တေလာကမိတ္ေဆြတဦးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကရင္း တပ္မေတာ္သားေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္။ သူက ခု ေနာက္ပုိင္း စစ္တပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြၾကည့္ရတာ စစ္သားနဲ႔ သိပ္မတူေၾကာင္း၊ ေျပာတာ ဆုိတာ သြားတာ လာတာ ဆံပင္ညႇပ္ထားပံုကအစ အရပ္သားပံုစံမ်ဳိး ေပါက္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။
မွန္ပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာလည္း ေရွးလူနဲ႔ေနာက္လူ မ်ဳိးဆက္ကြာဟမႈ ေတြရွိပါတယ္။ မ်ဳိးဆက္မတူေတာ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းကာလေတြ၊ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ကြာျခားၾကသလုိ ေတြးေခၚ႐ႈျမင္ပံုေတြလည္း ကဲြျပားၾကတာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ေရွ႕မ်ဳိးဆက္က ေနာက္မ်ဳိးဆက္အေပၚ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအရိပ္ လႊမ္းမုိးမႈေတြလည္း ရွိနိင္ပါတယ္။
သဘာဝအားျဖင့္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ဆုိတာ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းအေပၚမွာ တည္မွီၿပီး ျဖစ္ေပၚတုိးတက္ရတာပါ။ သားသမီးေကာင္းဖုိ႔ မိဘရဲ႕ေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္ႏိုင္မႈက အေရးပါသလုိ တပည့္ထက္ျမက္ဖို႔ ဆုိတာကလည္း ဆရာသမားရဲ႕ သြန္သင္ ဆံုးမလမ္းညႊန္ႏိုင္မႈက အခရာ က်ပါတယ္။ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတရပ္မွာလည္း ေနာက္မ်ဳိး ဆက္ေတြ တုိးတက္ဖို႔ဆုိတာ ေရွ႕မ်ဳိးဆက္က အစဥ္အလာေကာင္းေတြ၊ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ ပုခံုးေျပာင္း တာဝန္လႊဲအပ္ေပးႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အစဥ္အလာထိန္းသိမ္းလာတဲ့ စံေတြကုိ အေသဆုပ္ကုိင္ထားၿပီး ေနာက္လူေတြအေပၚမွာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေန႐ံုနဲ႔ ျပႆနာေတြ ေျပလည္သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ျဖစ္ေနတာက ေခတ္မီဖံြ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးတရပ္ ထူေထာင္ေရးဆုိတဲ့ ဧရာမ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးေအာက္မွာ ပထမဆံုး လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေပၚ ေဆာင္ရြက္လုိက္တာက တပ္ဖြဲ႔စည္းပံု တုိးခ်ဲ႕လုိက္တာပါပဲ။ နဝတ အစုိးရတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ တပ္မေတာ္ (ၾကည္း) မွာ စစ္တုိင္းဌာနခ်ဳပ္ေတြ မႈိလုိေပါက္ေအာင္ တုိးတက္မ်ားျပားလာသလုိ က်ေနာ္တို႔ ေရတပ္မွာလည္း ဌာနခ်ဳပ္သစ္ေတြ၊ တပ္သစ္ေတြ၊ စစ္ေရယာဥ္သစ္ေတြ အမ်ားအျပား တုိးပြားလာပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ဝယ္ယူေသာ စစ္ေရယာဥ္ (၁၆)စီး အပါအဝင္ ေရတပ္သေဘၤာက်င္း ဌာနခ်ဳပ္မွာ တည္ေဆာက္ေသာ စစ္ေရယာဥ္မ်ား စုစုေပါင္းအစီး (၃ဝ) ေလာက္ တုိးတက္မ်ားျပားလာပါတယ္။
တုိးတက္လာတဲ့ စစ္ေရယာဥ္ေတြဟာ ဗုိလ္မွဴးအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စစ္ေရယာဥ္ (B class) မ်ားနဲ႔ ဒုဗုိလ္မွဴးႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စစ္ေရယာဥ္ (A class) ေတြသာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စစ္ေရယာဥ္တစီးခ်င္းအလုိက္ ဖဲြ႔စည္းပံုအရ အရာရွိ/စစ္သည္ အင္အား (၅ဝ) မွ (၁ဝဝ) ၾကားခန္႔အပ္ ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းတည္ေဆာက္တဲ့ ဖရီးဂိတ္စစ္ေရယာဥ္ေတြမွာ ဖဲြ႔စည္းပံု ပုိမ်ားပါတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္တခု အတြက္ဆိုရင္ အရာရွိ (၂ဝဝ) နဲ႔ အျခားအဆင့္အင္အား (၂ဝဝဝ) ေလာက္ လုိအပ္ပါ တယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အေျခအေနမွာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေလာက္အထိ တပ္မေတာ္ (ေရ) တရပ္လံုးမွာမွ အရာရွိ/စစ္ သည္အင္အား တေသာင္းေက်ာ္႐ံုေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဌာနခ်ဳပ္ (၄) ခု၊ ပင္မတပ္ (၆) တပ္၊ ဗ်ဴဟာစစ္ ေရယာဥ္စု (၁) ခုနဲ႔ သီးျခားတပ္ (၄) ခု ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ တုိးတက္ဖဲြ႔စည္းလာတဲ့ ဌာနခ်ဳပ္၊ တပ္စခန္း၊ ေရယာဥ္ ေတြအတြက္ အရာရွိ/စစ္သည္ အင္အားျပည့္မီေရးကုိ လံု႔လထုတ္ ေဆာင္ရြက္ ရပါေတာ့တယ္။
ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက အရာရွိ/စစ္သည္အင္အားအႀကီးအက်ယ္ တုိးခ်ဲ႕စု ေဆာင္းေနခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ပံုရိပ္က ျပည္သူလူထုအၾကားမွာ ေမွးမွိန္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနတယ္။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ ေလွ်ာက္လႊာေတြကုိ အင္တာဗ်ဴးအဆင့္ဆင့္နဲ႔ စိစစ္လက္ခံေနရတဲ့ တပ္မေတာ္ (ေရ) တပ္သားသစ္ စုေဆာင္းေရးဌာနမွာ ေလွ်ာက္လႊာ တင္မယ့္သူ မရွိ ျဖစ္ေနတယ္။ သတင္းစာကေန ေခၚယူေပမယ့္လည္း လုိသေလာက္ အင္အားျပည့္မီေအာင္ မရပါ။ ရဲေဘာ္သစ္ေတြရဖုိ႔ ေငြနဲ႔ ေပးဝယ္ရင္း ျပည္တြင္း လူကုန္ကူးမႈသေဘာ ျဖစ္လာတယ္။ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ၾကည္းတပ္စုေဆာင္းေရး ကေန တပ္သားသစ္ေတြ ဝယ္ယူတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အရာရွိအင္အား စုေဆာင္းေရးမွာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ အရင္က စစ္တကၠသုိလ္ဝင္ခြင့္ကုိ တႏွစ္မွာ ဗုိလ္ေလာင္း (၄ဝဝ) ေလာက္ပဲ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရာက ခုေနာက္ပုိင္း ႏွစ္စဥ္အင္အား (၂ဝဝဝ) ေက်ာ္ လက္ခံေနတာကုိပဲ ၾကည့္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္ဆက္တဲြျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိလာရတယ္။ တုိးတက္မ်ားျပားလာတဲ့ အရာရွိ/စစ္သည္ေတြကုိ စြမ္းရည္ ထက္ျမက္လာေအာင္ တပ္တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတာဝန္ႀကီး (၄) ရပ္နဲ႔ က်ားကန္ေပးဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္လာတယ္။
က်စ္လစ္ခုိင္မာေတာင့္တင္းေသာ ေခတ္မီတပ္မေတာ္တရပ္ ျဖစ္ေပၚလာေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ တည္ေဆာက္ရမယ္။ စည္းကမ္းနဲ႔ တည္ေဆာက္ရမယ္။ ေလ့က်င့္ေရးနဲ႔ တည္ေဆာက္ရမယ္။ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးနဲ႔ တည္ေဆာက္ရမယ္လုိ႔ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ေျပာဆုိေလ့ရွိပါတယ္။
ေလ့က်င့္ေရးပုိင္း ကစၿပီး ၾကည့္ၾကရေေအာင္။
သင္တန္းကာလေတြ ေလွ်ာ့ခ်ပစ္တယ္။ DSA ကုိ ေလးႏွစ္ကေန သံုးႏွစ္ထိ ေလွ်ာ့ခ်လုိက္တယ္။ တပ္သားသစ္အေျခခံသင္တန္းကုိ ေျခာက္လကေန ေလးလထိ ေလွ်ာ့လုိက္တယ္။ ခုဆုိရင္ တပ္သားသစ္ အေျခခံသင္တန္းကုိ ၾကည္းတပ္ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ တက္ေနၾကရတာ (၁ဝ) ႏွစ္ေလာက္ရွိသြားၿပီ။ တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက တပ္မေတာ္ တရပ္လံုးကုိ Armynization (က်ေနာ္ထြင္ေသာ အသံုးအႏႈံး) ျပဳလုိက္တယ္လုိ႔ ဆုိရပါလိမ့္မယ္။
ၾကည္းတပ္ သင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ စစ္ပညာအေျခခံသင္တန္း သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ စစ္သည္ေတြကုိ ေရတပ္မွာ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ မနည္းပံုသြင္း ယူရပါတယ္။ စည္းကမ္းက အစပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေရတပ္က အေျခခံစစ္ပညာသင္တန္းမွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ လံုးဝမျပဳပါဘူး။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ ေဆးလိပ္ကုိ အစည္းလုိက္ လေပးနဲ႔ ေရာင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္သာသြားတဲ့အခါ ဝတ္လစ္စလစ္ သြားရတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
ၾကည္းတပ္အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးဖြင့္တဲ့ အၾကပ္ေလာင္း၊ အၾကပ္ငယ္၊ အၾကပ္ႀကီး၊ အရာခံဗုိလ္သင္တန္းေတြဟာ ေရတပ္အတြက္ အသံုးမဝင္လွပါဘူး။ ယခင္က ေရတပ္ပင္မ ေရငုပ္နဲ႔ ဆယ္ယူေရးတပ္မွာ ဖြင့္လွစ္တဲ့ ေရတပ္အၾကပ္ငယ္ သင္တန္းဟာ ေရတပ္ဆုိင္ရာ စစ္နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔အညီ စစ္ပညာရပ္ေတြကုိ သင္ၾကားေပးတာပါ။
အဲဒီလုိ သင္တန္းမ်ဳိးေတြကုိ ပိတ္ပစ္ လုိက္ရပါတယ္။ ေရတပ္အရာရွိေတြဟာ ၾကည္းတပ္ တုိက္ခုိက္ေရးေက်ာင္းေတြမွာ ဖြင့္လွစ္တဲ့ တပ္စုမွဴး၊ တပ္ခဲြမွဴးသင္တန္းေတြကုိ မျဖစ္မေန တက္ေနရတယ္။ အရာရွိ/စစ္သည္ အားလံုးသတ္မွတ္ထားတဲ့ သင္တန္းကုိတက္၊ ၿပီးမွအဆင့္တုိးျမႇင့္ေရးကုိ စဥ္းစားေပးတယ္။ ေရတပ္မွာ စစ္မႈထမ္းၿပီး ၾကည္းတပ္သင္တန္းကုိ တက္မွ ရာထူးတုိးခြင့္ ရတယ္ဆုိတာ သဘာဝမက်ဘူး ထင္ပါတယ္။
တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ ၾကည္းတပ္နဲ႔ ေရတပ္ စုဖဲြ႔ပံုခ်င္း တာဝန္ခဲြေဝပံုခ်င္း မတူညီပါ။ ေရတပ္ရဲ႕အဓိက တုိက္ခုိက္ေရး အင္အားစုဟာ စစ္ေရယာဥ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေရယာဥ္တစီးရဲ႕ဖြဲ႔စည္းပံုအရ စစ္ေရယာဥ္မွဴး၊ ဒုစစ္ေရယာဥ္မွဴး၊ ေရေၾကာင္းလမ္းညႊန္ အရာရွိ၊ ဆက္သြယ္ေရး အရာရွိ၊ ေထာက္ပံ့ေရး အရာရွိ၊ စက္မႈလက္မႈ အရာရွိ စသျဖင့္ တာဝန္ခဲြေဝ ထားပါတယ္။ စစ္သည္ေတြအပုိင္းမွာဆုိရင္လည္း ေရယာဥ္အပုိင္းအလုိက္ (ဦး၊ လယ္၊ ပဲ့)၊ ကၽြမ္းက်င္မႈပညာရပ္အလုိက္ (ကုန္းပတ္ တပ္ဖြဲ႔၊ ဆက္သြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔၊ စက္တပ္ဖြဲ႔၊ အေထြေထြ တပ္ဖြဲ႔)၊ တာဝန္က်ေန႔အလုိက္ (ျဖဴ၊ နီ၊ ျပာ) စ သျဖင့္ ပုိင္းျခား တာဝန္သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
ၾကည္းတပ္သင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ သင္ေပးလုိက္တဲ့ စစ္ပညာေတြဟာ ေရတပ္အတြက္ သိပ္ၿပီး အသံုးမဝင္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တပ္မေတာ္မွာ လက္ရွိက်င့္သံုးေနတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးပံုစံဟာ စြမ္းရည္ျပည့္ ေခတ္မီ တပ္မေတာ္ျဖစ္ေပၚလာေရးဆုိတာထက္ တပ္မေတာ္တရပ္လံုးအေပၚ ၾကည္းတပ္က ၾသဇာလႊမ္းမုိးေရးကုိသာ ေဇာင္းေပးေနတာ သိသာပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ေခတ္မီ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ (ၾကည္း၊ေရ၊ေလ) တပ္အင္အားစုအလုိက္ စြမ္းရည္ ျမႇင့္တင္ႏိုင္ေရးကုိ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလ့က်င့္ေရး အေထာက္အကူပစၥည္းေတြ အထုိက္အေလ်ာက္ ေကာင္းမြန္ တုိးတက္လာတာမွန္ေပမယ့္ တဦးခ်င္း စြမ္းရည္ ကၽြမ္းက်င္မႈအပုိင္းမွာေတာ့ မ်ဳိးဆက္အလုိက္ ႏႈိင္း ယွဥ္လုိက္ရင္ တျဖည္းျဖည္းက်ဆင္းလာတာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ- ေရတပ္သားတဦးျဖစ္ပါလ်က္ ေရမကူးတတ္သူေတြ မ်ားစြာ ရွိေနတာမ်ဳိးေပါ့။ နည္းပညာေတြ လက္နက္ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ကၽြမ္းက်င္မႈ မရွိရင္ အလကားပဲ။ ေနာက္တခ်က္က ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စနည္းသူဟာ အခြင့္အေရးကုိ ျဖတ္လမ္းက လုိက္တတ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ တပ္ထဲမွာ သူမ်ားငယ္ထိပ္နင္းၿပီး အခြင့္အေရးယူတာေတြ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာတာပဲ။ ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စရွိတယ္ ဆုိတာကလည္း ေမြးရာပါ ပင္ကိုယ္အရည္အခ်င္းထက္ ေလ့က်င့္ပ်ဳိးေထာင္မႈနဲ႔ ပုိင္ဆုိင္ရရွိတာမ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။
သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအပိုင္းမွာလည္း သက္ဆုိင္ရာ တပ္မွဴးကုိသာ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေစတာေတြက မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္သည္မိသားစု သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တပ္ပုိင္စီးပြားေရးလုပ္တဲ့အခါ မသမာမႈေတြ၊ ဥပေဒေဘာင္ေက်ာ္ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိလာပါတယ္။ လစာေတြတုိးလာေတာ့ တပ္ပုိင္စီးပြား လုပ္ေဆာင္ခြင့္ကုိ ရပ္ဆုိင္း လုိက္ျပန္တယ္။ လစာႏွဳန္းထားေတြ ခဏခဏ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ ေပးေနေပမယ့္လည္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း မတည္ၿငိမ္မႈေတြေၾကာင့္ စစ္သည္မိသားစုေတြ ဖူလံုေလာက္ငွမႈ မရွိပါ။ လက္ရွိ လစာႏွဳန္းထားအရ တပ္ၾကပ္ႀကီးတဦးရတဲ့လစာဟာ က်ပ္သံုးေသာင္းေက်ာ္ေပမယ့္ အေမရိကန္ ေဒၚလာေငြနဲ႔ တြက္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ (၃ဝ) ေက်ာ္ ေလာက္ပဲရွိတာပါ။ တကယ္တန္းမွာလည္း စစ္သည္ေတြအပါအဝင္ ဝန္ထမ္းအားလံုး အလုိရွိေနတာက လစာေတြ ဘုန္းေပါလေအာ ထုတ္ယူဖုိ႔မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ရတဲ့လစာ၊ ရိကၡာနဲ႔ မိသားစု ဣေျႏၵသိကၡာရွိရွိ ေနႏိုင္စားႏိုင္ဖုိ႔ပါပဲ။
ခုေတာ့ စစ္သည္အမ်ားစုက စစ္မႈထမ္းရတာဟာ ႏွစ္အကန္႔အသတ္မရွိ ေထာင္က်တာလို႔ ျမင္ေနၾကၿပီ။ ေလ့က်င့္ေရးပုိင္းနဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မႈအပုိင္းမွာ အားနည္းလာတဲ့အခါ စည္းကမ္းလုိက္နာမႈ ေလ်ာ့ရဲလာတယ္။ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ က်ဆင္းလာတယ္။ အက်င့္စာရိတၱေတြ ျခစားလာတယ္။ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈ ကင္းမဲ့လာတယ္။ တပ္တြင္း အမႈအခင္းေတြ၊ တပ္က ထြက္ေျပးတာေတြ ပုိပုိ မ်ားျပားလာတယ္။ အရာရွိ တပ္ေျပးမႈေတြ မ်ားလာတယ္။
သင္တန္းဆင္းၿပီးကာစ အရာရွိငယ္ေတြ တပ္၊ စခန္း၊ ေရယာဥ္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ဆရာႀကီးေတြကို ဦးေလးေခၚလို႔ ေခၚ၊ အကိုေခၚလို႔ ေခၚ။ တခ်ိဳ႕႐ုိင္းျပသူေတြၾကေတာ့လည္း ကိုယ့္ထက္အသက္အရြယ္မ်ားစြာ ႀကီးရင့္တဲ့သူေတြကို “မင္း” “ငါ” နဲ႔ ေခၚေဝၚ သံုးနႈန္းၾကတယ္။ အရာရွိငယ္အခ်ဳိ႕ အရာရွိတဦးနဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ၊ ဝတ္စား ေနထုိင္မႈေတြေၾကာင့္ တပ္မွဴးေတြ လုိက္ၿပီး ေျဖရွင္းရတာလည္း ခဏခဏ ၾကံဳဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူေနခဲ့ဖူးတဲ့ တပ္မွဴး တဦးက “ေနာက္ေပါက္ အရာရွိေတြေရာ စစ္သည္ေတြပါ selfish ျဖစ္တာမ်ားတယ္” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳပါတယ္။
က်ေနာ့အျမင္ကေတာ့ အတၱႀကီးတယ္ တကုိယ္ေကာင္းဆန္တယ္ ဆုိတာ တဦးခ်င္းနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ကိစၥလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
စစ္သည္ေတြအပိုင္းမွာလည္း အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း တပ္ထဲကို ေရာက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြဟာ အမိန္႔နာခံမႈ အားနည္းတယ္။ အလုပ္ဆိုရင္လည္း ၿပီးစလြယ္ လုပ္တတ္တာမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တပ္ကို မလာဘဲ လနဲ႔ခ်ီၿပီး ေပ်ာက္ေနလို႔ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ သြားၿပီး ေခ်ာ့ေမာ့ေခၚရသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
အဓိကအေၾကာင္းအရင္းက စစ္သည္ေတြ တပ္ေန မေပ်ာ္ၾကတာပဲ။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာဝန္ရွိသလဲလို႔ ေမးရင္ က်ေနာ္ကေတာ့ တပ္မေတာ္ ထိပ္သီးႀကီးေတြကိုပဲ လက္ညိႇဳး ထိုးျပခ်င္တယ္။ အာဏာ ကုလားထိုင္ ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ သူတို႔ဆႏၵအေလ်ာက္ တပ္မေတာ္အင္အားကို မဆင္မျခင္ တိုးခ်ဲဲ႕လိုက္တဲ့အတြက္ မလႊဲမေရွာင္သာ ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတ႔ြလာရတဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။
အရာရွိစစ္သည္ေတြအေနနဲ႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ပင္မတာဝန္ေတြျဖစ္တဲ့ စစ္တုိက္ရန္၊ စစ္တုိက္ရန္မရွိက ေလ့က်င့္ေရး လုပ္ေဆာင္ရန္၊ ေလ့က်င့္ရန္မရွိက ျပည္သူအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ရန္ ဆုိတဲ့ တာဝန္ေတြကုိ ထမ္းေဆာင္ရာမွာ လက္ရွိအေနအထားအရ စစ္တုိက္ရန္ သိပ္မရွိပါ။ ေလ့က်င့္ေရးကုိလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါ။
လူထု အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္း ဆုိရာမွာလည္း ျပည္သူ လုိအပ္ခ်က္ ဆုိတာထက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္း ေပးေနရတာ မ်ားပါတယ္။
ယေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အင္အားဟာ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင္႔ ျမန္မာျပည္လူဦးေရရဲ႕ တရာခုိင္ႏႈန္းမွ် ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အစိုးရက တုိင္းျပည္ GDP (၄ဝ) ရာခိုင္ႏႈန္းကို ကာကြယ္ေရး အသုံးစရိတ္အျဖစ္ သုံးစြဲေနေၾကာင္း ဆုိၾကေလေတာ့ တပ္မေတာ္ႀကီး တကယ္ပဲ ေခတ္မီသြားၿပီလား။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတာက ျမန္မာျပည္ဖြား အမ်ိဳးသားထုရဲ႕ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ တပ္မေတာ္က ေကၽြးေသာရိကၡာကို စားဖူးၿပီး တပ္မေတာ္သား သေကၤတျဖစ္တဲ့ ကိုယ္ပုိင္နံပါတ္ျပား အနည္းဆုံးတခုကို ကုိင္ေဆာင္ဖူးၾကပါတယ္ (စစ္မႈထမ္းဖူးတာကုိ ဆုိလုိတာပါ)။ အမ်ားစုဟာ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ထဲမွာ မရွိပါဘူး။ အဲဒီအထဲမွာ စစ္သားလုပ္တမ္း ကစားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အခ်ိန္မတန္မီ တပ္မေတာ္ျပင္ပကုိ လြင့္စင္ ေရာက္ရွိသြားတဲ့ အရာရွိ/စစ္သည္ေတြကိုသာ စနစ္တက် ျပန္လည္ စုစည္းႏိုင္မယ္ဆုိရင္ လက္ရွိ တပ္မေတာ္အင္အားထက္ မေလ်ာ့ေသာ တပ္မေတာ္သစ္တရပ္ ထပ္မံေပၚေပါက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ေခတ္ကေတာ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကုိ ဗုိိလ္ခ်ဳပ္ကုိယ္တိုင္ ျပန္လည္စုဖဲြ႔ၿပီး ကာကြယ္ေရးအရန္ အင္အားအျဖစ္ စုစည္းႏိုင္ခဲ့တယ္။
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သိပ္မလြယ္ဘူး ထင္တယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အေနအထား ကြာျခားသြားသလို ေခါင္းေဆာင္အေပၚ ယံုၾကည္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ကလည္း မတူညီႏုိင္ၾကေတာ့လို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ လက္ရွိ တပ္မေတာ္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ၾကဳံေတြျဖတ္သန္းေနရေသာ အက်ပ္အတည္းေတြဟာ “တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တုိင္းျပည္အင္အားရွိမည္” လုိ႔ အဆက္မျပတ္ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအတြက္ ထာဝရ စိန္ေခၚခ်က္မ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
တပ္ၾကပ္ႀကီး-ေနမင္းသူ
source by : http://www.naytthit.net