တိုက္ရိုက္ ဖမ္းၿပီးျပသည့္ ဘီယာဆိုင္ႀကီး တဆိုင္သုိ႔ သြားၿပီး သူမ်ားဘီယာဝိုင္းမွာ သြားကပ္ၾကည့္ရန္ ျဖစ္သည္။
ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းထန္လြန္းသျဖင့္ ႀကိဳးစားလိုက္ရာ ဘပ္စ္ကားခ ၂၀၀ တည္းႏွင့္ အဆင္ေတာ့ ေျပသြားပါသည္။ သူလိုကိုယ္လိုပဲ ေနာက္မွာ၊ အေပါက္၀မွာ ေယာင္ေပေပ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ၾကည့္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနသည္။ မတ္တတ္ပဲ အားေပးေနရင္း ေရွ႕နားက ၀ိုင္းတ၀ိုင္းတြင္ ခံုတခံု လြတ္ေနတာ သတိထားမိ၍ ခပ္တည္တည္ သြားထိုင္လိုက္သည္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္ သြားကပ္ထိုင္သည့္ ဝိုင္းက နဖူးေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ ဟာသသရုပ္ေဆာင္တဦး ျဖစ္ေနသည္။ က်ေနာ္က အကိုႀကီး ဒီဝိုင္းမွာ က်ေနာ္ကပ္ထိုင္မယ္ေနာ္ ဆိုေတာ့ သူက "ထိုင္၊ ထိုင္ ေကာင္ေလး... ငါလည္း ကပ္ထိုင္ေနတာ" ဟူ၏။
သူ႔ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ရာ လူဝႀကီးႏွစ္ေယာက္က ဘီယာကုိ ေဘာလံုးပြဲျဖင့္ ျမည္းေနၾကသည္။ ဘရာဇီးႏွင့္ ခ်ီလီ ကန္သည့္ပြဲ။ ပတ္လည္ပြဲတုန္းကေတာ့ ေျမာက္ကိုးရီးယား ႏွင့္ ကမာၻ႔အဆင့္ (၁) ဘရာဇီးအသင္းပြဲ ၾကည့္လိုက္ရသည္။ အေကာင္းဆံုး အသင္းႏွင့္ ခပ္ည့ံည့ံအသင္း ကန္သည္ ဆုိေသာ္လည္း ဂိုးေပါက္အတြင္း ေဘာလံုး ဝင္သြားရင္ အႏုျမဴ ထေပါက္မယ္မ်ား မွတ္သလားမသိ။ ဘရာဇီးက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ဂိုးမရႏိုင္ ျဖစ္ေန၍ မရိုးမရြ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အဲဒီတုန္းက စိတ္ပ်က္မိတာေတာ့ အမွန္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘရာဇီးရဲ့ တည္ၿငိမ္မႈ၊ အခ်င္းခ်င္း တသားတည္း ျဖစ္မႈ၊ ကစားပံု ထူးျခားမႈေတြေၾကာင့္ တျခား အသင္းေတြထက္ ပိုႀကိဳက္သည္။ ဒီပြဲမွာလည္း ပထမမွာေတာ့ ဘရာဇီးက ေပကပ္ကပ္ လုပ္ေနေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အစြမ္းျပလာပါသည္။ ပထမပိုင္းအၿပီးမွာ ဘရာဇီးက ခ်ီလီကို ၂ ဂိုး သြင္းလိုက္ႏိုင္သည္။
ဒီလိုႏွင့္ ေဘာလံုးပြဲ အားလပ္ခ်ိန္ေပးသည့္အခါ ေဘာလုံးပဲြ ကပ္ၾကည့္ေနသည့္ ဟာသသရုပ္ေဆာင္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို ကုတ္တဗူး ဝယ္တိုက္ပါသည္။ ေဘာလံုး အေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးၾကရင္း သူနဲ႔က်ေနာ္ စကား လက္ဆံု က်ေနခဲ့ၾကသည္။
ေဘာလံုးအေၾကာင္းထဲမွာ လွ်ပ္စစ္မီးေတြလည္း ပါသည္။ ေရအေၾကာင္းလည္း ပါသည္။ ျမန္မာ ေဘာလံုးကလပ္ေတြလည္း ပါသည္။ ျမန္မာအသင္းသည္လည္း တကယ္ အစစ္အမွန္ ႀကိဳးစားခြင့္ ရွိလာလွ်င္ အာရွသာမက ကမာၻ႔ဖလား ေျခစစ္ပြဲေတြကို လွမ္းႏိုင္လာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျမာက္ကိုးရီးယား အသင္းကို ဥပမာေပး၍ ေျပာၾကသည္။
ျမန္မာက ႏိုင္ငံတကာပြဲေတြ သြားကန္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားမွာ ေရွာ့ပင္းထြက္လုိသူေတြက အရည္အခ်င္း မရွိ ေသာ္လည္း သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္ လိုက္ခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားၾကသည့္ အေၾကာင္းေတြလည္း ပါသည္။ အဲဒီကေန ႏိုင္ငံျခား အေၾကာင္းေတြ ေရာက္သြားၾကျပန္သည္။
က်ေနာ္က ဂ်ပန္မွာ ဘယ္ေနရာမဆို ေဘာလံုးပြဲ ေကာင္းေကာင္း ၾကည့္လို႔ ရေနတာကို ျမန္မာျပည္ ျပန္လာမိတ့ဲ အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိတယ္ ဟု ေျပာရာ “ေကာင္ေလး၊ ကမာၻေက်ာ္တ့ဲ ဟာသ တပုဒ္ ၾကားဖူးလား” ဟု ျပန္ေျပာသည္။ မဆီမဆိုင္ ျဖတ္ေျပာတယ္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။
ေျပာျပပါဦးဆိုေတာ့ သူက “ငါလည္း မၾကာေသးခင္က ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပန္လာတာကြ။ ဒါေပမယ့္ အေပၚကေန တရားဝင္ သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး” ဆိုၿပီး သူ၏ ကမာၻေက်ာ္သည့္ဟာသ အေၾကာင္းကို အစခ်ီၿပီး ေျပာျပပါေတာ့သည္။
“ငါလည္း ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ခိုးကူးေတြက အရမ္း ေသာင္းက်မ္းေနလို႔ ကားရိုက္ေတြ က်ဲတာေၾကာင့္ အလုပ္ သိပ္မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ သူမ်ားေတြလိုပဲ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္ သြားလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးမိတယ္ကြ။ စရိတ္ကလည္း သိပ္ မရွိေတာ့ ငါလည္း သူမ်ားေတြလိုပဲ လြယ္လြယ္ကူကူ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို ေအာက္လမ္းကေန ခိုးဝင္သြားတာေပါ့ကြာ။ ေရာက္ၿပီး မၾကာပါဘူးကြာ၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြ ဖမ္းတ့ဲထဲ ငါပါသြားေရာကြ” ဟု ဆုိသည္။
ထုိသုိ႔ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီးသည့္ေနာက္ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာျဖင့္ ထိုင္းရဲေတြက သူ႔ကို မည္သူမည္၀ါ ျဖစ္မွန္း သိေနၾကေၾကာင္း၊ သူ႔အား သာမန္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ဟာသမင္းသား ျဖစ္ေနသျဖင့္ မည္သို႔ မည္ပံု အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကဘဲ ျဖစ္ေန၍ ေနာက္ဆံုး ထိုင္းဘုရင္ မင္းျမတ္ထံသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ၾကေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။
“ထိုင္းဘုရင္ႀကီးဆီ ေရာက္သည့္ အခါ ထိုင္းဘုရင္ႀကီးက ငါ့ကို ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ တရားမဝင္ ေရာက္ေနတာ ဟုတ္သလား လို႔ ေမးတယ္။ ငါလည္း ဟုတ္ပါတယ္ လို႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ပဲ ေျဖရတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ ဟာသမင္းသား ဟုတ္သလား လို႔ ထပ္ေမးတယ္ကြ။ ငါလည္း ဟုတ္ပါတယ္ လို႔ ေျဖတယ္။ အဲဒီမွာသူက ဒါဆို မင္းကို အခြင့္အေရး တခုေပးမယ္ လို႔ ေျပာတယ္။ ငါလည္း ေတာ္ေတာ္ အားတက္သြားတာေပါ့ကြာ” ဟု သူက ဆုိသည္။
“ဘုရင္ႀကီးက ဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ့ က်ဳပ္ကို ရယ္ေအာင္ ဟာသ တခု ေျပာႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားကို ျပန္လႊတ္ေပးမယ္ တ့ဲ။ အဲဒီမွာ ငါ အၾကပ္ရိုက္တာပဲေဟ့။ ထိုင္းဘုရင္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း အင္မတန္ တည္တာကြ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု ဟာသေျပာလည္း ရယ္ဖို႔ ေဝးစြ ျပံဳးမယ့္ဟန္ေတာင္ မေပါက္ဘူး။ ဟာသကလည္း တခုတည္း ေျပာရမွာ။ ဒါေပမယ့္ ငါလည္း ဟာသမင္းသားႀကီးပဲကြာ ဘယ္ရမလဲ၊ ဟဲ... ဟဲ... ငါ စကား တစ္ခြန္းပဲ ေျပာလိုက္တယ္ အဲဒီ ထိုင္းဘုရင္ႀကီး ၇ ရက္လံုး အရယ္ မရပ္ေတာ့ဘူး ကြ၊ ဟားဟားဟား” ဟု ေျပာၿပီး သူ႔စကား သူ သေဘာက်ေနသည္။
သူ႔အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ ကမာၻေက်ာ္ႏိုင္သည့္ ဟာသစကားကို သူက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျပာျပေတာ့ ေဘးက လူ၀ႀကီးႏွစ္ေယာက္ေရာ၊ က်ေနာ္ပါ ရယ္လိုက္ၾကရတာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ထြက္မိသည္။ ကန္ေနသည့္ ဘရာဇီးလည္း ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့။
ထိုင္းဘုရင္ႀကီး အရယ္ မရပ္ေအာင္ သူ ေျပာႏိုင္ခဲ့သည့္ တခြန္းတည္းေသာ ဟာသစကားမွာ “ျမန္မာ့ အားကစား ကမာၻကို လႊမ္းေစရမည္” ဟူ၏။
source by :မိုးမခ