ရင္ထဲကအေမ

အေမဟာ…
ဝါးလံုးေခါင္းထက္ေတာင္ က်ဥ္းတဲ့
စစ္ဖိနပ္ အတြင္းမွာ
မရမက သာေပးရွာတဲ့ လမင္း။

အေမဟာ…
ဒဏ္ရာေတြကို ၾကိဳးအျဖစ္တပ္ျပီး
ကမၻာတုန္ေအာင္ ျမည္တဲ့သီခ်င္း။

အေမေနျပခဲ့တ့ဲ အတၳဳပၸတၱိနဲ ့ သားတို ့သတၱိေတြကို ဆူပြက္ေနေအာင္ ႏွိဳးထားတာ။
အေမေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြနဲ ့သားတို ့ေသြးေတြကို နီရဲေနေအာင္ ဆိုးထားတာ။

အေမ့ရင္ထဲက ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ဆြဲထုတ္
ဓားတစ္လက္လုပ္ျပီး
အဲဒီ့ မိစၦာေတာအုပ္ကို သားတို ့ခုတ္ၾကမယ္ အေမ။

ေသြးဆာေနတဲ့ဘီလူးေတြက
စံမမီတဲ့ သူတို ့ဘဝေလွနံမွာ
အာဏာကို ေအာင္ျမင္မွဳ အျဖစ္ တရားေသ ဓားထစ္ေနခ်ိန္မွာ
အေမကေတာ့ ကရုဏာ ႏွလံုးသားနဲ ့
ျပည္သူ ့ငိုသံကို နားစြင့္တယ္။

အေမဟာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းထဲမွာ ေလွာင္ထားခံရတဲ့ ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္၊
ပ်ံခြင့္မရတဲ့ ငွက္အားလံုးတို ့ရဲ ့ေခါင္းေဆာင္ေပါ့။
အေမက ပ်ံခြင့္မရေပမယ့္ အေမ့နာမည္ကေတာ့ ဟိုး…ေကာင္းကင္ဖ်ားမွာပ်ံေနတယ္။
အေမ့ နာမည္တစ္လံုးကို ျပည္သူေတြအတြက္ အေမသံုးခ်င္ေနမွာပဲေနာ္။

ျပည္သူ ့ေမတၱာေတြသာ ပန္းပြင့္ေလးေတြျဖစ္မယ္ဆိုရင္
ျပည္သူတိုင္းက ပန္းပြင့္တစ္ပြင့္စီေပးလို ့
အေမ့ ဘဝဥယ်ာဥ္မွာ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ ့ျပည့္ေနေလာက္ျပီ။
အဲဒီ့ ပန္းရနံ ့ေတြေပါ့။
သူတို ့မလိုတမာစိတ္နဲ ့ဘယ္လိုဖံုးဖံုး
ကမၻာတစ္ခုလံုး ေမႊးေနတာ။

မိစ ၦာေတြကေတာ့
ေသနတ္ကို မလႊတ္တမ္းကိုင္ျပီး
မီးေလာင္ေနတဲ့ ကုလားထုိင္ေတြေပၚ အတင္းတက္ထုိင္ေနၾကတယ္ အေမ။
အဲဒီ့ မိစၦာေတြေပါ့၊
သူရဲေဘာ ေၾကာင္လိုက္ၾကတာ။
အေမ့ကို ရင္မဆိုင္ရဲလို ့၊
အေမ့ကို မယွဥ္ျပိဳင္ရဲလို ့
အေမ့ကိုသီးျခား ခြဲထုတ္
အေမ့စာမ်က္ႏွာေတြကို သမိုင္းထဲက အတင္းဆြဲစုတ္လည္း
အေမ့ ပံုရိပ္ေတြက သားတို ့အသည္းထဲမွာ
စုတ္နဲ ့ထိုးထားသလို စြဲျပီးသား။

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို ေျပာပါေစ
အေမဟာ အေမျဖစ္ေနေသးသေရြ ့
သားတို ့ခ်စ္ေနမယ္။
ရင္ထဲမွာ အေမ အျမဲရွိေနမယ္။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အေမဟာ ….
က်ဆံုးခဲ့တဲ့ ရင္ေသြးေတြအတြက္
အေမ့အိမ္ေလးထဲမွာ တိတ္တိတ္ကေလး ငိုေနမလား။
ဒါမွမဟုတ္ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေနတဲ့ ရင္ေသြးေတြအတြက္
ဆုေတာင္းေမတၱာေတးသီခ်င္းေတြကို တိတ္တိတ္ကေလးဆိုေနမလား။

အေမ့ရဲ ့ အၾကင္နာလက္နဲ ့
သားတို ့ေနတဲ့ ပုခက္ေလးကို
ညင္သာစြာ လႊဲေပးမယ္ ့ေန ့ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္ေနမယ္။

အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုးရဲ ့ေကာင္းကင္
အေမ မိုးမယ့္ ေန ့ေတြဆီကို သားတုိ ့အားလံုး ေရာက္ခ်င္လွျပီ။
အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုး ရဲ ့မိခင္
အေမပ်ိဳးမယ့္ ဥယ်ာဥ္ကို သားတို ့အားလံုး ၾကည့္ခ်င္လွျပီ။

to down this poem click here
ေကာင္းကင္ကို