တ႐ုတ္ႏွင့္ျမန္မာ အပံုႀကီးကြာ

မဇၩိမသတင္းဌာန

တရုတ္က သဘာဝကပ္ေဘးကို ဂရုဏာျဖင့္ တံု႔ျပန္၊ ျမန္မာက ေပါ့ေပါ့ဆဆ တံု႔ျပန္ျခင္းျဖင့္ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္
ေၾကာက္မက္ဘြယ္ ေကာင္းေသာ သဘာဝကပ္ေဘးႀကီး ၂ ခု ရွစ္ရက္သာျခား၍ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံ ၂ ခုတြင္ ျဖစ္ပြါးခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းေၾကာင့္ လူေပါင္း ၁ သိန္းအထိ ေသဆံုး သို႔မဟုတ္ ဒဏ္ရာရ ရွိခဲ့ကာ စစ္အစိုးရက အေရးတႀကီး အပူတျပင္း လိုအပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခား အကူအညီမ်ားကို ျငင္းပယ္သည့္ ရာဇဝတ္မႈ ကိုက်ဴးလြန္ေနသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္မံ ေသဆံုးဦးမည့္ အႏၱရာယ္ ရွိေနသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ အတြင္း အဆိုးဝါးဆုံး ငလ်င္ႀကီး လႈပ္ခတ္ခဲ့သျဖင့္ အနည္းဆံုး လူေပါင္း ၁၂ဝဝဝ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ယခုအခါ ျပင္ပကမၻာႏွင့္ အဆက္ျပတ္ေနသည့္ ငလ်င္ဗဟုိခ်က္ က်ေရာက္ရာ ဝမ္ခၽြင္ (ၱနညခ့ကေည) တၿမ့ဳိတည္းပင္လွ်င္ ေသဆံုးသူ အေရအတြက္မွာ အဆိုပါ အေရအတြက္၏ ၄ ဆအထိ ရွိႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဤသဘာဝ ကပ္ေဘး အႏၱရာယ္ႀကီးကို စံနမူနာ ျပဳေလာက္သည့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ၊ လ်င္ျမန္ သြက္လက္မႈတို႔ျဖင့္ တံု႔ျပန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေရာဂါမ်ား ျဖစ္ပြါး ေပၚေပါက္ျခင္း မရွိေစရန္၊ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္သူမ်ားကို ကယ္တင္ရန္ အႀကီးအက်ယ္ လံႈ႔ေဆာ္၍ အမ်ဳိးသားေရး လုပ္ငန္းႀကီးတရပ္ အေနျဖင့္ တံု႔ျပန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၂ ႏိုင္ငံၾကား ကြာျခားခ်က္ မွာ ဒီထက္ ပို၍ ဆြတ္ပ်ံ႕ေၾကကြဲဘြယ္ မရွိ။

လွ်ဳိ႔ဝွက္လြန္းသည့္ အက်င့္ေဟာင္းမ်ား ရွိေနလင့္ကစား တ႐ုတ္ျပည္၏ ယခု ပြင့္လင္းမႈႏွင့္ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈမွာ အားတက္သေရာ ရွိလွသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဝမ္ၾကားေပါင္သည္ ကပ္ေဘး အႏၱရယ္ က်ေရာက္ေသာ ေဒသသို႔ ခ်က္ခ်င္း သြားေရာက္၍ တမ်ဳိးသားလံုး၏ ပူေဆြးဝမ္းနည္းမႈႏွင့္ စာနာမႈကို ထုတ္ေဖၚ ျပသခဲ့သည္။ အသက္မေသ လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူမ်ားကို သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ အေဆာက္အဦ အၿပဳိအပ်က္မ်ား ေအာက္တြင္ ပိတ္မိေနၾကသည့္ သူမ်ားကို အျမန္ဆံုး သြားေရာက္ ကယ္တင္ရန္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ တိုက္တြန္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ကူညီရန္ႏွင့္ အစားအစာမ်ား ေဝငွ ျဖန္႔ျဖဴးႏိုင္ရန္ တ႐ုတ္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ ၅ဝဝဝဝ ကို အသင့္ျပင္ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ေဆးဝါးမ်ား ႏွင့္ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းမ်ား ခ်ေပးႏိုင္ရန္ ရဟတ္ယဥ္မ်ား အသင့္ျပင္ ထားခဲ့သည္။ အနီးအနားရွိ ေလယဥ္ကြင္း အားလံုးတြင္ အရပ္ဘက္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရး ေလယာဥ္မ်ား ဆင္းသက္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္၍ အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ အတြက္သာ ဖြင့္ေပးထားသည္။ ပိတ္ဆို႔ေနေသာ လမ္းမ်ား ရွင္းလင္းေရးႏွင့္ ျပတ္ေတာက္သြားေသာ လွ်ပ္စစ္မီး ျပန္လည္ ရရွိေရးကို ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ ေသြးလႉဒါန္းရန္ ေမတၱာ ရပ္ခံခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္၍ ႐ုတ္ျမင္သံၾကားမွလည္း ငလ်င္ေဘးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းမ်ားကို မၾကာခဏ ထုတ္လႊင့္ ေပးေနသည္။

ဤသို႔ ပြင့္လင္းမႈ၊ လ်င္ျမန္စြာ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္မႈတို႔ကို ရရွိရန္ တ႐ုတ္ျပည္သည္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ခရီးရွည္ႀကီးကို ခ်ီတက္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ရသည္။ အဆိုပါ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ပီကင္းၿမ့ဳိ အေရွ႔ေျမာက္ဘက္ ထန္စန္းတြင္ ငလ်င္ႀကီးလႈပ္၍ တၿမ့ဳိလံုး ပ်က္စီးခဲ့သည္။ အစိုးရ၏ တရားဝင္ စာရင္းအရပင္ လူေပါင္း ၂၄ဝဝဝဝ အသက္ ဆံုးရံႈးခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္က အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔မ်ား ဆိုသည္မွာ လံုးဝ အဆင္သင့္မျဖစ္။ အင္အား ၈.၃ အင္အားျဖင့္ လႈပ္သြားခဲ့ေသာ အဆိုပါ ငလ်င္ႀကီးအေၾကာင္း အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သမွ် ဖံုးကြယ္ထားခဲ့သည္။ မည္သည့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ကိုမွ်လည္း ဝင္ေရာက္ခြင့္ မျပဳခဲ့။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ တဝွမ္းတြင္ ေကာလဟလမ်ား၊ နိမိတ္ဆိုးမ်ား အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာဆုိ ေနခဲ့ၾကသည္။ ေလးဦးဂိုဏ္း က်ဆံုးသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အဆိုပါ ငလ်င္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာရသည္ဟု ေျပာဆို ေနခဲ့ၾကသည္။

ယခုတႀကိမ္ တ႐ုတ္အစိုးရ၏ သဘာဝ ကပ္ေဘးကို တံု႔ျပန္ပံုမွာမူ ပိုမို ရင့္က်က္လာၿပီး ပိုမို ထက္ျမက္စူးရွ လာခဲ့သည္။ ကမၻာတဝွမ္းလံုး၏ စာနာမႈကို ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း ပီကင္း အစိုးရက ထုတ္ေဖၚ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အကူအညီေပးေရး ကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ားကို လက္ခံခဲ့သည္။ မၾကာေသးခင္က ေအးစက္စက္ ဆက္ဆံေရး ရွိခဲ့သည့္ အိမ္နီးခ်င္း ဂ်ပန္ ႏိုင္ငံသို႔ပင္ အကူအညီ ေပးပါရန္ ပန္ၾကား ေမတၱာရပ္ခံခဲ့သည္။ သမတဘုရွ္၏ တယ္လီဖံုး ဆက္သြယ္ ေျပာၾကားခ်က္ကို တ႐ုတ္သမတ ဟူ က လက္ခံ ေျပာၾကားၿပီး ငလ်င္အေရး သာမက တိဗက္အေရးကုိပါ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ “ဓမၼဓိဌာန္က်၍ မွ်တေသာ သေဘာထား” တရပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း မယုတ္မလြန္ ထုတ္ေဖၚ ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားသား ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားမ်ား မလိုအပ္ပါဟု ေျပာျခင္းသည္လည္း ကာကြယ္ေရးအရ လွ်ဳိ႔ဝွက္လို၍ မဟုတ္ဘဲ တ႐ုတ္တြင္ ထိုလုပ္ငန္းတြင္ အမွန္တကယ္ လူအင္အားႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ား ရွိေန၍ ေျပာၾကားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ယင္းႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရၿပီး အႏၱရာယ္ က်ေရာက္ေနသည့္ အကူအညီ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနသည့္ လူေပါင္း တသန္းခြဲကို ကူညီ ကယ္ဆယ္ရန္ အေတြ႔အၾကံဳလည္း မရွိ၊ လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္ အရည္အခ်င္းလည္း မရွိ။ မုန္တိုင္း ဝင္ေရာက္ ဖ်က္ဆီးအၿပီး ၁ဝ ရက္ၾကာသည္အထိ ႏိုင္ငံတကာ အကူႏွင့္ ကၽြမ္းက်င္မႈကို လက္ခံရန္ စစ္အစိုးရက ျငင္းပယ္ေနျခင္းကို ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး ေအဂ်င္စီမ်ားႏွင့္ ကမၻာ့ ကုလသမဂၢ တို႔ကပါ ၾကာေလ စိတ္မရွည္ေလ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေလ ျဖစ္လာေနသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခနည္းေသာ္လည္း အေသအခ်ာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျပင္ဆင္ထားသည့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ားျဖင့္ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္၍ အကူအညီမ်ား ဝင္ေပးေရး အဆို ျပဳခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာေစသည္။ လူအမ်ား၏ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရးထက္ အစိုးရ တရပ္၏ လံုျခံဳေရးကို အထက္တြင္ ထား၍ စဥ္းစားသည့္၊ အျဖစ္မွန္ႏွင့္ နီးစပ္လွသည့္ စိတ္ဓါတ္ကို နားလည္ရန္မွာ ခက္ခဲလွသည္။ စစ္အစုိးရကမူ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းကို နိမိတ္ဆိုး တရပ္အျဖစ္ ယခုတိုင္ ရႈျမင္ေနဆဲ ျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံ၏ ၿမ့ဳိေတာ္ကုိ ကုန္းတြင္းပိုင္းေဒသသို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းလုိက္စဥ္ကလည္း ျပင္ပကမၻာက မည္သုိ႔ပင္ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ေစ မည္သို႔မွ် ဂရုထားခဲ့သည္ မဟုတ္။ အမွန္စင္စစ္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကသာလွ်င္ ၾကမ္းတမ္း ခက္ခဲလွသည့္ အမွန္တရားကို ျမန္မာႏိုင္ငံအား ေျပာျပႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ လုပ္ဖို႔လည္း လိုေနၿပီ။ သူ႔ႏိုင္ငံသား ကပ္ေဘး ဒုကၡသည္မ်ားကို ကယ္တင္ရန္ ပီကင္းအစိုးရက သူ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ သိျမင္ နားလည္မႈကို ျပသခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ အသိပညာ ႏံုနဲ႔ေသာ ထုိျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဒုကၡ ခံစားေနရသူမ်ားကို ကယ္တင္ရန္ ဗမာအစိုးရအား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေျပာဆိုေပးျခင္းက အမွန္ပင္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။

(တိုင္းမ္ မဂၢဇင္းပါ China and Burma: a seismic shift ကို ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။)