GHRE | ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္း၊ ေလွဆိပ္ တစ္ခုတြင္ ေရာင္းစား ခံထားရာမွ ယမန္ေန႔ နံနက္ပိုင္းက ေလွလုပ္သားႏွစ္ဦး ထြက္ေျပးစဥ္ ပဲြစားမ်ား ျပန္ဖမ္းမိသျဖင့္ ေသေလာက္ေအာင္ ထိုးႏွက္ႏွိပ္စက္မႈကို ခံရေၾကာင္း မ်က္ျမင္ ေတြ႔ရသူ အသက္(၁၉)ႏွစ္ အရြယ္ ေလွအလုပ္သမား ကိုေလးက ေျပာျပသည္။
“ဒီေန ့မနက္ ေစာေစာကပါ။ က်ဳိက္ထိုက ကိုဇင္ေသာ္ အသက္(၂၀)၀န္းက်င္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ပါ။ သူတုိ႔ ထြက္ေျပးတာကို မြန္ပြဲစားေတြ မိသြားတယ္။ ရိုက္လိုက္တာဗ်ာ၊ မၾကည့္ရက္ စရာပဲ၊ ေသလား ရွင္လားေတာ့ မသိဘူး။ ၀ိုင္းရိုက္ၾကတာ။ တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးေတြ နီရဲေနတာပဲ။ အေႂကြး ေက်ေပမယ့္လည္း သြားမရဘူး။ ပုလိပ္ကို ဖမ္းခိုင္းၿပီး ျပန္ေရာင္းစားတယ္။ မေသမခ်င္း ခံရမယ့္ သေဘာပဲ”
ယင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ထိုေလွဆိပ္၏ အေနအထားမ်ားကို ကိုေလးက ဖုန္းျဖင့္ ေျပာျပေနစဥ္ “ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလးနဲ ့ မေတြ႔ရေသးဘူး။ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနေကာင္းပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ္ရွာၾကည့္လိုက္ပါမယ္။ ဟုတ္ကဲ့” ဟူေသာ စကားမ်ားကို ေျပာဆုိေနၿပီးေနာက္ “က်ေနာ္ အခုစကားေျပာေနတာကို ပြဲစားေတြျမင္သြားၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္အိမ္နဲ႔ စကားေျပာေနသလိုမ်ိဳး ေျပာေနတာပါ။ က်ေနာ္ ဖုန္းခ် လိုက္ေတာ့မယ္” ဟူ၍ စိုးရိမ္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လက္ကိုင္ဖုန္းကို ခ်သြားခဲ့သည္။
“ဒီေန ့မနက္ ေစာေစာကပါ။ က်ဳိက္ထိုက ကိုဇင္ေသာ္ အသက္(၂၀)၀န္းက်င္နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ပါ။ သူတုိ႔ ထြက္ေျပးတာကို မြန္ပြဲစားေတြ မိသြားတယ္။ ရိုက္လိုက္တာဗ်ာ၊ မၾကည့္ရက္ စရာပဲ၊ ေသလား ရွင္လားေတာ့ မသိဘူး။ ၀ိုင္းရိုက္ၾကတာ။ တစ္ကိုယ္လံုး ေသြးေတြ နီရဲေနတာပဲ။ အေႂကြး ေက်ေပမယ့္လည္း သြားမရဘူး။ ပုလိပ္ကို ဖမ္းခိုင္းၿပီး ျပန္ေရာင္းစားတယ္။ မေသမခ်င္း ခံရမယ့္ သေဘာပဲ”
ယင္းျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ထိုေလွဆိပ္၏ အေနအထားမ်ားကို ကိုေလးက ဖုန္းျဖင့္ ေျပာျပေနစဥ္ “ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလးနဲ ့ မေတြ႔ရေသးဘူး။ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနေကာင္းပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ္ရွာၾကည့္လိုက္ပါမယ္။ ဟုတ္ကဲ့” ဟူေသာ စကားမ်ားကို ေျပာဆုိေနၿပီးေနာက္ “က်ေနာ္ အခုစကားေျပာေနတာကို ပြဲစားေတြျမင္သြားၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္အိမ္နဲ႔ စကားေျပာေနသလိုမ်ိဳး ေျပာေနတာပါ။ က်ေနာ္ ဖုန္းခ် လိုက္ေတာ့မယ္” ဟူ၍ စိုးရိမ္ေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လက္ကိုင္ဖုန္းကို ခ်သြားခဲ့သည္။
အဆိုပါ ေလွဆိပ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာင္းစား ခံထားေနရသည္။ ျမ၀တီ၊ ၀ါးေတာ ရပ္ကြက္တြင္ေနသည့္ ဒီေကဘီေအမွ ဗိုလ္အဆင့္ရွိသူတစ္ဦးက ဒိုင္ခံၿပီး ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔မွ ေရာက္ရွိလာ ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကို လူကုန္ကူးသူမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရာင္းစားေလ့ရွိသည္။
မၾကာေသးမီက ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာေသာ ပဲခူးၿမိဳ႕မွ ကိုသန္႔ဇင္က “က်ေနာ္တို႔ ၂၀၀၈ ဧၿပီလ (၁၈)ရက္ေန႔က ျမ၀တီ၊ ၀ါးေတာမွာ ေနတဲ့ ဒီေကဘီေအက ဗိုလ္ႀကီး အဆင့္ရွိသူက ကယ္ရီခဘတ္ (၁၂၀၀၀)ဆိုၿပီး ေစ်းျဖတ္ၿပီး ေခၚလာခဲ့တာ။ မိန္းကေလး (၆)ေယာက္အပါအ၀င္ အားလံုးက်ေနာ္တုိ႔ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တယ္။ လမ္းမွာ ငွက္ေပ်ာသီးစားၿပီး လာရတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကိုေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ ေရာင္းစားခဲ့တယ္။ ေယာက္်ားေတြကိုေတာ့ ဒီေလွဆိပ္ကို ေခၚလာၿပီး ဘတ္(၂၂၀၀၀)နဲ႔ လာေရာင္းစားခဲ့တယ္”ဟု ေျပာသည္။
ေလွေပၚတြင္ ေရာင္းစားခံထားရေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသည္ နံနက္(၆)နာရီခန္႔မွ စတင္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ ငါးဖမ္းေလွမ်ားျဖင့္ ထြက္သြားရၿပီး တစ္ေနကုန္ ငါးပိုက္ ေလႀကိမ္ ခ်ၾကရသည္။ မ၀ေရစာကိုသာ စားရၿပီး မြန္လူမ်ိဳး ငါးဆရာႏွင့္ ပိုက္ဆရာမ်ားကို နင္းႏွိပ္ေပးရသည္။ ေရာက္ခါစတြင္ ေလွမူး၍ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားအား ငါးမ်ားေရခဲစိမ္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည့္ ေရခဲျခင္းမ်ား သံုးေလးျခင္းကုန္ေအာင္ ေခါင္းေပၚမွ ဆားငန္ေရမ်ားျဖင့္ ေလာင္းခ်ေစသည္။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးၿပီး ကမ္းသို႔ ျပန္ကပ္သည့္အခါ ၀ယ္ယူထားသည့္ ထိုင္းေလွပိုင္ရွင္မ်ားက ေရာင္းစား ခံထားရသည့္ ျမန္မာေလွ လုပ္သားမ်ားကို သံုးဘီး ဆိုင္ကယ္ ယာဥ္မ်ားျဖင့္ လာေရာက္ ေခၚေဆာင္ၿပီး အခန္းတြင္း၌ ေလွာင္ပိတ္ ထားၾကသည္။
ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား ေရာင္းခ်ထားသည့္ ဘတ္ (၂၂၀၀၀)ေက်ၿပီး ျပန္သြားလိုၾကေသာ္လည္း သြားခြင့္မျပဳပဲ ေဒသခံ ထိုင္းရဲမ်ားကုိ ျပန္လည္ဖမ္းဆီးေစလွ်က္ ေလွမ်ားေပၚသို႔ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသူ ကိုသန္႔ဇင္က ေျပာသည္။
အဆိုပါ ေလွဆိပ္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာသူ အခ်ိဳ႕ ရွိေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ ထြက္ေျပးလြတ္ ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ အေၾကာင္းမွာ လူကုန္ကူးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုလံုးတြင္ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ား ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားက ေျပာသည္။ ငါးဖမ္းေလွေပၚမွ ပစ္ခ်ခံရေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား၏ ရုပ္အေလာင္းမ်ားကို ပင္လယ္ျပင္တြင္ မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရေလ့ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
source by : ghre
မၾကာေသးမီက ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာေသာ ပဲခူးၿမိဳ႕မွ ကိုသန္႔ဇင္က “က်ေနာ္တို႔ ၂၀၀၈ ဧၿပီလ (၁၈)ရက္ေန႔က ျမ၀တီ၊ ၀ါးေတာမွာ ေနတဲ့ ဒီေကဘီေအက ဗိုလ္ႀကီး အဆင့္ရွိသူက ကယ္ရီခဘတ္ (၁၂၀၀၀)ဆိုၿပီး ေစ်းျဖတ္ၿပီး ေခၚလာခဲ့တာ။ မိန္းကေလး (၆)ေယာက္အပါအ၀င္ အားလံုးက်ေနာ္တုိ႔ လူႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တယ္။ လမ္းမွာ ငွက္ေပ်ာသီးစားၿပီး လာရတယ္။ ေကာင္မေလးေတြကိုေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ ေရာင္းစားခဲ့တယ္။ ေယာက္်ားေတြကိုေတာ့ ဒီေလွဆိပ္ကို ေခၚလာၿပီး ဘတ္(၂၂၀၀၀)နဲ႔ လာေရာင္းစားခဲ့တယ္”ဟု ေျပာသည္။
ေလွေပၚတြင္ ေရာင္းစားခံထားရေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသည္ နံနက္(၆)နာရီခန္႔မွ စတင္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ ငါးဖမ္းေလွမ်ားျဖင့္ ထြက္သြားရၿပီး တစ္ေနကုန္ ငါးပိုက္ ေလႀကိမ္ ခ်ၾကရသည္။ မ၀ေရစာကိုသာ စားရၿပီး မြန္လူမ်ိဳး ငါးဆရာႏွင့္ ပိုက္ဆရာမ်ားကို နင္းႏွိပ္ေပးရသည္။ ေရာက္ခါစတြင္ ေလွမူး၍ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားအား ငါးမ်ားေရခဲစိမ္ရာတြင္ အသံုးျပဳသည့္ ေရခဲျခင္းမ်ား သံုးေလးျခင္းကုန္ေအာင္ ေခါင္းေပၚမွ ဆားငန္ေရမ်ားျဖင့္ ေလာင္းခ်ေစသည္။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးၿပီး ကမ္းသို႔ ျပန္ကပ္သည့္အခါ ၀ယ္ယူထားသည့္ ထိုင္းေလွပိုင္ရွင္မ်ားက ေရာင္းစား ခံထားရသည့္ ျမန္မာေလွ လုပ္သားမ်ားကို သံုးဘီး ဆိုင္ကယ္ ယာဥ္မ်ားျဖင့္ လာေရာက္ ေခၚေဆာင္ၿပီး အခန္းတြင္း၌ ေလွာင္ပိတ္ ထားၾကသည္။
ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား ေရာင္းခ်ထားသည့္ ဘတ္ (၂၂၀၀၀)ေက်ၿပီး ျပန္သြားလိုၾကေသာ္လည္း သြားခြင့္မျပဳပဲ ေဒသခံ ထိုင္းရဲမ်ားကုိ ျပန္လည္ဖမ္းဆီးေစလွ်က္ ေလွမ်ားေပၚသို႔ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသူ ကိုသန္႔ဇင္က ေျပာသည္။
အဆိုပါ ေလွဆိပ္မွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာသူ အခ်ိဳ႕ ရွိေသာ္လည္း အမ်ားစုမွာ ထြက္ေျပးလြတ္ ေျမာက္ႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ အေၾကာင္းမွာ လူကုန္ကူးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ခုလံုးတြင္ သက္ဆိုင္ရာ ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ား ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားက ေျပာသည္။ ငါးဖမ္းေလွေပၚမွ ပစ္ခ်ခံရေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား၏ ရုပ္အေလာင္းမ်ားကို ပင္လယ္ျပင္တြင္ မၾကာမၾကာ ေတြ႔ရေလ့ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
source by : ghre