ျဖစ္ေလရာ.. လူျဖစ္တဲ့ ဘဝတိုင္း.. ျမန္မာ မျဖစ္ရ ပါလို၏။ ဦးေအာင္ေဇယ်ေရ!!!... ခင္ဗ်ား သိမ္းခဲ့တဲ့ ယိုးဒယားမွာေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာေတြ ကြ်န္ ခံေနၾကရျပီ.. ဒီ ေလ.... ဒီမိုး ဒီ အစိုးရနဲ ့.... ဒီ အတိုက္အခံ အကုန္လံုးက.. လိုက္လည္း လိုက္ၾက ပါေပတယ္။ ဘုန္းၾကီးရူးနဲ႔ ေလွလူး ေၾကာင္ကတြင္းပ်က္နဲ႔ ဇရက္ ေတာင္ပံက်ဳိးေတြ သလိုဘဲ မင္းသားၾကီး ကေနတဲ့ သူကလည္း က လို႔ကို မျပီးနိုင္၊ ပတ္မၾကီး ေဖာက္ေနတဲ့ သူကလည္း ေဖာက္လို႔ကို မျပီးနိုင္နဲ႔၊ က်လည္း က်ပါ ေပတယ္။ ဒီ နိုင္ငံေရး ဝဲဂယက္ထဲမွာ စီးေနတဲ့ ေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားခဲ့ျပီလည္း ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ ဘဝေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားခဲ့ျပီလည္း မဆံုးႏူိင္ခဲ့တဲ့ ငုိရႈိက္ သံေတြက ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးအံုးမွာလည္း မင္းတို႔ေတြ အဲ့ဒါကိုေတာင္ နဲနဲမွမေတြးဘူး အဲ႔ဒီ လူေတြက.. ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြပါ။ ေျပာေတာ့... ျမန္မာ ........ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ...... ဘာသာနဲ႔ သနား ၾကင္နာမႈ မရွိ တရား လက္လြက္နဲ႔ အတၱကို ေ႐ႇ႕တန္း တင္ျပီး မင္းတို႔ လုပ္ေနတာေတြ ၾကည့္ျပီး ငါရင္နာတယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ ျမန္မာလို႔ ငါဘယ္ေသာ အခါမွ မေျပာဘူး ျမန္မာ ျဖစ္ရတာကို ငါ ရွက္လြန္လြန္းလို ့..။ ရဲရင့္နီ(၁.၉.၂၀၀၈) |
Tags
ကဗ်ာ