ငါတို႔၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးတို႔ျဖင့္ ခ်င္းခ်င္းနီ၏၊ သို႔ေသာ္ၫႊတ္ကား မၫႊတ္

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဧရာဝတီမဂၢဇင္းမွ ၾကည္ေ၀ေရးသားသည့္ Sundued but Unbowed ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

ပခုကၠဴမွ ရဲရဲေတာက္သံဃာမ်ားသည္ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ တပ္ဦးက ဦးေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့ၾကၿပီး ယခု အခါ အာဏာပိုင္မ်ား၏ စဥ္ဆက္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈကို ခံေနၾကရသည္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ အရပ္ရွိ နာမည္ႀကီး “အေနာက္တိုက္” (မႏၱေလးတိုက္ေက်ာင္း) ၏ ေရွ႕မ်က္ေစာင္းထိုး လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးထဲတြင္ အက်ႌအျဖဴ၊ ခ်ည္ပုဆိုးကြက္၀တ္ထားသည့္ အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ အသားမည္းမည္း၊ ခပ္ ပိန္ပိန္ မ်က္ႏွာရွည္ရွည္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားတဦး ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ အပါအ၀င္ ဆိုင္ထဲရွိ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႔ကို သတိျပဳမိေနၾကသည္။ သူက မႏၱေလးတိုက္ ထဲရွိ သံယာမ်ား၏ အေျခအေနကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ရန္ အတြက္ တာ၀န္ခ်ထားသည့္ လွ်ဳိ၀ွက္ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္တဦး ျဖစ္ေၾကာင္း သိေနၾကသည္။

စက္တင္ဘာလ သံဃာမ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားၿပီးကတည္းက ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႀကီးမ်ား၏ ေရွ႕၊ ေဘး၊ အနီးအနား ၀န္းက်င္မ်ားတြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ေနရန္ အရပ္၀တ္ႏွင့္ ရဲအေစာင့္မ်ားကို တာ၀န္ေပးေစ လႊတ္ ခ်ထားခဲ့သည္ဟု ပခုကၠဴၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာျပၾကသည္။ ဤဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အမ်ားစုမွာ အဆင့္ျမင့္ ဗုဒၶဘာသာ စာေပမ်ား သင္ၾကားပို႔ခ်ေနၾကသည့္ စာသင္တိုက္မ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္။

“သူတုိ႔က ေပၚေပၚထင္ထင္ ေစာင့္တယ္လို႔လည္း ေျပာလို႕မရဘူး၊ လာစစ္ေဆးတာလည္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေက်ာင္းတိုက္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ဆိုတာေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း သိတယ္၊ လူတိုင္းလည္းသိတယ္” ဟု ေဒသခံ တဦးက ေျပာျပသည္။

မေကြးတိုင္း၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ သံဃာမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ သံဃာမ်ားအနက္ စိတ္ဓာတ္အခိုင္ၾကည္ဆံုးႏွင့္ က်မ္းဂန္စာေပ အတတ္ေျမာက္ဆံုး သံဃာမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ေဒသခံ ျပည္သူမ်ား၏ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြား ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းမႈကိုလည္း ရရွိ ၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း စစ္အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ခ႐ိုင္အာဏာပိုင္မ်ားက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို တင္းက်ပ္စြာ ေစာင့္ၾကပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားၾကၿပီး သံဃာမ်ားထံမွ ေနာက္ေနာင္တြင္ လူထုဆႏၵျပပြဲမ်ား၌ ပါ၀င္ျခင္းမရွိပါဟူ သည့္ သေဘာတူညီခ်က္ကို ရယူခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အမ်ားစုတြင္ ယခင္စည္ကားခဲ့ ၾကသည့္ သံဃာအေရအတြက္၏ ထက္၀က္ေအာက္သာ ရွိၾကပါေတာ့သည္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕က ဧရာ၀တီျမစ္၏ အေနာက္ဘက္ကမ္း၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္ ၇၅ မိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိေနပါ သည္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕သည္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ ၿပီးလွ်င္ စာသင္သား ရဟန္းပ်ဳိ ဒုတိယ အမ်ားဆံုး သီတင္းသံုးေနထိုင္သည့္ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ လည္း ျဖစ္သည္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွာ ပုဂံၿမိဳ႕ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ တည္ရွိခဲ့ၿပီး သမိုင္း၀င္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ား ေၾကာင့္လည္း ထင္ရွားေက်ာ္ေစာသည္။ ပုဂံ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့သည့္ သီဟိုဠ္ရွင္ဘုရားႏွင့္ ေရႊဂူေစတီမ်ားလည္း ပခုကၠဴတြင္ ရွိသည္။ မႏၱေလးတိုက္ေက်ာင္းႏွင့္ မဟာဝိသုတာရာမေက်ာင္းတို႔မွာလည္း ဗုဒၶ ဘာသာ စာေပမ်ား သင္ၾကားပို႔ခ်ရာတြင္ ေက်ာ္ေစာသည့္ အထင္ကရ ေက်ာင္းတိုက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားအနက္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး ၄ ခုကို စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက အဓိကထားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကသည္ဟု ယူဆရသည္။ ၎တို႔မွာ အလက (၃) ေက်ာင္းအနီးရွိ အေရွ႕တိုက္၊ နာရီစင္အလယ္တိုက္၊ အေနာက္တိုက္ (မႏၱေလးတိုက္) ႏွင့္ ေဗာဓိမ႑ိုဳင္ေက်ာင္းတိုက္မ်ား ျဖစ္သည္။

အဆိုပါ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားမွ သံယာေတာ္မ်ားသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဆို ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ဦး ေဆာင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကၿပီး အျခားသံဃာမ်ား ပါ၀င္လာေစရန္လည္း ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္ပြဲကို စတင္ စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကသူ မ်ား ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက အဆိုပါေက်ာင္းတိုက္မ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔၀င္ အခ်ဳိ႕တို႔၏ ေနအိမ္အနီး ပတ္၀န္းက်င္မ်ားတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရန္ ရဲမ်ား၊ ရဲသတင္းေပးမ်ားႏွင့္ စစ္အစိုးရ လိုလားသူ ၾကံ႔ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္မ်ားကို တာ၀န္ေပး ခဲ့ပါသည္။

ထိုသူမ်ားက သံဃာမ်ားသာမက ေက်ာင္းတိုက္သို႔လာသည့္ ထူးျခားမႈရွိေသာ ဧည့္သည္မ်ားကိုပါ ေနာက္ေယာင္ခံ ေစာင့္ ၾကည့္ခဲ့ၾကသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာျပသည္။

“ေက်ာင္းတိုက္ထဲကုိ ဧည့္သည္ ၀င္သြားတာ ေတြ႔ရင္လည္း သူတို႔က မွတ္ထားၿပီး အဲဒီ ဧည့္သည္အျပန္မွာ ေနာက္က လူတေယာက္ ထည့္ေပးလိုက္တယ္၊ တခါတေလ ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္ေတြလာတယ္ ဆိုရင္လည္း တည္းတဲ့ ေနရာထိ ခ်က္ျခင္းလိုက္ၾကတာပဲ” ဟု ပခုကၠဴၿမိဳ႕ခံတဦးက ေျပာသည္။

ထို႔ျပင္ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားတြင္သံဃာေတာ္မ်ား ဖုန္းေျပာသည္ကိုလည္း အိတ္ခ်ိန္း႐ံုးမွတဆင့္ ခိုးယူနားေထာင္၍ အသံဖမ္း ထားၾကသည္ဟု သိရသည္။ “ တယ္လီဖုန္းေတြကိုလည္း ဘာေျပာေျပာ အိတ္ခ်ိန္း႐ံုးမွာ အသံဖမ္းၿပီး ခိုးနားေထာင္ၾကတယ္။ အေရးအခင္း ၿပီးကတည္းက ဖုန္းထဲကေန ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားမေျပာရဲၾကေတာ့ဘူး” ဟု မႏၱေလးတိုက္မွ သံယာတပါးက မိန္႔ၾကားသည္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕ခံတဦး ျဖစ္သူ ဦးပိုက္ကို၏ ဖုန္းကိုလည္း ျပည္ပရွိ မီဒီယာမ်ားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး ေျဖၾကားၿပီးေနာက္ ေအာက္တိုဘာ လ ကတည္းက စတင္ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့သည္။ ဦးပိုက္ကိုက မေကြးတိုင္း အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အဖြဲ႔၀င္ တဦး ျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔မွ ေအာက္တိုဘာ ၂၃ ရက္ေန႔အထိ စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီး ေခၚယူ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္း ခံခဲ့ရေသးသည္။ သူက ယခုတိုင္ ဆက္လက္ ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရသူ တဦးျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံ တဦးက ေျပာျပသည္။

စစ္အာဏာပိုင္မ်ား၏ တင္းက်ပ္စြာ ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရသည့္ ၾကားမွပင္ ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ပခုကၠဴမွ သံယာေတာ္ အပါး ၁၅၀ ခန္႔ လမ္းမမ်ားေပၚသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကေသးသည္။ ေဗာဓိမ႑ိဳင္ေက်ာင္းေရွ႕မွ စထြက္ၿပီး ၿမိဳ႕ကိုပတ္၍ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဆို လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေသးသည္။

ဤလမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ပြဲက အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ားကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဖီဆန္ျပလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ တြင္ ခ႐ိုင္အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားအၾကား မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ လူထုဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲမ်ား မလုပ္ပါ၊ ထိန္းသိမ္းၾကပါမည္ ဟူသည့္ အျပန္အလွန္သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ရွိထားရာမွ အာဏာပိုင္မ်ားက ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့၍ သံဃာမ်ားကလည္း ေနာက္တႀကိမ္ထြက္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အာဏာပိုင္မ်ားက အတင္းအက်ပ္ အင္အားသံုးလူစု ကာ အစိုးရကို ေထာက္ခံသည့္ လူထုစုေ၀းပြဲမ်ား စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္ဟု သံဃာတပါးက ေျပာျပသည္။ ထို႔ျပင္ စက္တင္ဘာလ ေမတၱာသုတ္ရြတ္ဆို ဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည့္ သံယာမ်ားအေပၚ အစိုးရသတင္းဌာနမ်ားက အတုအေယာင္ဟု စြပ္စြဲ ေျပာဆိုေနမႈမ်ားကိုလည္း သံဃာမ်ားက မေက်နပ္ၾကဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သံဃာမ်ားက ေနာက္တႀကိမ္လမ္းေပၚ ထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီး ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္ေန႔တြင္ ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဦးေဆာင္စီစဥ္သူ သံဃာတပါးက ေျပာျပသည္။

ေအာက္တိုဘာ ၃၁ ရက္ေန႔ ခ်ီတက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၀ါရင့္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ အာဏာပိုင္မ်ားအၾကား အေပးအယူျပဳ လက္မွတ္ထိုးၾကရသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည့္ သံဃာမ်ားကို မဖမ္းဆီးရန္ႏွင့္ အျပန္အလွန္အား ျဖင့္ ပခုကၠဴတြင္ ေနာက္ထပ္ဆႏၵျပပြဲမ်ား မျပဳေတာ့ပါဟု သေဘာတူခဲ့ၾကရသည္။ ၎သေဘာတူညီခ်က္ကို ေဒသခံတပ္မွဴး ေရွ႕ေမွာက္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကၿပီး ခ႐ိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးတြင္ ႏို၀င္ဘာ ၅ ရက္ေန႔၌ လက္မွတ္ေရးထိုး သေဘာတူ ညီခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

“ဦးပဥၥင္းတို႔ ေနာက္တႀကိမ္ ပခုကၠဴကေန စျဖစ္တယ္ဆိုရင္ စစ္တပ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကို ၀င္စီးၿပီးအုပ္ခ်ဳပ္မယ္လို႕ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပါတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြ အားလံုးကိုလည္း ဖမ္းခ်ဳပ္ အေရးယူမယ္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္ ပခုကၠဴက စျဖစ္တယ္ဆိုတာ မျဖစ္ေစရဘူးဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့ရတယ္” ဟုဤေဆြးေႏြးပြဲအေၾကာင္း သိထားသည့္ သံယာ တပါးက မိန္႔ၾကားသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ သံယာမ်ားက ပတၱနိကၠဳဇၨနကံကို ဆက္လက္ေဆာင္ထားၾကဆဲျဖစ္သည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ ၎တို႔၏ ေထာက္ခံသူမ်ားထံမွ ဆြမ္းႏွင့္ လွဴဖြယ္မ်ားကို ျငင္းပယ္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ရွိ သာသနာ့ ဗိမာန္ အေဆာက္အဦ တြင္လည္း မၾကာခဏပင္ စာကပ္ျခင္း၊ သာသနာ့အလံထူျခင္း စသျဖင့္ အငယ္စား ဆႏၵျပပြဲမ်ား ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ေန ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။

သံဃာမ်ား၏ မေက်နပ္မႈက ႀကီးထြားေနဆဲပင္ ျဖစ္ရာ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းသာသနာေရး ဦးစီး႒ာနမွ တာ၀န္ ရွိသူမ်ား အပါအ၀င္ ခရိုင္ဦးစီးမွဴးတို႔ လာေရာက္၍ စာသင္တိုက္မ်ားသို႔ ဆြမ္းဆန္စိမ္းႏွင့္ စားဆီမ်ားကို ေက်ေအးသည့္အ ေနႏွင့္ လာေရာက္ ေလာင္းလွဴရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ သံဃာမ်ားက အလွဴပစၥည္းမ်ားကို ျငင္း ပယ္ခဲ့ၾကၿပီး ပစၥည္းမ်ားကို လမ္းမမ်ားေပၚသို႔ ပစ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွ်မက ကိုယ္ခံအားက်ေရာဂါ ေ၀ဒနာရွင္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနသည့္ ရန္ကုန္ရွိ မဂၢင္ေက်ာင္းတိုက္ကို ပိတ္လိုက္ျခင္းအေပၚတြင္လည္း မေက်မခ်မ္း ေဒါသထြက္ေန ၾကသည္။

“ဘုန္းဘုန္းေတြက အာဂေတြပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ ကံေဆာင္ေန ၾကတုန္းပဲေလ။ အစိုးရလွဴတာကို လံုး၀လက္မခံဘူး။ ခရိုင္မွဴး လာလွဴတဲ့ ဆန္ဆီေတြ အားလံုးကို လႊင့္ပစ္ၾကတာ၊ ၿမိဳ႕ကလူ ေတြကလည္း သြားမေကာက္ၾကပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ ငတ္ငတ္ မေကာက္ဘဲ ေနၾကတာ။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ အထိ မေကာက္ဘဲ ဒီအတိုင္း ထားၾကတာဆိုေတာ့ စည္ပင္ သာယာက လူေတြနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔အဖြဲ႔၀င္ေတြ လာသိမ္းသြားတယ္” ဟု ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအနီးေနထိုင္သူ တဦးက ေျပာျပသည္။

စစ္အာဏာပိုင္မ်ားက ေနာက္ထပ္ႀကိဳးပမ္းမႈအျဖစ္ သံဃာမ်ား၏ ခရီးသြားလာေရးကိုလည္း တင္းက်ပ္ကန္႔သတ္ထားခဲ့ သည္။ ခရီးသြားလိုသည့္ သံယာမ်ား အေနျဖင့္ ခရိုင္အာဏာပိုင္ (ခယက) ရံုးသို႔ စာတင္ရၿပီး ခရိုင္မွဴး၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ပါမွသာ ခရီးသြားခြင့္ရွိသည္။

စစ္တပ္ အာဏာပိုင္မ်ားက စာသင္တိုက္မ်ား၏ စာသင္စာခ် လုပ္ငန္းမ်ားကို ရပ္ဆိုင္းထားရန္ စက္တင္္ဘာလ ကတည္းက ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားခဲ့သည္မွာလည္း သံဃာမ်ားအတြက္ အထိနာေသာ အခ်က္တခုျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သံယာမ်ား လည္း ေနရပ္ရင္းသို႔ ျပန္ၾကရသည္။ အမ်ားစုမွာ ျပန္မလာႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။

“ ဦးပဥၥင္းတို႔တုိက္မွာ မႏွစ္က သံဃာအပါး ၇၄၀ ေက်ာ္ ၀ါဆိုတယ္။ ကိုယ္ေတာ္အေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္ၾကေတာ့ ခုဆို ေက်ာင္းမွာ အပါး ၂၂၀ ေက်ာ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္” ဟုအလယ္တိုက္မွ စာခ်ကိုယ္ေတာ္တပါးက မိန္႔ၾကားသည္။

ပခုကၠဴရွိ သံဃာအမ်ားစုက ပဲခူး၊ ၾကခတ္၀ိုင္း ဆရာေတာ္၏ ၾသဇာ အာဏာစက္ကိုေတာ့ လံုး၀ျငင္းဆန္ၾကသည္။ ၎ ဆရာေတာ္က သံဃာမ်ားဆႏၵျပပြဲကို ျပစ္တင္ရႈံ႕ခ်ခဲ့ၿပီး ဆႏၵျပသံဃာမ်ားကို ၿဖိဳခြဲေခ်မႈန္းရန္ အာဏာပိုင္မ်ားကို ဘက္လိုက္ တိုက္တြန္း ေဟာၾကားခဲ့သည့္ ဆရာေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။ ပခုကၠဴရွိ သံဃာေတာ္မ်ားက ၎ဆရာေတာ္ကို ႀကီးေလး သည့္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ျပစ္မႈ “တတိယ ပါရာဇိကပုဒ္” သင့္သြားၿပီဟု ဆိုၾကသည္။ “တတိယ ပါရာဇိကပုဒ္” ဆိုသည္မွာ ရဟန္း ထုက ျငင္းပယ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ရဟန္းအျဖစ္မွ ဆံုးရႈံးၿပီ၊ ရဟန္းအျဖစ္ မသတ္မွတ္ေတာ့ဟု ဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။

ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွ ဦးေဆာင္သံဃာတပါးက ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းမွတဆင့္ တျခားၿမိဳ႕နယ္ အသီးသီးရွိ သံဃာထုအေနျဖင့္လည္း ကံဆက္လက္ ေဆာင္ထားႏိုင္ေအာင္ အားတင္းေနထိုင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းသည္ဟု မိန္႔မွာခဲ့သည္။

“အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဦးပဥၥင္းတို႔လည္း နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ႀကိဳးစားေနၾကပါတယ္။ ကံလည္း ဆက္ လက္ ေဆာင္ေနဆဲပါပဲ” ဟု ဆက္လက္ မိန္႔ၾကား တိုက္တြန္းခဲ့သည္။

ၾကည္ေ၀/ပခုကၠဴ ေဖာ္ေဖာ္ဝါရီ ၁၊ ၂၀၀၈
ဧရာ၀တီမဂၢဇင္း မွ တဆင့္ ကူးယူတင္ျပပါသည္။